دانلود و خرید کتاب صوتی دوران نوآوری نامحدود

در این فایل صوتی چارلز لدبتر، در یک سخنرانی تد با شما حقایقی را درباره نوآوری و خلاقیت در کسب‌وکار به اشتراک می‌گذارد. این سخنرانی را با ترجمه پوریا جارچی و صدای وجیهه روح‌الهی بشنوید.

تِد (به انگلیسی: TED، مخفف Technology, Entertainment, Design) یک مجموعه همایش جهانی است که توسط بنیاد Sapling که سازمانی غیرانتفاعی خصوصی است، با شعار «ایده‌ها ارزش گسترش دارند»، برگزار می‌شود.

شنیدن دوران نوآوری نامحدود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌ها، سخن‌رانی‌ها و موضوعات حوزه مدیریت و کسب‌وکار مخاطبان این سخنرانی‌اند.

 درباره چارلز لدبتر

چارلز لدبتر نویسنده انگلیسی و مشاور نخست‌وزیر اسبق بریتانیا، تونی بلر است. وی که دانش‌آموخته کالج Balliol در آکسفورد است، برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ به عنوان عضو دائمی مجله Marxism Today مورد توجه قرار گرفت. او بعدا سردبیر صنعتی و رئیس دفتر توکیو در فایننشال تایمز شد. وی در زمینه کارآفرینی اجتماعی کار کرده  و در سال ۱۹۹۷ کتاب ظهور کارآفرین اجتماعی را منتشر کرد.

بخشی از سخنرانی دوران نوآوری نامحدود

"نقش کاربرها و مصرف‌کننده‌ها تو بحث خلاقیت جمعی چیه؟ برای شروع این سؤال ساده رو ازتون می‌پرسم: چه کسی دوچرخه‌ی کوهستان رو اختراع کرد؟ چون نظریه‌ی اقتصادی سنتی می‌گه که قاعدتاً بخش تحقیق و توسعه‌ی یه شرکت بزرگ دوچرخه‌سازی اولین بار به فکر ساختن این دوچرخه‌ها افتاده. ولی اینطور نیست. یه جواب دیگه هم می‌تونه این باشه که یه نابغه‌ی تنها، وقتی تو گاراژ خونه‌ش داشته رو مدل‌های دیگه‌ی دوچرخه کار می‌کرده یهو به همچین مدلی رسیده.

اینم درست نیست. ایده‌ی دوچرخه‌های کوهستان از بین خود دوچرخه‌سوارها اومد. مشخصاً گروهی از دوچرخه‌سوارها تو شمال کالیفرنیا، که هم از دوچرخه‌های کورسی که «ادی مِرکس» یا برادر بزرگشون می‌روند خسته شده بودن هم از دوچرخه‌های به اصطلاح فرمون‌خرگوشی که باباهاشون سوار می‌شدن. پس خودشون دست‌‌به‌کار شدن و بدنه‌ی دوچرخه‌ی فرمون‌خرگوشی رو با دنده‌ی دوچرخه‌های کورسی ادغام کردن و ترمزش رو هم از ترمز موتورسیکلت برداشتن. و تو ۴ یا ۵ سال اول این دوچرخه‌ها به «قراضه» معروف شده بودن. و فقط هم تو شمال کالیفرنیا و بین جمعیت دوچرخه‌سوارها تولید می‌شد.

تا اینکه یکی از کمپانی‌هایی که برای این «قراضه»ها قطعات وارد می‌کرد تصمیم گرفت یه کسب‌وکار جدید راه بندازه و این دوچرخه‌ها رو به بقیه‌ی مردم هم بفروشه و کم‌کم یه کمپانی دیگه به اسم مارین هم راه‌اندازی شد. و همه‌ی این‌ها حدود ۱۰ یا حتی ۱۵ سال قبل از این بود که کمپانی‌های بزرگ دوچرخه‌سازی متوجهِ بازاری که این دوچرخه‌ها دارن بشن. ۳۰ سال بعد یعنی امروز، فروش دوچرخه‌های کوهستان و تجهزیات و قطعاتش ۶۵ درصد از کل بازار آمریکا به ارزش ۵۸ میلیارد دلار رو در اختیار داره.

این از اون دسته مواردیه که کاملاً توسط مصرف‌کننده‌ها به وجود اومده و هرگز توسط جریان اصلی بازار ساخته نمی‌شد. چون نمی‌تونستن وجود این نیاز و موقعیت رو درک کنن و انگیزه‌ای هم برای نوآوری نداشتن. با این حرف که اینترنت باعث به حرکت دراومدن این ظرفیت برای نوآوریه، مخالفم. در واقع اینترنت نه به‌تنهایی بلکه در کنار این گروه دوچرخه‌‌سوار حرفه‌ای و آماتورِ مشتاق که هم دانشش رو دارن هم انگیزه و ابزار و اراده‌ش رو،‌ باعث می‌شه شاهد همچین خلاقیت ‌جمعی باشیم. و در نتیجه‌ی این چرخه، نیازهای جدیدی پیدا کنیم. نیاز به یه جور تشکیلات جدید یا به زبان بهتر، چطور بدون تشکیلات، خودمون رو سازماندهی کنیم؟ اما الان این مسأله ممکن شده. برای سازماندهی و موفق شدن تو کارهای بزرگ و پیچیده مثل ساختن یه نرم‌افزار جدید به تشکیلات نیاز نداریم.

"