کتاب کودکان کرونا

کتاب کودکان کرونا نوشته نبی‌الله عاشوری است. این کتاب سلامت روان کودکانی می‌پردازد که درگیر همه‌گیری کرونا بودند و مجبور شدند از سبک زندگی نرمال فاصله بگیرند.

درباره کتاب کودکان کرونا

با شیوع یک بلای پاندمیک یا همه‌گیر یا دنیاگیر به نام بیماری ویروس کرونای جدید، حال‌وروز دنیا تغییر کرد. از آن به بعد همه با هول و ولا احتیاط می‌کنند و از هم فاصله می‌گیرند. حالا دیگر قانون فاصله‌گذاری اجتماعی برای کنترل انتقال بیماری کرونا و هزاران محدودیت برخاسته از کنار آن مثل در خانه ماندن یا خانه‌نشینی، تمام آداب‌ورسوم و باورهای مردم را تحت تأثیر قرار داده است.

بعد از مشخص شدن خطر این بیماری برای تمام مردم حضور کودکان در مراکز آموزشی ممنوع شد، یعنی همه مدارس، مهدکودک‌ها، ورزشگاه‌ها و پارک‌های عمومی را تعطیل کردند. با اجرای این محدودیت‌ها خانواده‌ها فهمیدند شهربازی، درس و برنامه ورزشی همه باید بیاید در خانه تمرین شود. کودکان دنیا از کمترین حق سرگرمی و تنوع زندگی که در درجه اول دیدن دوستان و انجام بازی‌ها و یا تفریحات سالم بود منع شدند، با این استدلال که بیمار یا ناقل بیماری نشوند. درحالی‌که خانواده‌ها تجربه و آمادگی فراهم کردن اسباب سرگرمی‌های جدید کودکان خود در خانه را نداشتند. اقوام و دوستان و آشنایان حق هیچ‌گونه دیدوبازدید را نداشتند، دنیا برای کودکان جهنم شد. بچه‌ها شخصیت حساسی دارند و شرایط سنی کودکان ایجاب می‌کند که پرتحرک یا پرجنب‌وجوش باشند محدودیتی مثل خانه‌نشینی محرومیتی به بار می‌آورد که نمی‌توان به‌آسانی از کنار آن گذشت. از طرفی اگر این وضعیت ماه‌ها و سال‌های طولانی ادامه داشته باشد، شاید به‌ویژه در محیط شهری خانواده‌ها را عاصی کند و دوام یا پایداری آن‌ها را زیر سؤال ببرد. 

می‌توان بحران کرونا را شوخی گرفت. این شرایط سخت است و حتماً مراقبت شدید می‌خواهد. این بیماری پدر و مادرهای زیادی را به کام مرگ برده است. کودکان برای آن‌که با شیوع بیماری پدران، مادران و اقوام خود را از دست ندهند و تنها نمانند، مجبورند با صبر و حوصله در خانه بمانند و خطر تهدید انتقال بیماری را کمتر کنند. تا حال هیچ نسلی به‌اندازه کودکان شرایط کرونا با دردسر و مشکلات زندگی روزمره مواجه نشده است. والدین می‌ترسند بچه‌ها مریض شوند و بچه‌ها هم می‌ترسند که والدین آن‌ها مریض شوند. پس این هردو گروه مراقب و مواظب سلامتی یکدیگر هستند و رعایت حال همدیگر را می‌کنند تا بحران بگذرد. این کتاب سعی دارد به خانواده‌ها کمک کند بتوانند از این شرایط عبور کنند و فرزندانشان را بهترین شکل در شرایط اپیدمی تربیت کنند. 

خواندن کتاب کودکان کرونا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام والدین و مربیانی که با کودکان در ارتباط هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کودکان کرونا

کنون بهترین شکل دوستی و یا رعایت احترام آن است که دیگرکسی با کسی دست ندهد و ابراز دوستی از این طریق به‌منزله دشمنی تلقی می‌شود؛ یعنی رفتاری که تا چند ماه پیش به معنی دوستی و محبت بود امروز دشمنی یا تجاوز به حقوق دیگران به‌حساب می‌آید. تغییر مفاهیم اجتماعی و اجرای نقش‌های جدید و کلافه کننده، جامعه را دچار سردرگمی کرده است. تا همین چند ماه پیش برای شناختن آدم‌ها به صورت آن‌ها نگاه می‌کردند، اما این روزها ماسک بخشی از عضو صورت مردم شده تا شناختن دوست و دشمن مشکل باشد. از آن گذشته کسی جرأت مکث کردن ندارد تا به صورت کسی خیره شود و او را بشناسد، چون نهیب وجود کرونا فرصت عکس‌العمل را می‌گیرد. خدایا اگر روزی برسد که نتوان بین دوغ و دوشاب فرق قائل شد روز غیرقابل تحملی خواهد بود. شاید که روزی مجبور باشیم با بو کردن انسان‌ها را بشناسیم. (جل‌الخالق). خلاصه اینکه روزهای کرونایی روزهای عجیبی شده‌اند؛ اما این چه معنی می‌دهد که ما هر روز باید آمار مثبت بودن آزمایش مبتلایان را در کنار بهبودیافتگان و جان‌باختگان کرونایی توی شبکه خبری تلویزیون و فضای مجازی رصد کنیم و بعد به بحث و گفتگو درباره غم فقدان‌ها بپردازیم؟ امروز ما درباره دیگران و شاید فردا هم دیگران درباره ما صحبت خواهند کرد. این درد جانکاه را به کجا باید برد؟

مردم دارند به تغییرات منحنی کرونا فکر می‌کنند که یک‌بار در ایران به نقطه اوج خود رسیده، اما باید منتظر سیر نزولی و حتی صاف شدن آن بود. درحالی‌که مرکز بهداشت با نگرانی می‌گوید: مردم ایران گول نخورند و همچنان در مورد مراقبت‌های عمومی و فردی خود مثل گذشته جدی باشند. در همین راستا ظریفی نشسته بود و به یاد سینه‌های درد گرفته، یا سینه‌پهلویی‌ها و آدم‌هایی که سوزش ریه داشتند، آواز غم سر می‌داد: یه مرغ نازی داشتم، از اون خبر نداشتم، شغال اومد و بردش، روپا نشست و خوردش، شغال بی‌مروت، الهی جون نگیری، بیفتی و بمیری. شاید کلام مولانای بزرگ در اینجا مصداق دارد:

بشنو از نی چون حکایت می‌کند

از جدایی‌ها شکایت می‌کند

از نیستان تا مرا ببریده‌اند

از نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

تا بگویم شرح درد اشتیاق

هرکسی از ظن خود شد یار من

وز درون من نجست اسرار من