کتاب جمهوری گینه بیسائو

  کتاب جمهوری گینه بیسائو نوشتهٔ احمد علامه فلسفی در انتشارات فراروان‌شناسی به چاپ رسیده است. جمهوری گینه بیسائو کشوری است با مساحت کل ۳۶٬۵۴۴ کیلومترمربع و با جمعیتی ۲ میلیون نفر در غرب آفریقا در کناره اقیانوس اطلس شمالی، بین گینه و سنگال. پایتخت آن بیسائو است. گینه بیسائو سرزمینی گرم و مرطوب است با مناطق سرسبز و باتلاقی در سمت ساحلی که برای کشت برنج و بادام زمینی اختصاص دارد و سرزمین‌های به نسبت خشک‌تر خاوری که برای گله داری و پرورش چهارپایان استفاده می‌شود. نفت، آهن و بوکسیت ، ماهی، الوار، فسفاتها و ذخایر دست نخورده نفت ، مهمترین منابع طبیعی گینه بیسائو است. این کشور همچنین دارای جزایر فراوانی در سمت ساحلی است که مجمع الجزایر بیژاگوس مهمترین آنهاست.

تاریخچه گینه بیسائو با نام "پادشاهی گابو "بخشی از امپراتوری مالی بوده است. در قرن ۱۵ میلادی، پرتغالی‌های متجاوز وارد این منطقه شدند و به استثمار (استعمار) آن پرداختند. زمانی گینه بیسائو به‌عنوان پادشاهی گابو بخشی از امپراتوری مالی بود. بخش‌هایی از این پادشاهی تا زمان استعمار پرتغالی‌ها در قرن ۱۸ باقی‌مانده بود. پرتغالی‌ها در قرن ۱۷ آغاز به تجارت برده در این کشور کردند. باوجود این که این کشور از نخستین مستعمرات پرتغال بود، بخش‌های داخلی آن تا قرن ۱۹ مورد اکتشاف قرار نگرفت. ۲ قرن بعد، استثمارگران تجارت برده را در غرب آفریقا به راه انداختند. در ۱۷۶۵ میلادی شهر بیسائو را به‌عنوان یک پایگاه نظامی و مرکز تجارت برده (بازار خریدوفروش انسان‌ها به‌عنوان برده) بنا کردند.

درباره کتاب جمهوری گینه بیسائو

این کشور تا پیش از استقلال "گینه پرتغال " نام داشت. میان سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ گروه‌های کوچک میهن‌پرست به وجود آمد و سرانجام حزب آفریقائی خواستار استقلال گینه و دماغه سبز و کشور ۱۹۵۶ دارای استقلال شد. از ۱۹۶۰ کار مبارزات استقلال‌طلبانه مردم اوج فراوان گرفت و در سال ۱۹۷۲ دو سوم کشور از چنگال استعمار پرتغال خارج شد در ۱۹۷۳ مجلس ملی انتخاب و در سپتامبر ۱۹۷۳ استقلال گینه بیسائو اعلام شد. آمیکال کابرال پدر استقلال گینه بیسائو، در سال ۱۹۵۶ میلادی " حزب آفریقایی استقلال گینه و دماغه سبز" (PAIGC) را تأسیس کرد و مبارزات دامنه‌داری را برای استقلال گینه بیسائو آغاز کرد.

وی در سال ۱۹۷۳ میلادی کشته شد، اما مبارزات او به ثمر نشست و در همان سال - ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۳ میلادی - گینه بیسائو به استقلال سیاسی رسید و برادر ناتنی‌اش لوئیس کابرال به‌عنوان رئیس شورای دولتی جمهوری گینه بیسائو به قدرت رسید. گینه بیسائو از ابتدای استقلال، با هرج‌ومرج سیاسی و نظامی مواجه شد و دوران سختی را تجربه کرد. این کشور که یکی از مستعمرات پرتغال استثمارگر بود و گینه پرتغال نام داشت، پس از استقلال در ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۳ نام پایتخت خود، بیسائو را به نام رسمی خود اضافه کرد تا از اشتباه گرفته شدن با جمهوری گینه جلوگیری کند. در سال ۱۹۸۰ میلادی، «جوآ برناردو ویرا» معروف به «نینو» که نخست‌وزیر و فرمانده سابق نیروهای مسلح کشور بود، کودتا نموده و کنترل امور را در دست گرفت. ویرا رئیس‌جمهور سابق گینه متولد سال ۱۹۳۹ میلادی و از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۹ میلادی، به مدت ۱۹ سال و سپس از سال ۲۰۰۵ تا سال ۲۰۰۹ میلادی نیز رئیس‌جمهور این کشور بوده است. در خلال این سال‌ها در سال‌های 1983، ۱۹۸۵ و ۱۹۹۳ میلادی کودتاهایی علیه وی صورت گرفت که همگی شکست خوردند. در سال ۱۹۹۴ میلادی اولین انتخابات عمومی در گینه بیسائو برگزار گردید و خود او به‌عنوان رئیس‌جمهوری انتخاب شد. این انتخابات با اعتراض گسترده مخالفان روبه‌رو و منجر به شورش نظامی و در نهایت جنگ داخلی گردید.

