خیلی جذاب بود و ناب. این کتاب را چهار بار خواندم. هر چقدر این کتاب را بخوانم سیر نمی شوم. در به در دنبال دکتر ضیایی می گردم تا بگویم چقدر این کتاب برایم شکوه و شکر و شهود به بار آورد. متفاوت ترین کتابی ست که درباره ی شمس خواندم. ممنونم استاد ضیایی. تشکر از انگشت های شما

با تک تک واژه هایش وضو گرفتم ...

کتابی پر از جملات شورانگیز و زیبا و با گویندگی یک صدای زیبا و بااحساس... البته به نظرم قبل از خوندن این کتاب باید اطلاعاتی راجع به شمس و مولانا داشته باشید. باید این کتابو بار دیگه با اطلاعات بیشتری گوش کنم...

حلاوتِ متن، خوانش بی‌نظیر و بی‌نقص، موسیقی عالی. عمیقا لذت بردم.

کتاب عالی با گویندگی بسیار عالی دلنشین و گیرا و دقیق

کتابی پر از شمس و مولانا! کتاب از زبان راویان مختلف روایت میشه و هر کسی از زاویه دید خودش به مولانا و شمس و رابطه اونا میپردازه،از پسر مولانا که از شمس بیزار بود تا خود مولانا که شمس رو می‌پرستید.همین بعد داستان که سعی در تقدیس شمس و مولانا نکرده بود،برای من جذاب بود. در عین حال فکر نمی‌کنم به این زودی ها دوباره برگردم سراغش درباره گویندگی هم همینقدر می‌تونم بگم که:فوووووق‌العاده جملات زیبای کتاب: *بامداد شنبه است و من تازه ام!مثل نخستین باران جهان *چقدر دشوارتر شده ام و ناممکن!مثل شکوفه دادن هیمه ای خشکیده در اجاقی تاریک.مثل عاشق شدن روسپی لوندی در بعد از ظهر شلوغ آغوش های گذرا *این شعر ها از کجا می‌آیند که این همه بوی تو را دارند *ما فقط آن چیزی را می‌شنویم که بخواهیم.شنواتریم از سمت و سویی که به سودمان باشد *آیا تقلید گستری و ارادت پروری شکل دیگری از خواست قدرت نیست که زیر نقاب سلوک صوفیانه نفس میکشد؟... *کسی که کفر ندارد،طلب ندارد *ایا کفر چیز دیگری می‌تواند باشد جز جست‌وجو نکردن حقیقت؟ *روزهای اول چله نشینی گاهی سیم تنبور پاره می‌شود و گاهی نخ تسبیح،فقط ای کاش بند دل پاره نشود.دشوار است جمع کردنش *شمس میگوید پیش ما کسی مسلمان یک بار نمیتواند بشود.مسلمان میشود و باز کافر میشود و باز مسلمان و هر بار چیزی از او بیرون می اید تا انوقت که کامل شود *نه آنقدر نزدیکی که دلم به تو بیارامد و نه آنقدرها دور که ریسمان امیدم را بگسلم.بگذار اول اشک هایم را پاک کنم،بعد تورا *کافران را دوست دارم زیرا دعوی دوستی نمی‌کنند.ای مسلمان برونانه،کافر اندرون!اگر دین ندارید و عاشق هم نیستید،لااقل کافر باشید... *در مسجدالحرام یکایک نمازگزاران یک دله به سمت خانه کعبه نماز می گذارند اما اگر خانه از میان برداشته شود چه خواهد شد؟ میبینی که همه نمازگزاران به سوی یکدیگر سجده می کنند. سجده آن بر دل این،این بر دل آن. چه حجی خوش‌تر از به طلب دل رفتن *حج خانه خلیل آسان است و حج حرم جلیل(دل) دشوار *شتر که خار می‌خورد و بار می‌برد حاجی تر است از خیل خیال اندیش برگشته از خدا که دل خود را حرمت نمی‌نهند و دل خلایق را به ناروا می‌شکنند *من زندانی نمی‌بینم.دلی که از آسمان و دایره افلاک بزرگ‌تر،فراخ تر،لطیف‌تر و روشن تر است،چرا باید تنگ داشت وعالم خوش را بر خود مثل زندان تنگ کرد؟زندان را بر خود بوستان می‌کنم.دیدار این دنیا تماشای باغ هزار بهار است.خوووووشم!چنان که از خوشی در دو جهان نمی‌گنجم! *رها کرده اند شادی را که مثل اب لطیف صاف به هرجا می‌رسد در حال شکوفهء عجبی می‌روید،و غم را می‌پرستند که همچون سیلاب سیاه به هر جاکه می‌رسد شکوفه ها را پژمرده می‌کند *لمس هستی به جای فهم آن *شما که فرزانه اید به من بگویید،چه فایده ای دارد کتاب و تفکر وقتی که چشم و جان ادمی بوی عبور ندهد *تا نمردی نبردی *جوانمرد انست که در ناخوشی خوش باشد و در وقت غم شاد *زیر سایه خداوند که باشی از همه سردی ها در امان خواهی بود.از حی قیوم که اگاهی بیابی اگر مرگ تو را از دور ببیند،می‌میرد *وقتی کاسه سفالی بشکند پاره های شکسته را با طلا بند می‌زنند.می‌نوازند کاسه شکسته را و مرهم میگذراند بر اندوهش.زرنگارش می‌کنند تا مشرف شود به بودنی تازه تر.انبار زخم های متعفن مکن دلت را.بگذر از قراضه های این همه یاد و یادگار.می‌شکند دل،می‌شکنند دلی را که موحد نیست تا مقام عشق شود...

کتابی که چند بار گوش دادم و از شنیدنش لذت بردم عجبب گیرا و پرمعنی است. روایتی از زبان موالانا و شمس و ما

جناب دهکردی با فن بیان بسیار قدرتمند لذت کتاب خوانی رو صدچندان میکنن...

عالی بود. با صدای جذاب و با احساس اقای دهکردی

کتاب خوبی بود .باید چندین بار گوش دهیم... ولی من ملت عشق رو خیلی بیشتر دوست داشتم