دانلود و خرید کتاب صوتی اگر می‌ دانستی تا کی زنده هستی

کتاب صوتی اگر می‌ دانستی تا کی زنده هستی نوشتهٔ کلوئه بنجامین و ترجمهٔ مهسا ملک مرزبان است. الهام پاوه نژاد گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و نوین کتاب گویا آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی که از پرفروش‌ترین‌های نیویورک‌تایمز است، داستان خانواده‌ای است که توسط یک پیشگو از آینده و زمان مرگ خودشان باخبر می‌شوند.

درباره کتاب صوتی اگر می‌ دانستی تا کی زنده هستی

کتاب صوتی اگر می‌ دانستی تا کی زنده هستی، رمانی درمورد زندگی، مرگ و چگونگی گذران عمر است که با استقبال بسیار زیادی روبه‌رو شده است. در سال ۱۹۶۹ و در آپارتمان‌های واقع در منطقهٔ دلگیر لوور ایست ساید در نیویورک، یک بیمار روانی زندگی می‌کرد که مدعی بود می‌تواند زمان مرگ آدم‌ها را پیش‌بینی کند. ۴ فرزند خانوادهٔ «گُلد» که برای شنیدن چنین چیزی بسیار کوچک بودند، پنهانی به سراغش رفتند و حرف‌هایش را شنیدند و از آیندهٔ خود باخبر شدند! آن روز این ۴ خواهر و برادر باید بر اساس پیش‌بینی‌های زن پیشگو، مسیر زندگی آیندهٔ خود را انتخاب می‌کردند.

«سیمون گلد»، پسر خانواده، به سن‌فرانسیسکو فرار می‌کند تا عشق زندگی‌اش را بیابد. «کلارا»ی خیال‌باف و رؤیایی در لاس‌وگاس شعبده‌باز می‌شود و «دنیل»، پسر بزرگ خانواده، سعی می‌کند در شغل پزشک ارتشْ سرنوشت را پس از حادثهٔ یازدهم سپتامبر به کنترل خود درآورد و «واریا»ی عشق‌ِکتاب به‌دنبال جواب سؤال‌هایش به علم روی می‌آورد.

شنیدن کتاب صوتی اگر می‌ دانستی تا کی زنده هستی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره کلوئه بنجامین

کلوئه بنجامین و کتاب‌هایش افتخارات متعددی را کسب کرده‌اند. کتاب‌های او به ۳۰ زبان ترجمه شده‌اند و در بسیاری از کشورها از جمله ایران پرفروش بوده‌اند. او دانش‌آموختة نویسندگی خلاق از دانشگاه ویسکانسین است. کتاب «آناتومی رؤیاها» اولین کتاب اوست که همچون اثر بعدی‌اش یعنی رمان «اگر می‌دانستی تا کی زنده هستی چطور زندگی می‌کردی» به موفقیت جهانی دست یافت.

بخشی از کتاب صوتی اگر می‌ دانستی تا کی زنده هستی

«تازگی‌ها سه اینچ قد کشیده و نشانه‌های بلوغ در جسمش هویداست. قد موهایش تا کمر می‌رسد و قهوه‌ای کم‌رنگ است؛ به سیاهی موی برادرش دنیل نیست و فرخوردگی موی سیمون را ندارد و برق برنزی موی کلارا هم در آن دیده نمی‌شود. صبح‌ها دو گیس از موهایش را می‌بافد؛ از رقص گیس‌ها روی کمرش خوشش می‌آید، مثل دم اسب. دماغ کوچکش شبیه هیچ‌کس نیست، یا دست‌کم خودش این‌طور فکر می‌کند. تا بیست‌سالگی احتمالاً حسابی بزرگ می‌شود و برای خودش عظمتی پیدا می‌کند: مثل دماغ مادرش. اما الان خوب است.

هر چهارتایشان توی محله می‌چرخند: واریا از همه بزرگ‌تر است؛ دنیل یازده‌ساله؛ کلارا نه‌ساله و سیمون هفت‌ساله است. دنیل پیش می‌افتد، آن‌ها را به سمت خیابان کلینتون و دلنسی می‌برد و بعد به سمت چپ و خیابان فورسیت می‌پیچد. شب‌ها پارک شلوغ می‌شود اما در این صبح سه‌شنبه چند جوان اعتراض‌های آخر هفته قبل را با خوابیدن توی پارک از خود دور می‌کنند، گونه‌هایشان روی چمن افتاده است.

خواهر و برادرها آهسته از خیابان هستر عبور می‌کنند. باید بااحتیاط از جلوی لباس‌مردانه‌فروشی پدرشان رد شوند، هرچند بعید است او متوجهشان شود - شائول چنان غرق کارش می‌شود که انگار دارد تاروپود دنیا را به هم می‌دوزد نه یک شلوار مردانه - و آن‌وقت برای کار عجیب‌وغریبی که در این روز گرم و شرجی جولای به‌خاطرش به خیابان هستر آمده‌اند مشکلی پیش بیاید.

سیمون از همه کوچک‌تر اما تروفرز است. شلوارک جین دنیل را پوشیده که دنیل وقتی سن او بود می‌پوشید، برای همین شلوار دور کمر باریکش لق می‌زند. یک کیسه بنددار ابریشمی توی دستش است که داخلش چند دلار خش‌خش می‌کند و سکه‌هایی که صدای جرینگ‌جرینگ‌شان به گوش می‌رسد.»