دانلود و خرید کتاب صوتی پرورش نخبگان معنوی در مساجد

کتاب صوتی «پرورش نخبگان معنوی در مساجد» نوشتهٔ علیرضا پناهیان و گویندگی مجید علیخانی در بیان معنوی منتشر شده است. به ارائه برنامه‌ها و نکات مهم برای تربیت نیروهای تراز اسلام در مساجد با ذکر مثال‌هایی از نمونه‌های موفق تربیتی مساجد می‌پردازد.

درباره کتاب پرورش نخبگان معنوی در مساجد

در این سخن‌رانی نکاتی درباره اولویت پرورش نخبگان معنوی، هدف پرورش نخبگان معنوی، برنامه‌ٔ تربیت نخبگان معنوی، ارائه قاعده کلی در این باره و بحثی درباره اولویت کار فرهنگی و تربیتی در تمامی عرصه‌ها می‌خوانید. کتاب پرورش نخبگان معنوی در مساجد برگرفته از سخنرانی استاد پناهیان در جمع مدیران، سیاست‌گذاران و فعالان فرهنگی مساجد و کانون‌های فرهنگی سراسر کشور در تابستان ۸۶ است که مؤسسهٔ بیان معنوی بازنویسی و تنظیم کرده و به فراخور نیاز مطالبی در راستای تکمیل بحث به آن افزوده است.

خواندن کتاب پرورش نخبگان معنوی در مساجد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مباحث دینی با تمرکز بر سیاست‌های اسلامی و فعالیت‌های مساجد را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب پرورش نخبگان معنوی در مساجد

دلایل ترجیح پرورش نخبگان معنوی

سؤالی که تاکنون کمی از اهمیّتش روشن شد، این است که اگر ما بتوانیم این دو کار را انجام دهیم: یکی این‌که انسان‌های معمولی، ضعیف و ناآشنای به دین را جذب کنیم و کمک کنیم تا آنها به انسان‌های خوبی تبدیل شوند و دیگر این‌که انسان‌های خوب را پرورش دهیم تا به انسان‌های خوب‌تری تبدیل شوند، کدام یک از این دو کار را باید ترجیح دهیم؟

به دلایلی که به آن‌ها خواهیم پرداخت، پرورش انسان‌های خوب و تبدیل آنها به انسان‌های خوب‌تر، بر تبدیل انسان‌های معمولی یا بد به انسان‌های خوب، کاملاً ترجیح دارد. در مقام کار فرهنگی و تبلیغی، سرمایه‌گذاری بر روی کسانی که به دین جذب شده‌اند و از پرورش‌یافتگی معنوی بیشتری برخوردار بوده‌اند، مسلّماً باارزش‌تر است.

علاوه بر این‌که کار بر روی مذهبی‌ها، نسبت به غیرمذهبی‌ها و نیمه‌مذهبی‌ها اولویّت دارد، در میان مذهبی‌ها هم، کار بر روی «نخبگان معنوی» نسبت به عموم مذهبی‌ها، از اولویّت بیشتری برخوردار است. منظور ما از «نخبگان معنوی»، «نخبه‌های علمی که مذهبی باشند» نیست. بلکه منظور کسانی است که از نظر معنوی نخبه هستند؛ یعنی در معنویّت و ایمان نسبت به دیگران جلوترند. می‌توانیم برای تشخیص و شناسایی بهتر این نخبگان شاخص‌هایی را برای این جلوتر بودن تعریف کنیم. از التزام به لوازم ایمان مثل نماز خواندن و پرداخت خمس گرفته تا التزام به زیارت و ادعیه و نماز شب، یا معرفت و آشنایی با معارف دینی و تخلّق به اخلاق و... .

باز هم باید تأکید کنیم که در اصلِ ضرورت کار برای غیرمذهبی‌ها و نیمه‌مذهبی‌ها تردیدی نیست. صحبت در «اولویّت» کار برای مذهبی‌ها است. چه بسا با سرمایه‌گذاری بر روی مذهبی‌ها، غیرمذهبی‌ها هم زودتر به دین نزدیک شوند و زمینهٔ جذب و هدایت آنها بیشتر فراهم شود. اگر ما به کسی که هم قدرت جذب مذهبی‌ها و هم قدرت جذب غیرمذهبی‌ها را دارد توصیه می‌کنیم که با مذهبی‌ها کار کند نه با غیرمذهبی‌ها، از این جهت نیست که بخواهیم او را از کار کردن با غیرمذهبی‌ها نهی کنیم. ما نمی‌گوییم «این کار را نکن چون کار اشتباهی است»، می‌گوییم «این کار را نکن چون کم‌فایده است». یعنی حتی اگر به دنبال جذب غیر مذهبی‌ها هستی، راه آن کار کردن با غیر مذهبی‌ها نیست؛ بلکه راهش کار کردن با مذهبی‌هاست. در ادامه دراین‌باره بیشتر توضیح خواهیم داد.

آخرین مطلب قبل از ارائهٔ دلایل این است که وقتی صحبت از پرورش انسان‌ها می‌کنیم، توجّه داریم که انسان‌ها آزاد آفریده شده‌اند و خودشان باید برای رشد خودشان تصمیم بگیرند. نه کسی می‌تواند کسی را بدون ارادهٔ خودش، از نظر معنوی پرورش دهد، و نه دین از ما خواسته است که چنین کاری را انجام دهیم. ما تلاش می‌کنیم شرایط را با «برطرف کردن موانع» و «فراهم آوردن امکانات» برای رشد معنوی انسان‌ها آماده کنیم. وقتی می‌گوییم «پرورش انسان‌ها»، منظورمان همین فراهم کردن شرایط برای شکوفایی و پرورش استعدادهای فطری و معنوی انسان‌ها است، آن هم تنها در صورتی که خودشان بخواهند و نه چیزی فراتر از آن.