کتاب هفت آوا

کتاب هفت آوا نوشته امیرحسن سعیدی، مجموعه مقالات موسیقی است که در فصلنامه آوا در آلمان منتشر می‌شد و حالا در قالب یک مجموعه در انتشارات معین به چاپ رسیده است. 

درباره کتاب هفت آوا

امیرحسن سعیدی در کتاب هفت آوا مجموعه نوشته‌ها و مقالاتی را گردآوری کرده است که در آن‌ها درباره موسیقی ایرانی سخن گفته است. این مقالات پیشتر در فصلنامه آوا در آلمان در فاصله بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۲ نیز منتشر شده بود. همچنین یک مقاله از شادروان استاد محمدرضا شجریان در این کتاب وجود دارد که در باب زندگینامه استاد عبدالله دوامی نوشته شده است. سعیدی سردبیری فصلنامه آوا بود و در زمینه ترانه سرایی با نامدارانی چون محمدرضا شجریان، کامبیز روشن روان، جواد ضرابیان، بیژن بیژنی، اسماعیل تهرانی و حسام الدین سراج همکاری داشته است

کتاب هفت آوا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از طرف‌داران علم و هنر موسیقی هستید و از خواندن مقالات مرتبط با موسیقی لذت می‌برید، خواندن کتاب هفت آوا را به شما پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب هفت آوا

تاریخ موسیقی ایران تاریخ روشنی نیست. از دو قرن پیش به آن سو اطلاعات دقیقی از چند و چون کار موسیقی دانان و نوازندگان در دست نیست و آنچه باقی مانده، چنان با افسانه و حکایت در آمیخته، که از نظر پژوهش تاریخی و هنری چندان اعتباری به آن نمی توانست بست. اما از حدود دویست سال پیش به این سو مسئله قدری روشنتر می شود. در این دو قرن به خصوص خاندانی در تاریخ موسیقی شود ایران مطرح میشود که هر یک از اعضای آن در حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی نقش موثری داشتند. از متقدمان آن خاندان باید آقا علی اکبر فراهانی را ذکر کرد او فرزند شاه ولی بود و از سیرت درویشان پیروی می‌کرد.

از زندگی علی اکبر فراهانی هم چندان نمیدانیم آیا پدر وی «شاه ولی» با موسیقی آشنا یی داشته یا خیر، یا استاد که این وی چه کسی بوده است، چیزی در دست نیست.

آنچه می دانیم این است که علی اکبر فراهانی از نوازندگان برجسته اوایل دوران سلطنت ناصر الدین شاه قاجار به شمار می‌رود. تار نواز ماهری بوده و ارج و قرب خاصی در میان نوازندگان درباری داشته است تا جایی که به دستور ناصرالدین شاه، نقاش بزرگ آن زمان میرزا ابو الحسن خان صنیع الملک تابلویی از وی و چند تن از شاگردانش کشید که این تابلو امروز هم وجود دارد. 

تاری که در این تابلو در دست میرزا علی اکبر فراهانی دیده می شود «قلندر» نام داشت که از همین نام برمی آید که این نوازنده سیرت درویشی داشته است، به طوری که شب‌ها ساز خود را برمی‌داشت و به پشت بام خانه اش می رفت و با نوای سازش به راز و نیاز می‌پرداخت. 

روایاتی در دست است که نشان می‌دهد آقا علی اکبر فراهانی بسیاری از مناجات و راز و نیازهای شبانه‌اش را به جای اینکه بخواند، با زبان ساز بیان می‌کرده تا جایی که شنوندگان نیز متوجه می‌شدند که او مشغول نواختن چه دعایی و یا چه شعری است. مهارت آقا علی اکبر فراهانی به حدی بوده که توجه کنت دو گوبینو، شرق شناس فرانسوی که را نیز در آن زمان در ایران به سر می‌برده، به خود جلب کرده و او در کتاب خود در مورد وی نویسد: 

»معروف‌ترین نوازندگان تار علی اکبر است، که بسیار خوب تار می‌زند و من دیده‌ام اروپاییانی که هیچ به موسیقی مشرق زمین توجه نداشته‌اند، در موقع شنیدن صدای تار علی اکبر فراهانی دچار تاثر شده‌اند...»