کتاب ندای درون

کتاب ندای درون اثری از هنری نوون است که با ترجمه نازنین علیپور جدی می‌خوانید. این کتاب راهکارهایی معنوی برای رهایی از رنج و اندوه دارد. 

درباه کتاب ندای درون را 

ندای درون، مجموعه یادداشت‌های هنری نوون است که در طول مدت‌های طولانی نوشته است. راهکارهایی برای رها شدن از رنج و اندوه و دست یافتن به آرامش. خود او درباره این کتاب در مقدمه‌اش اینطور می‌گوید: «این کتاب، دفتر خاطرات روزانه من است که مخفیانه در سخت‌ترین دوره زندگی‌ام بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۸ نوشته شده است. زمانی که در اضطراب و غم عمیقی به سر می‌بردم، طوری که فکر می‌کردم توان ادامه حیات را با این شرایط نخواهم داشت. دورانی بود که همه چیز در زندگی من در حال نابود شدن بود.

من نویسنده شناخته شده‌ای بودم که غالب نوشته‌هایم پیرامون معنویات بود و به عنوان فردی که عاشق خداوند است و قرار است به دیگران احساس امید ببخشد در عجز و ناتوانی و در تاریکی کامل به سر می‌بردم.

شگفت‌آور بود که تمام این مدت، توانایی خود را در نوشتن از دست ندادم. برعکس، نوشتن یکی از راه‌های من برای بقا در زندگی شد. نوشتن به من کمک کرد تا بتوانم کمی از خودم فاصله بگیرم تا بیش از این در رنج و اندوهی که گرفتارش بودم غرق نشوم. تقریباً هر روز، به‌خصوص بعد از دیدار با راهنماهای خود، یک دستورالعمل معنوی که برداشت من از جلسه روزانه بود را می‌نوشتم. این دستورهای معنوی همه مربوط به احساس قلبی من بودند.»

دستورالعمل‌هایی که در کتاب ندای درون نوشته شده‌اند، هرکدام به نوعی به ما کمک می‌کنند تا آرامش را پیدا کنیم. عشق را دوباره ببینیم. با اضطراب خداحافظی کنیم و دوباره توانایی زندگی کردن و لذت بردن از زندگی را به دست آوریم. 

هنری نوون در ابتدای کتاب توضیح می‌دهد که لازم نیست تمام مطالب کتاب را پشت سر هم بخوانیم، بلکه می‌توان با پیدا کردن نیاز درونی خودمان، مطلبی را که با آن مرتبط است بخوانیم و بر اساس آن عمل کنیم. این کتاب در طول مدتی طولانی نوشته شده است و بنابراین، لازم نیست که در مدت زمانی کوتاه خوانده شود. 

کتاب ندای درون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

ندای درون را به تمام کسانی که در پی یافتن منبع آرامشی برای زندگی خود هستند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ندای درون

روی خلأهای عمیق خود کار کنید

در وجود همهٔ شما یک خلأ عمیق وجود دارد، شما هیچ‌گاه قادر نخواهید بود این خلأ را پر کنید، چراکه نیازهای شما پایان‌ناپذیرند. باید روی آن کار کنید تا کم‌کم این خلأ پر شود.

از آنجایی که این خلأها بسیار فراوان و اندوه و اضطراب‌های شما بسیار عمیق هستند، همیشه تلاش می‌کنید از آنها فرار کنید. اما دو نقطهٔ افراطی هستند که باید حتماً از آنها دوری کنید:

اولاً از اینکه به‌طور کامل در غم خود ذوب شوید اجتناب کنید. و دوم از ترس اینکه زخم‌هایی که خوب نشده‌اند دوباره سر باز کنند، سر خود را به کارهای دیگر گرم نکنید.

به عهد و پیمان خود وفادار باشید

برای هیچ‌کس داستان‌های خود را نگویید. چون در نهایت بعد از گفتن آنها بیشتر از آنکه احساس آرامش کنید، احساس طرد شدن می‌کنید. مردم هیچ‌گاه قادر نخواهند بود آنچه را در قلب خود طلب می‌کنید به شما بدهند، هر چه بیشتر از واکنش مردم توقع کمک برای رهایی داشته باشید بیشتر مورد تمسخر آنها قرار می‌گیرید.

باید چشم‌هایتان را به دنیای بیرون ببندید، تا بتوانید هر چه بیشتر به درون خود و خدای خود نزدیک شوید. خداوند، درون شما را می‌بیند و به وقتش افراد لازم را می‌فرستد که بتوانند شما را از اندوه و اضطراب دور و به سرچشمهٔ الهی نزدیک کنند.

خداوند به عهد و پیمانی که با شما می‌بندد وفادار است. قبل از آنکه از این دنیا بروید آن عشق و پذیرشی را که از دنیای بیرون خود، آرزو می‌کردید، به‌دست خواهید آورد. البته آن‌طور که تصور می‌کردید سراغ شما نخواهد آمد. و لزوماً مطابق آرزوها و نیازهای شما رخ نخواهد داد. اما تمام قلب شما را پر خواهد کرد و عمیق‌ترین نیازهای‌تان ارضاء خواهد شد. به هیچ‌چیز در زندگی جز همین عهد و پیمان با پروردگار خویش وفادار نباشید. مابقی چیزها در زندگی سرابی بیش نیست و روزی از شما گرفته خواهد شد. فقط به همین واقعیت عریان ایمان داشته باشید. همین باور و ایمان برای شما شفابخش خواهد بود.

از اینکه همیشه دیگران را راضی نگه دارید بپرهیزید

بگذارید نقشه‌هایی که پروردگار برای شما طراحی کرده است جلو برود. باید از اینکه همیشه خود را از نگاه دیگران ببینید و باعث شوید آنها به شما افتخار کنند بپرهیزید.

تا جایی که به خاطر دارید، همیشه سعی کرده‌اید برای دیگران مفرح و لذت‌بخش باشید و نیاز داشتید آنها به شما شخصیت بدهند و هویت شما را شکل دهند. نباید به این موضوع منفی نگاه کنید، درواقع شما فقط صادقانه قلبتان را در اختیار آنها می‌گذاشتید و این کار را خیلی سهل و سریع انجام می‌دادید، اما از این به بعد سعی کنید تمام پایه‌های اعتماد و اطمینان ساختگی را که برای خود ایجاد کردید از بین ببرید. چراکه اعتماد به خداوند برای شما کافی است.

باید از راضی کردن دیگران دست بکشید و هویت خود را فارغ از تأیید دیگران به‌عنوان یک موجود آزاد به دست آورید.