کتاب حرفه؛ هسته ای

کتاب حرفه؛ هسته ای نوشته حسن‌علی بخشی است. کتاب حرفه؛ هسته ای خاطرات دکتر علی‌اصغر سلطانیه است. کتاب حرفه؛ هسته ای را انتشارات امیرکبیر منتشر کرده است.

درباره کتاب حرفه؛ هسته ای

دکتر علی‌اصغر سلطانیه تجارب ارزشمندی در زمینه دیپلماسی هسته‌ای و امور بین‌المللی دارد و در طی چهل سال فعالیت در سازمان انرژی اتمی و وزارت امور خارجه، خدمات ارزنده‌ای از خود بر جای گذاشت و به‌حق یکی از افرادی است که در پیشرفت صنعت هسته‌ای و پیشبرد منافع ملی کشورمان در عرصه سازمان‌های بین‌المللی تلاش طاقت‌فرسایی متحمل شده‌اند؛ به عبارت دیگر ایشان به‌عنوان متخصص فیزیک هسته‌ای، خلع سلاح‌های کشتارجمعی و امنیت بین‌المللی، سال‌های متمادی در عرصه دیپلماسی بین‌المللی به‌عنوان سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی ازجمله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مستقر در وین و نیز در ژنو، لاهه و نیویورک فعالیت دیپلماتیک داشته‌اند.  این کتاب خاطرات جالبی از زندگی ایشان است. 

خواندن کتاب حرفه؛ هسته ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی سیاست‌مداران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب حرفه؛ هسته ای

علی‌اصغر سلطانیه در تاریخ ۹ مهر سال ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۴۸ پس از کسب دیپلم ریاضی از دبیرستان دولتی مروی تهران در کنکور سراسری شرکت و در دانشگاه شیراز پذیرفته شد. سال ۱۳۵۲ گواهی مقطع کارشناسی در رشته فیزیک را از دانشگاه شیراز اخذ کرد و سپس در دانشگاه ایالت یوتای آمریکا در رشته فیزیک هسته‌ای با گرایش فیزیک نوترون در مقطع دکتری پیوسته تحصیل نمود و پروژه رساله خود را درباره محاسبات سطح مقطع مؤثر شش عنصر ناشی از بمباران پروتون با انرژی دویست میلیون الکترون‌ولت در شتاب‌دهنده LINAC مرکز اتمی لوس‌آلاموس آمریکا انجام داد. در سال ۱۳۵۵ به دعوت سازمان انرژی اتمی جدیدالتأسیس به همکاری فراخوانده شد. پس از حدود دو سال مجدداً برای تکمیل دوره دکتری در رشته مهندسی هسته‌ای عازم آمریکا شد.

پس از بازگشت مجدد به ایران در سال ۱۳۵۹ به‌عنوان پژوهشگر در بخش فیزیک نوترون مرکز تحقیقات هسته‌ای سازمان انرژی اتمی مشغول به کار شد. وی در سال ۱۳۶۰ به سمت ریاست مرکز تحقیقات هسته‌ای منصوب شد.

بر اساس مصوبه هیئت وزیران در سال ۱۳۶۱ به‌عنوان اولین نماینده جمهوری اسلامی ایران نزد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به وین عزیمت کرده و نمایندگی مستقل کشورمان نزد آژانس را تأسیس کرد.

سال ۱۳۶۶ پس از بازگشت از وین مجدداً در سمت ریاست مرکز تحقیقات هسته‌ای و پس‌ازآن به‌عنوان مدیرکل آموزش و تجهیز نیروی انسانی و سپس رئیس بخش مهندسی رآکتور به فعالیت خود در سازمان انرژی اتمی ادامه داد.

در سال ۱۳۷۴ به مدت یک سال به مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری مأمور گردیده مسئولیت پروژه خلع سلاح‌های هسته‌ای، میکروبی و شیمیایی را عهده‌دار شد.

در سال ۱۳۷۵ با حکم جناب آقای دکتر ولایتی به‌عنوان مشاور وزیر امور خارجه، به وزارت امور خارجه منتقل شد.

با پیوستن ایران به کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی (CWC)، با حکم جناب آقای دکتر خرازی وزیر محترم وقت، به‌عنوان دبیر مرجع ملی کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی ایران و رابط رسمی با سازمان مربوطه (OPCW) در لاهه منصوب گردید.

از سال ۱۳۷۸ به مدت سه سال به‌عنوان سفیر و نفر دوم نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی در ژنو خدمت کرد. در طول این مدت مسئول مذاکرات پروتکل کنوانسیون منع سلاح‌های بیولوژیکی (BWC)، پیگیر امور چند سازمان‌های بین‌المللی دیگر به‌خصوص سازمان بین‌المللی کار (ILO)، سازمان هواشناسی جهان (WMO)، اجلاس خلع سلاح (CD)، شورای کلیسای جهان (WCC)، اتحادیه بین‌المللی ارتباطات (ITU) و سازمان بین‌المللی دفاع غیر عامل (ICDO) را نیز بر عهده داشته و فعالیت‌های اتحادیه بین‌المجالس (IPU) و فعالیت خلع سلاح سازمان همکاری‌های اسلامی (OIC) را نیز دنبال می‌نمود.

در سال ۱۳۷۶ پس از بازگشت از مأموریت ژنو، به سمت معاون مدیرکل سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه منصوب گردید. ایشان با آغاز مباحث موضوع هسته‌ای کشورمان در آژانس از سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ به‌عنوان دبیر کمیته کارشناسی هسته ای شورای عالی امنیت ملی فعالیت نموده‌اند.