مجتبی پورمحسن
مجتبی پورمحسن (Mojtaba Pourmohsen) نویسنده، شاعر، مترجم، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی، در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۸ در شهر رشت به دنیا آمد. او دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خود را در همین شهر گذراند. فعالیت‌های ادبی وی از ۲۱سالگی با چاپ مجموعه‌شعری به نام «من می‌خواهم خودم را تصادف کنم، خانم پرستار» در سال ۱۳۷۹ آغاز شد. علاوه بر شاعری، در زمینه‌ی ترجمه نیز فعالیت‌هایی داشت و در سال ۱۳۸۸ کتاب «مردی بدون کشور» اثر کورت ونه‌گات را ترجمه کرد.
بیوگرافی مجتبی پورمحسن
پورمحسن در سال ۱۳۸۵ سردبیر روزنامه‌ی محلی «گیلان امروز» شد و هم‌زمان با «رادیو زمانه» همکاری کرد. او وبلاگ‌نویسی در حوزه‌ی هنر و ادبیات را نیز آغاز کرد و این فعالیت‌ها به تدریج مخاطبان زیادی را جذب کرد.
در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸، پورمحسن بازداشت شد. با این حال، او به فعالیت‌های خود در حوزه‌ی ادبیات و رسانه ادامه داد. در سال‌های ریاست‌جمهوری حسن روحانی، او عضو اصلی خانه‌ی مطبوعات گیلان بود. همچنین در دهه‌ی ۱۳۹۰ به‌عنوان مشاور رسانه‌ای محمدعلی ثابت‌قدم، شهردار وقت رشت، فعالیت داشت. او سال ۱۳۸۹ از ایران خارج شد و روزنامه‌نگاری و خبرنگاری را در رسانه‌های خارج از ایران دنبال کرد.
آثار تالیفی مجتبی پورمحسن
نخستین کتاب مجتبی پورمحسن با عنوان «من می‌خواهم خودم را تصادف کنم، خانم پرستار» در سال ۱۳۷۹ منتشر شد. شش سال بعد، در سال ۱۳۸۵، مجموعه شعر دیگری از او با نام «هفت‌ها» توسط انتشارات هزاره سوم به چاپ رسید. دو سال بعد، در سال ۱۳۸۷، مجموعه شعر «تانگوی تک‌نفره» توسط نشر ۱۴۰۰ در سوئد منتشر شد. در سال ۱۳۸۸، نشر چشمه نخستین رمان او را با عنوان «بهار ۶۳» منتشر کرد. این رمان که به سبک مونولوگ نوشته شده و داستانی جذاب با محوریت عشق و خیانت را روایت می‌کند، با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو و به دفعات تجدید چاپ شد. این اثر بعدها توسط نشر شمع و مه به زبان انگلیسی ترجمه گردید. پورمحسن در سال ۱۳۸۸ موفق به دریافت جایزه‌ی بهترین رمان یازدهمین دوره‌ی کتاب سال نویسندگان و منتقدان مطبوعات برای رمان «بهار ۶۳» شد. سبک متنوع آثار پورمحسن و فعالیت‌های او در حوزه‌های مختلف ادبی و رسانه‌ای، او را به یکی از چهره‌های برجسته‌ی ادبیات معاصر ایران تبدیل کرده است.
کتاب «ما و غرب» (مجموعه گفت‌وگو با اندیشمندان ایرانی) یکی دیگر از آثار مهم پورمحسن است که مجموعه‌ای از مصاحبه‌های او با چهره‌های برجسته‌ای نظیر محمد قائد، صادق زیباکلام، و فریبرز رئیس‌دانا را در بر می‌گیرد. دومین رمان پورمحسن با نام آلبوم خانوادگی در سال ۱۳۹۱ توسط نشر زاوش منتشر شد و تنها یک سال پس از انتشار، به چاپ دوم رسید. این رمان به شیوه‌ی اول‌شخص روایت می‌شود و داستان مردی را بیان می‌کند که از طریق یک آلبوم خانوادگی، خاطرات خود را به زبانی ساده و دلنشین مرور می‌کند.
پورمحسن دو مجموعه شعر دیگر نیز به چاپ رسانده است: «روز انگشت» که در سال ۱۳۹۲ توسط نشر چشمه منتشر شد و «استخوان و شکارچی بی‌وقفه» که در سال ۱۳۹۷ از سوی نشر روزنه به چاپ رسید.
ترجمه‌های مجتبی پورمحسن
او علاوه بر تألیف، در حوزه‌ی ترجمه نیز کارنامه‌ای پربار دارد. در سال ۱۳۸۸، کتاب «مردی بدون کشور» اثر کورت ونه‌گات، نویسنده‌ای مشهور به طنز سیاه و تخیل قدرتمند را ترجمه کرد. ونه‌گات بیشتر با شاهکار خود، «سلاخ‌خانه شماره پنج» در ایران شناخته می‌شود. همچنین، پورمحسن گزیده‌اشعار ریموند کارور، پدر مینیمالیسم در ادبیات را با عنوان «انگشتان پا» ترجمه کرد.
از دیگر آثار ترجمه‌شده توسط مجتبی پورمحسن می‌توان به کتاب‌های «سه فضانورد» و «بمب و ژنرال» اثر امبرتو اکو اشاره کرد که هر دو در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات هزاره سوم اندیشه منتشر شدند. همچنین او در سال ۱۳۹۴، همراه با مهرناز زاوه، کتاب «عشق ما روی آب راه می‌رود» اثر نزار قبانی را ترجمه کرد که توسط انتشارات مروارید به چاپ رسید.
پورمحسن همچنین ترجمه‌ی کتاب «آمینادب» اثر موریس بلانشو را که توسط نشر بوتیمار منتشر شده، در کارنامه‌ی خود دارد. علاوه بر این، او کتاب «اسکندر مقدونی» نوشته‌ی ساموئل ویلارد کرامئتو را نیز به فارسی برگردانده است.
