کتاب بررسی اختلالات و آسیب های شخصیت در ورزشکاران

بررسی اختلالات و آسیب های شخصیت در ورزشکاران کتابی در حوزه روان‌شناسی و تربیت‌بدنی نوشته زهرا امیدی و زهرا مروج‌نیا است که در انتشارات راز نهان به چاپ رسیده است.

 درباره کتاب بررسی اختلالات و آسیب های شخصیت در ورزشکاران

قدیمی‌ترین توصیف از سبک‌های شخصیتی به یونانی‌ها نسبت داده شده است. بقراط در کتاب بیماری مقدس، فرضیه‌ مایعات را بر این اساس که در بدن انسان چهار مایع وجود دارد عنوان نمود. تعادل این چهار مایع در بدن شخص را یا به شکل برانگیخته، ‌یا سر صدا و آسیب‌رسان نشان می‌دهد و یا به شکل آرام، افسرده و بی‌اعتنا. سابقه سیستم‌های طبقه‌بندی نیز در روان‌پزشکی به بقراط در یونان باستان می‌رسد که اصطلاحات مانی و هیستری را به عنوان انواع اختلال‌های روانی در قرن پنجم قبل از میلاد معرفی کرد. افلاطون دو نوع جنون را توصیف نمود. ارسطو در مبحث روان‌شناسی، هیجانات، اشتیاق، خشم، ترس، جرأت، حسادت، نشاط، نفرت، ترحم را شرح داد. در روم باستان جالینوس افسردگی را ناشی از زیادی صفرای سیاه می‌دانست. آسکلیپی دس به بررسی اختلال‌های روانی پرداخت.

 در این کتاب ابتدا تعریف شخصیت از دیدگاه فیلسوفان و روان‌شناسان بررسی شده و آسیب‌ها و اختلالات شخصیتی برشمرده شده است. سپس به سراغ اختلالات شخصیتی در ورزشکاران رفته و الگوی بالینی شخصیت ورزش را بررسی کرده است.

 خواندن کتاب بررسی اختلالات و آسیب های شخصیت در ورزشکاران را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم

 پژوهشگران حوزه روان‌شناسی و ورزش مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب بررسی اختلالات و آسیب های شخصیت در ورزشکاران

از پزشکان مشهور اسلامی می‌توان از طبری، رازی، اهوازی، ابن‌سینا و جرجانی نام برد. طبری در قرن سوم هجری در کتاب «فردوس الحکمه» مطالب مربوط به روان‌شناسی، خلق، هیجانات و حالات روحی را شرح داد و نیز بیماری‌های سر و مغز را طبقه‌بندی و توصیف نمود (براون ، ۲۰۰۳). در توصیف ویژگی‌ها شخصیتی در آثار خواجه‌ نصیرالدین طوسی، ملامحسن فیض کاشانی به توصیف علت و علاج حزن، عجب، وسواس، خوف، بدخلقی، کوچکی نفس، خمود نفس، سوءظن به خالق و مخلوق، دشمن پنهان و آشکار، جبن، عداوت اشاره شده است . در زمان ما و از دیدگاه عامه این مفهوم است از شخصیت هنوز هم معنای اصلی آن را در بر می‌گیرد و با شهرت و حیثیت اجتماعی، خصوصیات پسندیده جسمی و روانی، خوش‌رویی و بسیاری صفات مطلوب اجتماعی دیگر برابر است، چنانچه می‌گوییم فلانی آدم با شخصیتی است. شخصیت را بر اساس صفت بارز یا مسلط و یا شاخص فرد نیز تعریف کرده‌اند و بر این اساس است که فردی را دارای شخصیت برون‌گرا یا درون‌گرا یا پرخاشگر و امثال آن می‌دانند. در واقع می‌توان گفت که در شرایط مختلف، حالت بارز یک نفر پرخاشگری و شخص دیگر درون‌گرایی است. این گونه برداشت از شخصیت در محدوده تیپ‌شناسی می‌گنجد و اشکال عمده‌ای که دارد، این است که در نظر نمی‌گیرد فرد انسان بر حسب شرایط و اوضاع و احوال می‌تواند پرخاشگر یا درون‌گرا ‌شود. به علاوه نظریه‌پردازان شخصیت، این پدیده را از جنبه ارزشی آن مورد بحث قرار نمی‌دهند، یعنی نمی‌گویند فلان شخص بد است یا خوب است (کریمی، ۱۳۹۳). نظری اجمالی به تعریف شخصیت نشان می‌دهد که تمام معنای شخصیت را نمی‌توان در یک نظریه خاص یافت، بلکه در حقیقت، تعریف شخصیت به نوع نظریه هر دانشمند بستگی دارد. برای مثال راجرز ، شخصیت را یک خویشتن سازمان‌یافته دائمی می‌داند که محور تمام تجربه‌های وجودی ما است. آلپورت از شخصیت به عنوان یک مجموعه عوامل درونی که تمام فعالیت‌های فردی را جهت می‌دهد نام می‌برد. واتسون بانی رفتارگرایی، شخصیت را مجموعه‌سازمان یافته‌ای از عادات می‌پندارد. علاوه بر تعاریف فوق، تعاریف دیگری نیز از شخصیت مطرح می‌شوند که عبارت‌اند از: شخصیت سازمان پویای جنبه‌های ادراکی و انفعالی و ارادی بدن (شکل بدن و اعمال حیاتی بدن) فرد آدمی است (میرسپاسی، ۱۳۹۴).