کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا
معرفی کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا
کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا نوشته حسن جعفری آذرگنانلو است. کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا با تاکید بر پرورش مهارتهای اجتماعی کودکان نوشته شده است.
درباره کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا
همه افراد از نقطهنظر خصوصیات جسمانی (بیولوژیکی) ذهنی، روانی و عاطفی، سازگاری اجتماعی و غیره یکسان نیستند و نسبت به همدیگر تفاوت دارند. کودک استثنایی نیز اول یک کودک است و بعد کودکی است با خصوصیات، تفاوتها و ویژگیهای استثنائی نسبت به همه کودکان دیگر. در واقع نهتنها هر فرد نسبت به افراد دیگر از ابعاد مختلف جسمانی و ذهنی دارای تفاوتهای ویژهای است حتی بین تواناییها و استعدادهای مختلف هر فرد نیز تفاوتهای مشهود وجود دارد. یعنی هر فرد نسبت به افراد دیگر استثنائی است.
لغت استثنائی اصولاً یک اصطلاح آموزشی است. مربیان آموزش و پرورش و مشاوران راهنمایی در زمره اولین کسانی هستند که به محدودیتهای یادگیری، عاطفی، شخصیتی، اجتماعی و مشکلات این افراد پی میبرند و باید نسبت به رفع آنها با روشهای موجود و همچنین پیشگیری از مشکلات آتی اقدام کنند.
این کتاب سعی دارد با رویکردی عملی به مربیان معلمان یاد دهد با استفاده از روش نمایش عروسکی آموزش به کودکان استثنایی را راحتتر کند.
خواندن کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب را به دانشجویان روانشناسی کودکان استثنایی، مربیان و معلمانی که با کودکان خاص در ارتباط هستند پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب نمایش عروسکی در کودکان دارای معلولیت جسمی و کودکان ناشنوا
عنوان کودک استثنایی در مکاتب آمریکا و انگلستان فرق میکند. در آمریکا به تمام کودکانی که به نحوی با کودکان طبیعی و همسن خود از نظر فکری، جسمی، عاطفی، عقلانی، رفتاری، ... فرق داشته باشند استثنائی گفته میشود. مسلماً با قبول این تعریف یک کودک نابغه، نابینا، ناشنوا، عقب مانده ذهنی و نظایر آن همه استثنائی هستند. در انگلستان لغت استثنائی را محدود به تیزهوش میکنند و سایر کودکانی را که به عللی تحت حمایت و آموزش خاص هستند کودکان ویژه میگویند.
کودکان ویژه شامل:
۱- کودکان مبتلا به بیماری قند
۲- کودکان مبتلا به اختلال حرکتی
۳- کودکان صرعی
۴- کودکان مبتلا به اختلالات گفتاری
۵- کودکان ضعیف و حساسی که خیلی زود بیمار میشوند و احتیاج به مواظبت زیاد دارند مانند بیماران مبتلا به ناراحتیهای قلب
۶- کودکان ناسازگار
۷- کودکان عقب مانده ذهنی
۸- کودکان نابینا
۹- کودکان مبتلا به ضعف بینایی
۱۰- کودکان ناشنوا
۱۱- کودکان کمشنوا
این ۱۱گروه فوق را تحت عنوان کودکان معلول هندیکاپ نیز میگویند. اما آنچه که ما در ایران اصطلاحاً (کودک استثنائی) میگوییم غالباً بدین معناست که کودک از نظر هوشی و جسمی و روانی و اجتماعی به میزان قابل توجهی نسبت به دیگر همسالان خود متفاوت میباشد که نمیتواند به نحوی مطلوب حداکثر استفاده را از برنامههای آموزش و پرورش عادی ببرد ناگزیر نیازمند به توجه خاص و آموزش و خدمات فوقالعادهای میباشد. بنابراین از نظر آموزش کودکی استثنایی است که: برای تأمین حداکثر نیازهای تربیتی و آموزش او تغییراتی در شیوههای تربیتی و آموزشی خانواده و در برنامههای مدارس عادی داده میشود (میلانی فر، ۱۳۹۶).
تاریخچه آموزش استثنایی جهان
ریشههای تاریخی آموزش و پرورش استثنایی را به گونهای که امروز مطرح است، میتوان اوایل سالهای ۱۸۰۰میلادی در میان تلاشهای تنی چند از پزشکان محقق یافت. از ایتارد، پزشک اندیشمند فرانسوی که پزشکی حاذق و صاحبنظر در بیماریهای گوش و تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا بود میتوان به عنوان یکی از پیشگامان آموزش و پرورش استثنایی نام برد. از جمله معروفترین کارهای ایتارد، تلاش وی در تربیت ویکتور، کودک ۱۰ سالهای است که در یکی از جنگلهای فرانسه پیدا شد. وی با زندگی اجتماعی آشنایی نداشت و آثاری از رشد زبان در او مشهود نبود. ادوارد سگن، شاگرد ایتارد که سال ۱۸۴۸به آمریکا مهاجرت کرد از اولین کسانی است که با روش ابداعی خود سعی در تعلیم و تربیت کودکان عقبمانده ذهنی داشت (افروز، ۱۳۹۵). در کنار تلاشهای ایتارد و سگن، زحمات چشمگیر خانم ماریا مونته سوری قابل توجه است.
حجم
۱٫۸ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۸
تعداد صفحهها
۱۰۱ صفحه
حجم
۱٫۸ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۸
تعداد صفحهها
۱۰۱ صفحه