کتاب جمهوری گینه بیسائو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای کسانی که مایل هستند دربارهٔ این کشور اطلاعات بیشتری به دست آورند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب جمهوری گینه بیسائو

ویرا در انتخابات سال ۱۹۹۸ میلادی "آنسومان مین " را شکست داد. مین و نیروهای طرفدار او پس از اطلاع از نتایج انتخابات شورش نمودند، در جنگ داخلی مابین نیروهای طرفدار آنسومان مین و ویرا در گیری شدیدی بروز کرد، اما در نهایت در نوامبر سال ۱۹۹۸ میلادی بین آنها پیمان صلحی امضا گردید و حکومت انتقالی جهت آماده‌سازی انتخابات جدید در سال ۱۹۹۹ میلادی تشکیل شد. در ۶ می سال ۱۹۹۹ در گیری در بیسائو آغاز گردید و نیروهای طرفدار ویرا در ۷ می محاصره گردیدند. همین موضوع سبب فرار ویرا به سفارت خانه پرتغال شده و او به پرتغال تبعید گردید. در همان سال، ویرا از قدرت برکنار و سال بعد یک دولت انتقالی تشکیل گردید. در انتخابات سال ۲۰۰۰ میلادی، کوما یالا رهبر مخالفان نینو از حزب PRS به قدرت رسید. در سال ۲۰۰۳ میلادی، کودتای نظامی در این کشور علیه «یالا» انجام شد و وی از قدرت خلع گردید.

در ۲۸ سپتامبر سال ۲۰۰۳ میلادی، تاجری به نام " هنریک روسا" به‌عنوان رئیس‌جمهور جدید کشور سوگند یاد نمود. او مورد حمایت تعداد زیادی از سیاسیون و تجار کشور بود. در ۲۸ و ۳۰ مارس سال ۲۰۰۴ میلادی، انتخابات پارلمانی در کشور با نظارت نهادهای بین‌المللی برگزار گردید که اعلام نمودند که انتخابات به صورت شفاف و عادلانه برگزار گردیده است. در ۹ می سال ۲۰۰۴ میلادی، " کارلوس گومز جونیور" به‌عنوان نخست‌وزیر کشور انتخاب گردید. انتخابات جدید در تاریخ ۱۹ جون سال ۲۰۰۵ میلادی برگزار شد. در این انتخابات ویرا ۵۲ % آراء را کسب و به مقام ریاست‌جمهوری رسید.

در ۲۳ نوامبر سال ۲۰۰۸ میلادی سربازان شورشی به منزل ویرا حمله نمودند، این واقعه اندکی بعدازاین رخ داد که انتخابات پارلمانی در این کشور که در ماه نوامبر برگزار گردید به پیروزی حزب مستقل گینه انجامید. در نبرد سه‌ساعته که مابین نیروهای شورشی با نیروهای محافظ ویرا رخ داد به او آسیبی نرسید. در تاریخ یک مارس سال ۲۰۰۹ میلادی ژنرال ناوایه فرمانده ارتش که مهم‌ترین رقیب ویرا بود با انفجار بمب کشته شد. اندکی بعدازاین واقعه ویرا با شلیک گلوله در تاریخ ۲ مارس به قتل رسید بعدازاین موضوع، سخنگوی ارتش این کشور اعلام نمود که ویرا توسط نیروهای طرفدار ناوایه به قتل رسیده است.*

"خوزه ماریو واز" از حزب استقلال گینه بیسائو در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری این کشور موفق شد ۶۱/۹ درصد آرا را کسب کند. در دور نخست این انتخابات که اواسط آوریل ۲۰۱۴ برگزار شد، خوزه ماریو واز ۴۰/۹ درصد آرا را کسب کرد.