دانلود و خرید کتاب صوتی آنچه که از نابینا شدن در فضا آموختم

در این فایل صوتی تجربیات شخصی کریس هدفیلد، فضانورد بازنشسته، مهندس و خلبان جنگندهٔ نیروی هوایی کانادا را از بودن در فضا می‌شنوید. هدفیلد در دو مأموریت شاتل فضایی پرواز کرده و در ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌عنوان فرمانده خدمت کرده‌است.

او در این سخنرانی تد، از تجربه نابینا شدنش در فضا می‌گوید. یک نابینایی موقت که تجربه فضانوردی را برایش تبدیل به تجربه‌ای ترسناک کرده است. 

تِد (به انگلیسی: TED، مخفف Technology, Entertainment, Design) یک مجموعه همایش جهانی است که توسط بنیاد Sapling که سازمانی غیرانتفاعی خصوصی است، با شعار «ایده‌ها ارزش گسترش دارند»، برگزار می‌شود.

نکته مهم در تجربه هدفیلد یادگیری تفاوت بین ترس و خطر است. ترس نقش مهمی در تجربه یک کارآفرین دارد اما به ندرت شما در خطری هستید. با شنیدن این سخنرانی می‌آموزید چگونه برای غلبه بر ترس، آن را مدیریت کنید و موفقیت‌های زیادی کسب کنید.

 شنیدن آنچه که از نابینا شدن در فضا آموختم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به کتاب ها، سخن‌رانی‌ها و موضوعات حوزه موفقیت

 بخشی از سخنرانی آنچه که از نابینا شدن در فضا آموختم

ترسناک‌ترین کاری که تا به حال انجام داده‌اید چه بوده؟ و یا به شکل دیگری بگویم، خطرناک‌ ترین کاری که تا به حال انجام داده‌اید چه بوده؟ و چرا انجامش دادید؟

من می‌دانم که خطرناک‌ ترین کاری که تا به حال انجام داده‌ام چه بوده، چون که «ناسا» محاسباتش را انجام داده. وقتی که به پنچ پرتاب اول شاتل نگاه می‌کنید، احتمال وقوع فاجعه، در پنج پرتاب اول، یک به نه بود. و حتی وقتی که من برای اولین بار با شاتل پرواز کردم، در پرواز ۷۴ شاتل سال ۱۹۹۵ اگربه احتمالات آن وقت نگاه کنیم تقریبا یک به ۳۸ بود -- یک به ۳۵، یک به ۴۰. احتمال زیادی نیست، پس روز جالبی خواهد بود چون که در پایان روز یا بدون زحمت و شکوهمندانه در فضا شناورید، یا که مردید. وارد رختکن ‌شدم، همان اتاقی که قهرمانان دوران کودکی ما در آن لباس فضایی پوشیده‌اند، اتاقی که نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در آن لباس پوشیده‌اند تا با موشک آپولو به ماه بروند. و من لباس فضایی ام را پوشیدم و با مینی‌بوس راه افتادیم به سوی سکوی پرتاب -- در مینی‌بوس آسترو – در مسیر، وقتی، سر پیچ برسی، در مرکز فضایی کندی، معمولا قبل از طلوع است، و در فاصله‌ای دور، که با لامپ‌های بزرگ زنون روشن شده، فضاپیمای شما قابل رویت است -- وسیله‌ای که قرار است شما را به بیرون از این سیاره ببرد. فضانوردان در داخل آسترو نشسته‌اند تقریبا ساکت، انگار دست‌های هم را گرفته‌اند، و به فضاپیما که بزرگ و بزرگتر می‌شود نگاه می کنند. ما با آسانسور بالا می‌رویم چهار دست و پا، به داخل می‌خزیم و یکی یکی وارد فضاپیما می‌شویم، و مثل کرم خود را به سمت بالا می‌کشی که صندلی‌ات آنجاست. و دریچه ورود بسته می‌شود، و ناگهان، چیزی که در سراسر عمر، هم آرزویم بوده و هم نمی خواستمش تبدیل به واقعیت می‌شود، چیزی که رویایش را می‌دیدم، درواقع، کاری که از نه سالگی می‌خواستم انجام دهم، الان یکباره و کمتر از چند دقیقه‌ دیگر واقعا اتفاق می‌افتد. -- شاتل وسیله‌ای بسیار پیچیده است؛ پیچیده‌ترین وسیله پروازی که تا به حال ساخته شده. و در صنعت فضانوردی، یک ضرب المثل داریم، هیچ مشکلی انقدر بد نیست که نشود بدترش کرد.