دانلود و خرید کتاب صوتی استامبولی

کتاب صوتی استامبولی نوشته و حاصل گویندگی منصور ضابطیان است. نوین کتاب این سفرنامهٔ صوتی را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی استامبولی

کتاب صوتی استامبولی، حاوی تجربهٔ منصور ضابطیان در سفر به کشور ترکیه و شهر استانبول است. استانبول را یکی از عجیب‌ترین شهرهایی می‌دانند که غرق در سنت و مدرنیته است؛ سنتی که در محله‌های این شهر، در رستوران‌ها و کافه‌ها، در سبک غذا، خرده‌فرهنگ‌ها و سریال‌هایی که تولید می‌کند، دیده می‌شود. کتاب صوتی حاضر در واقع سفرنامه‌ای است که نویسنده در آن، پیشینهٔ تاریخی قوی ترکیه را با بیانی متفاوت و در قالب خاطرات گردشگری و تجربه‌ انسانی‌اش از این شهر بازگو کرده است. این کتاب صوتی، راهنمای سفر نیست؛ حاوی تجربهٔ زیستی نویسنده با مردمانی است که فرهنگ نزدیکی با ایرانیان دارند. گفته شده است که یکی از فایده‌های شنیدن این اثر، آن است که ما با فرهنگ و هویت مردمان ترکیه که گاهی آرزوهای مشترکی با ایرانیان دارند، بیشتر آشنا می‌شویم. نویسنده خود را مدیون کشور استانبول می‌دانسته و با نوشتن این کتاب، بدهی خود را تسویه کرده است. اگر مایل به تماشای عکس‌های این سفر هستید، به صفحهٔ اینستاگرام منصور ضابطیان سر بزنید.

شنیدن کتاب صوتی استامبولی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران سفرنامه‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

درباره منصور ضابطیان

منصور ضابطیان در ۷ آذر ۱۳۴۹ در تهران به دنیا آمد. او روزنامه‌نگار، کارگردان، مجری رادیو و تلویزیون، پادکست‌ساز، سفرنامه‌نويس و تهیه‌کنندهٔ ایرانی است. در سال ۱۳۶۹ کاردانی رشتهٔ علوم آزمایشگاهی را در دانشگاه علوم پزشکی گیلان به پایان رساند و پس از چند سال رشتهٔ تحصیلی خود را تغییر داد و رشتهٔ سینما را در دانشگاه ادامه داد. منصور ضابطیان مدتی مدرس دوره‌های آزاد آموزش گویندگی و اجرا در دانشکدهٔ خبر نیز بود. او کار حرفه‌ای را با روزنامه‌نگاری شروع کرد و مصاحبه‌ها و گزارش‌های مختلفی برای مجلات و روزنامه‌های حیات نو، چلچراغ، گزارش فیلم و کلک می‌نوشت. در سال ۱۳۷۸ کار در تلویزیون را آغاز کرد. «سبد»، «مردم ایران سلام»، «جغرافیای فریاد»، «فرش واژه»، «نقره»، «رادیو هفت» و «صدبرگ» از معروف‌ترین کارهای او در تلویزیون است.

بخشی از کتاب صوتی استامبولی

«_برای اینکه از نقش پدربزرگ نصیحت‌گو بیرون بیایم، دوتا چای دیگر سفارش می‌دهم و چندتایی باقلوا.

_اینجا فضا خیلی مذهبیه. اذیتم می‌کنه.

_خانواده‌ت مذهبی هستن؟

_آره ولی کاری به کار بقیه ندارن.

_دوست دختر داری؟

_آره...

_می‌تونی دوست‌دخترت رو ببری خونه؟

_برای معرفی به خانواده و غذا خوردن، آره، ولی نه بیشتر!

_خواهرت چی؟ دوست پسر داره؟

_آره من می‌دونم که داره و از نظر من مشکلی نیست، ولی اون نمی‌تونه توی خونه بگه که من دوست پسر دارم.

_می‌فهمم... ببینم؟ پس چرا این زندگی‌ها رو توی سریال‌ها نمی‌بینیم؟

_خب بعضی‌ها هم اونطوری‌اند. ما مذهبی هستیم... گفتم که...

_این سریال‌ها رو توی خونه می‌بینین؟

_آره مشکلی نیست. فقط می‌بینیم، درباره موضوعاتش صحبت نمی‎کنیم.

_و اگه وقت دیدن صحنه‌ای باشه که از نظر خانواده‌ت مشکل باشه؟

_حواس‌مون رو به جور پرت می‌کنیم. اگه صحنه‌ش خیلی ناجور باشه خاموش می‌کنیم!»