کتاب بختیارنامه

بختیارنامه تالیف محمد روشن برگرفته از لَمعَةُ السِراج لِحضرةِ التّاج و راحةُ االارواح فی سُرور المِفراح (تألیف سده‌های ششم و هفتم هجری) است.

 درباره بختیارنامه

بختیارنامه، تألیف مؤلفی ناشناخته به زبان پهلوی است که ریشۀ آن به روزگاران اشکانیان و ساسانیان بازمی‌گردد. نشانه‌های موجود گواه آن است که داستان آزادبخت و بختیار در دوره‌های اسلامی بازنگری شده است.

چنانچه از مقدمۀ کتاب لَمعَةُ السراج لحضرة التاج برمی‌آید، این قصه، بختیارنامه نام داشته با نثری ساده و روان. این کتاب که مشتمل بر مواعظ و حکمت و عجایب و عبرت است، در ده باب پیراسته و به تاج الدین تقدیم شده است.

در سده‌های ششم و هفتم هجری، چون اهل قلم، نگاشته‌های ساده را نمی‌پسندیدند، نوشته‌ها و داستان‌های روان و ساده را به نثر مصنوع آمیخته با کلمات و تعابیر عربی می‌نوشتند و نام کتاب را تغییر می‌دادند، آن‌ چنان که نگارندۀ لمعة السراج با بازنویسی کتاب بختیار نامه به صنایع ادبی و نثر مصنوع آن‌ را لمعة السراج لحضرة التاج (درخشش چراغ برای جناب تاج‌الدین) نامید.

از بختیارنامه چندین روایت در دست است که ظاهراً قدیمی‌ترین روایت آن از شمس الدین محمد دقایقی مَروَزی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم است.

بختیارنامه، از مؤلفی ناشناخته به زبان پهلوی است. به‌ احتمال بسیار دقایقی مروزی در قرن هفتم آن را به نثر مسجَّع در آورده و لمعة السراج لحضرة التاج نام نهاده. این کتاب مشتمل بر پند و اندرز است و به داستان زندگی آزادبخت شاه و پسرش بختیار می‌پردازد. 

 خواندن کتاب بختیارنامه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان و پژوهشگران حوزه متون کلاسیک و ادبیات تعلیمی مخاطبان این کتاب‌اند.