دانلود و خرید کتاب صوتی سینما جهنم

کتاب صوتی سینما جهنم نوشته و پژوهش کریم نیکونظر و با صدای تایماز رضوانی است. این کتاب صوتی را رادیو گوشه منتشر کرده است. این کتاب صوتی شش گزارش از آتش‌سوزی و آدم‌سوزی در سینما رکس آبادان در ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۷ است.

درباره کتاب صوتی سینما جهنم

۲۸ مرداد سال ۱۳۵۷ فاجعه‌ای رخ داد که تا به امروز مبهم و البته وحشتناک باقی مانده است: سینمارکس آبادان، با مردمی که به تماشای فیلم گوزن‌ها نشسته بودند، آتش گرفت و سوخت. چهار نفر در این واقعه دست داشتند که تنها یکی از آن‌ها پیدا شد و او هم بعد از اعتراف اعدام شد. این تنها اطلاعات دقیقی است که از واقعه موجود است. همه‌چیز زیر غبار پنهان مانده: از تعدادِ سوختگان گرفته تا ساعتِ اعلام آتش‌سوزی به شهربانی و آتش‌نشانی. معلوم نیست درهای سینما باز بوده‌اند یا بسته، معلوم نیست که چند نفر توانسته‌اند از سینما فرار کنند، مشخص نیست که جز آن یک نفر، شخصِ دیگری از عوامل آتش‌سوزی زنده ماند یا نه، حتی معلوم نیست که سینما با چه موادی سوزانده شده. چطور چنین پرونده‌ای را می‌شود برای همیشه بست؟ اصلاً کدام روایت حقیقت دارد؟ چه کسی راست می‌گوید؟

وقتی دقیق نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که همهٔ خوانش‌ها و روایت‌ها بخشی از حقیقت را در خود دارند؛ حقیقتی که پرده از شکاف‌های درونی جامعهٔ ایرانی برمی‌دارد. این معانیِ ضمنیِ حادثه حالا بر اصلِ ماجرا غلبه کرده‌اند. سوختن سینمارکس فقط فاجعه‌ای انسانی نیست، رسوبات حادثه به فضای سیاسی و تاریخی و اجتماعی نشت کرده و به معمایی بدل شده که هر گروهی از آن کمک می‌گیرد تا دیگری را محکوم کند. این وسط خودِ حقیقتِ شفاف و واضح و صریح است که همچنان گنگ و نامعلوم باقی مانده است.

واقعاً سینمارکس چطور سوخت؟

کتاب صوتی سینما جهنم شش گزارش از آدم‌سوزی در سینما رکس آبادان در ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۷ را روایت کرده و سعی می‌کند به این سوالات پاسخ دهد یا دست‌کم آن‌ها را دوباره پس از سال‌ها مرور کرده و به یاد خوانندگان بیندازد.

شنیدن کتاب صوتی سینما جهنم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب صوتی سینما جهنم

«عصر ۱۹ خرداد ۱۳۳۰، صدای کِل زدنِ زنان عرب در سراسرِ شهر آبادان شنیده شد. تمام مسیرهای حوالیِ فرودگاه آبادان پُر از جمعیت بود و مردها بی‌وقفه یِزله می‌کردند. هنوز آفتاب غروب نکرده بود که مهندس مهدی بازرگان، دکتر محمدحسین علی‌آبادی و مهندس محمد بیات، اعضای هیئت‌مدیرهٔ موقتِ شرکت ملی نفت، همراهِ احمد متین‌دفتری، حسین مکی، ناصرقلی اردلان، اعضای منتخب هیئتِ مختلط، و دکتر شمس‌الدین امیرعلایی میان شادی و پایکوبی مردم وارد آبادان شدند و بلافاصله تابلوِ شرکت ملی نفت ایران را در مرکز ادارهٔ نفت نصب کردند. آن روز کارگرها گاو و گوسفند جلوِ آن‌ها قربانی کردند تا هیچ اتفاق ناگواری مانع کار این مهمانان نشود. بوسه‌ها بود که روی ماشین آن‌ها زده می‌شد و صدای مردم عادی به گوش می‌رسید که انگلیسی‌ها را با پادشاهان ستمکار افسانه‌ای مقایسه می‌کردند. همه می‌دانستند این گروه موظف است ادارهٔ موقت شرکت نفت را بر عهده بگیرد، بر اکتشاف، استخراج، تصفیه، توزیع و فروش آن نظارت کند و به امور مربوط به کار نیروهای ایرانی و خارجیِ استخدامِ شرکت نفت ایران رسیدگی کند. ۲۰ خرداد هیئت‌مدیرهٔ موقت همراه دکتر امیرعلایی به دیدار اریک درِیک، رئیسِ شرکتِ نفت و مدیرکل عملیات نفتی در ایران و عراق، رفتند و در خرمشهر با او ملاقات کردند. آن‌ها شرح دادند که طبق مصوبهٔ ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ مجلس سنا و تأیید محمدرضا پهلوی، نفت در ایران ملی شده و این گروه از این تاریخ به همهٔ مسائل مربوط به نفت ایران رسیدگی می‌کند. درِیک، که از کُل ماجرا باخبر بود، قبل‌تر به سفیرکبیر بریتانیا هشدار داده بود که «ایرانی‌ها مصرانه خواستار ادارهٔ امور نفت‌اند»، اما هم سفیر هم درِیک مطمئن بودند که بدون همکاری و رضایت انگلیسی‌ها استخراج، تصفیه و توزیع نفت ممکن نیست.»