دانلود و خرید کتاب صوتی خاطرات بولیوی

کتاب صوتی خاطرات بولیوی نوشته ارنستو چه‌گوارا است که با ترجمه جمشید نوایی و صدای تایماز رضوانی منتشر شده است. این کتاب نوشته‌های چه‌گوارا یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های انقلابی جهان است.

درباره کتاب خاطرات بولیوی

ارنستو چه گِوارا متولد ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ است که در ۹ اکتبر ۱۹۶۷ اعدام شد. او پزشک، مبارز، سیاست‌مدار، نظریه‌پرداز و نقلابی مارکسیست است.

او در آرژانتین متولد شد و یکی از مهم‌ترین افراد در پیروزی انقلاب کوبا بود. چهره و ظاهر و عکس‌های او یکی از مشهورترین نمادهای انقلابی در جهان است و طرفداران بسیاری دارد.

او دانشجوی پزشکی جوانی بود که به آمریکای جنوبی رفت و فقر، گرسنگی و بیماری، مردم را دید. همان زمان تصمیم گرفت که مبارزه علیه امپریالسم را آغاز کند. او طرفدار سخت تفکر کمونیستی بود. این کتاب ابتدا در پیش‌گفتار مقدمه‌ای از زندگی چه‌ گوارا می‌گوید و بعد هم یادداشت‌های شخصی او است.

بیوگرافی ارنستو چگوارا را در صفحه این نویسنده در طاقچه بخوانید.

شنیدن کتاب خاطرات بولیوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به چه‌گوارا پیشنهاد می‌کنیم

فهرست کتاب خاطرات بولیوی

بخش اول: فیدل کاسترو؛ مقدمه‌های ضروری

بخش دوم: روزنگار‌های بولیوی

بخش سوم: نیروی چریکی

بخش چهارم: یادداشت‌هایی در شرح احوال

بخشی از کتاب خاطرات بولیوی

چگونه سروکار چه گوارا آرژانتینی با استعداد طبقه بالای میانی که تحت پیگرد سیا و تکاوران ایالات متحد و ارتش ملی بولیوی بود، به جنگل‌ها کشید؟ و چه شد رشته عمر او بر کف شیلی کلبه‌ای در دهکده دور افتادۂ لا ایگوئرا پاره شد؟

واپسین کارزار چه با دیگر دوره‌های زندگی او شباهت خیلی زیادی داشت. او جان در راه اعتقادهایی گذاشت که زندگی‌اش را وقف آن کرده بود، بنابراین جای دادن روزنگارهای بولیوی در متن کار، چراغ راه بازگشت به همان سر آغاز است تا ببینیم او چگونه گذرش بدان جا افتاد.

چه به سال ۱۹۲۸ با نام ارنستو گوارا دلا سرنا در شهر بندری روساریو، سانته فه، به دنیا آمد. نسبش از طرف پدری اسپانیایی و ایرلندی بود – هر دو نیاکان پدری او در کالیفرنیا زاده شده بودند – و تبارش از طرف مادر خالص اسپانیایی بود. پدر و مادر که در عدالت خواهی پرشور بودند و از فاشیسم بیزار، از تربیت مذهبی خود چشم پوشیده بودند و به شعر و شاعری سخت علاقه داشتند. به پول و ثروت با بدگمانی می‌نگریستند و مخالف بیشتر روش‌های کسب آن بودند. هر دو به شیوه خود عصیانگر بودند. بسا از طرز برخوردهایی که ارنستو در سراسر عمر از خود نشان داد. خاصه بلند همتی و خود کوچک انگاری و حاضر جوابی کنایه آمیز – همه را از آنها فرا گرفته بود.

از اوان بچگی دچار تنگی نفس (آسم) بود – دردی که هیچ‌گاه رهایش نکرد و این درد را بسیاری تأثیری سازنده می‌شمرند. (می‌گویند که اولین کلمه‌ای که یاد گرفت «تزریق» بود. در نتیجه، با موانع دیگر همیشه از دیر مبارزه طلبی در می‌آمد. سال‌ها بعد، مادرش در گفت و شنودی با ادواردو گالیانو ، نویسنده اروگوئه‌ای، گفت: «پسرم تمام عمر سعی کرد به خودش ثابت کند که می‌تواند هر کاری را که از او بر نمی‌آید انجام دهد.»

تجربه سازنده دیگر جنگ داخلی اسپانیا بود. در حالی که آتش کشمکش در اروپا فروزان بود، پدر و مادر ارنستو اعضای بنیان‌گذار کمیته یاری‌رسانی به پناهندگان جمهوری‌خواهی شدند که به آرژانتین وارد می‌شدند. نخست همسران و فرزندان رزمندگان آمدند، و بعد هم، وقتی جمهوری سقوط کرد، تمام افرادی که توانستند از چنگ رژیم فرانکو، دیکتاتور اسپانیا، بگریزند. ارنستو وضع اسفناک سپاه جمهوری‌خواه را پی می‌گرفت و بعدها مسیر نبردهای جنگ جهانگیر دوم در نقشه‌ای بر دیوار اتاق خوابش سنجاق خورد.

اندکی بعد به ضرورت مبارزه مسلحانه اعتقاد پیدا کرد. وقتی دوستش آلبرتو گرانادو ، به دلیل عضویت در جنبش جوانان کمونیست به زندان افتاد، از او خواسته شد که به نشانه پشتیبانی، دانش آموزان دبیرستان را بسیج کند. گوارا جواب داد که در تظاهراتی شرکت نمی‌کند که پلیس مسلح تعقیبش کند: «وقتی حاضرم بروم که هفت تیری به من داده شود.»