نظرات کاربران درباره کتاب صوتی عادت می‌ کنیم

کتاب را اولین بار سال ۱۳۸۳ خواندم، ۲۶ ساله بودم و متنی که آخر کتاب نوشتم را چندین بار خواندم، نوشته بودم من جای تو نیستم و شرایط تو را ندارم ولی میدانم که ۴۰ سال برای دیگران زندگی کردی، حالا چند سال برای خودت زندگی میکردی! هنوز هم همین باور دارم. قلم زیبای زویا پیرزاد با صدای گرم و صمیمی فاطمه معتمد آریا، کتاب را ماندگارتر کرد برایم و بیشتر به این باور رسیدم که کلماتی که با عشق نوشته شده است مشمول زمان نمیشود. سادگی این کلمات همان رمز جاودان شدن این کتاب برای من است. کاشکی باز هم مینوشتید خانم پیرزاد.

از خانم پیرزاد این اثر و کتاب چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم، خوانده‌ام. بسیار روان و سلیس و گیرا می‌نویسند. به قدری این دو کتاب را دوست داشتم که موقع شنیدنشون متوجه گذشت زمان نشدم. ای کاش رمان‌های بیشتری از ایشان بود و می‌خواندیم. در توضیح نظر دوستان که گفته بودن، آخر کتاب معلوم نشد که چه اتفاقی افتاد باید بگم اتفاقا کاملا مشخصه و نیازی نبود نویسنده بیشتر توضیح بده. با خیال راحت بخرید و گوش بدین و لذت ببرید.

اخر کتاب مبهم تموم میشه اما قشنگه تقریبا تو سبک کتابهای قبلی خانم پیرزاده

اصلا جذبم نکرد ..صدای راوی رو هم دوست نداشتم و برام جذاب نبود

سال ۱۴۰۲ رو با کتاب عادت می کنیم شروع کردم. داستان زندگی سه زن ( مادر، دختر و نوه) در دهه هشتاد شمسی در تهران و چالش های دختر در ارتباط با مادر و دخترش در برهه های مختلف زندگی. راستش بین رمان هایی که تا حالا خوندم قلم نویسنده خیلی برام جذاب نبود ، داستان پیوستگی خاصی نداشت و بیان روزمره زندگی این سه نفر با انتظاراتی متفاوت و دیدگاهی متفاوت از زندگی بود. اما نکته مثبت داستان بیان نویسنده از دغدغه های رایج در سطح جامعه ایرانی هست و به نظرم این مورد رو نویسنده به خوبی بیان کرده در بخش های مختلف داستان. اگر قصد دارید فقط کمی ذهنتون سبک بشه می تونید انتخابش کنید. البته به نظرم مهم هر کتاب رو در چه زمان و شرایطی می خونید شاید برای فردی دیگه ای جذابت های خودش رو داشته باشه و فرد رو بندازه وسط خاطراتی که توی ذهنش کم رنگ شده و حال خوبی بهش بده.

اصلا خوب نبود، داستان خطی و بسیار مبتدیانه. خوانش و گویندگی هم از داستان، بدتر. چند بار تصمیم گرفتم ادامه اش ندم، منتظر بودم روند داستان تغییر کنه، اما بالاخره وقت تلف کردن بود.

من دوست داشتم کلا اینکه روزمره رو خوند یا شنید جذابه اخر کتاب که مشخص بود اگه با دقت فصل یکی مونده به اخر میشنیدین متوجه تصمیم قهرمان داستان با چالش بوجود اومده میشدین

روایتی از یک زن عصبی و ایرادگیر که به زمین و زمان گیر میدهد و حس بیش فهمی از دیگران دارد

خیلی جذاب بود من قلم این نویسنده رو خیلی دوست دارم. به نظرم خیلی مهمه کتاب صوتی رو با یک صدا و بیان جذاب گوش بدی

من نسخه ی نوشتاری رو خوندم اصلا به پای چراغ ها رو من خاموش میکنم نمیرسه

من نوشته های خانم پیرزاد رو خیلی دوست دارم چون خیلی ملموس اند و وقتی میخونم یا گوش میدم کامل به عمق داستان میرم. به نظرم کسی که میخونه خیلی راحت با شخصیت های داستان همزادپنداری میکنه..

کتاب خوبی بود اما به زیبایی دیگر آثار خانم پیرزاد نبود .من متوجه آخر کتاب نشدم متاسفانه

کتابی که از زبان معتمدآریا خونده بشه گوش کردن نداره یعنی بهتره بگم حاضرم سطل زباله برام بخونه اما ایشون نه

خیلی قشنگ بود. مثل همه داستان های خانمِ پیرزاد پر از آرامشه . کتاب از زبان یه خانم چهلو یک دو ساله س که اتفاقات روزمره ش رو آنقدر زیبا تعریف می‌کنه که انگار تو هم کنارش تویِ همون مکانو حالو هوایی. گویندگی خانم معتمد آریا هم که جذابیتش رو دو چندان کرده

روایت با صدای زیبا و دلنشین خانم معتمدآریا همگن و واااقعا زیبا بود