کتاب آشنایی با طراحی پارامتریک

کتاب آشنایی با طراحی پارامتریک نوشته فائزه سادات حسینیان است که به طراحی پارامتریک می‌پردازد و این مبحث را از ابتدا با زبانی ساده و روان توضیح می‌دهد.

درباره کتاب آشنایی با طراحی پارامتریک

طراحی پارامتریک یک پروسه بر پایه تفکر الگوریتمیک است  که یک سری پارامتر و قوانین همراه یکدیگر روابط بین هدف طراحی و نتیجه طراحی را تعریف و روشن می‌کنند. طراحی پارامتریک یک پارادایم طراحی است که در آن روابط بین المان‌ها، تکثیر هندسه و فرم‌های پیچیده را رقم می‌زند. کلمه پارامتریک از مبحث معادله پارامتریک در ریاضیات منشا می‌گیرد و اشاره به استفاده از پارامترها و متغییرهای مشخص است که می‌توان با تغییر آنها نتیجه یک سیستم یا معادله را ویرایش کرد. طراحی پارامتریک یک ایده جدیدی نیست و از قدیم به بخشی از معماری و طراحی شکل بخشیده است. توجه به تغییر نیروهای حاکم مانند آب و هوا، جهت دهی، فرهنگ و کاربری همیشه بخشی از پروسه ی طراحی بوده است.

طراحی پارامتریک یکی از رویکرد های فراگیر در فضای طراحی امروز جهان است. این روش، مبنای طراحی را بر توجه طراح به پارامتر های موثر بر طرح و روابط بین آن ها بنا نهاده است و از این حیث در مقابل روش های محصول محور فعلی قرار می گیرد . این رویکرد ، معماری را وارد قلمرو های جدید فرم شناسی و روش شناسی کرده است. 

خواندن کتاب آشنایی با طراحی پارامتریک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به معماری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آشنیی با طراحی پارامتریک

ریشه تاریخی انسان ابتدایی، فارغ از خواسته‌های خویش از آنچه طبیعت در اختیار او نهاده بود عرصه ای به عنوان سرپناه تعریف می‌کرد. این سبک از رفتار، متعلق به دوره‌ای است که ابزار‌های در اختیار انسان، اعم از آن چه در دست می‌گرفت و آن چه در ذهن داشت در ساده‌ترین اشکال خود و ناتوان از اعمال تغییرات در محیط اطراف بودند . به تدریج انسان قانع غارنشین عصر حجر به ابزار‌هایی دست یافت که امکان اعمال تغییر بر آن چه او را احاطه کرده بود، فراهم ساخت.که البته این تحولات با انقلاب صنعتی به اوج خود رسید . آن چه در این دوران، پیچیده یا شگفت انگیز لقب می‌یافت نیز در اختیار کسانی بود که بر کسان دیگر اختیار داشتند اما انقلاب صنعتی و طلوع دوره فردیسم با معجزه تولید انبوه عرصه ای جدید را در برابر جامعه نهاد، عرصه ای که در آن بسیاری از افراد قادر بودند آن چه را که به پسند دیگران زیبا و پیچیده نام گرفته بود در اختیار داشته باشند، اما طی این تحول، زمانی فرا رسید که صدها انسان به شکلی واحد دوستدار چیزی یکسان شدند. اما همین مردگی جدید زمینه ای را فراهم کرد تا انسان‌های دربند ابزار، سر به طغیانی برای خواستن آن چه خود می‌خواهند بردارند . انسان به مرحله ای از تکامل می‌رسید که هر کس قادر بود راوی خود از زیبایی باشد و چیزی را در اختیار گیرد که برای خود تعریف کرده یا به قامت او برایش تعریف کرده بودند. اما این بار ابزار‌ها هم‌پای آن چه در ذهن انسان می‌گذشت تکامل نیافتند.

انقلاب دیجیتال و ورود بی توقف رایانه‌ها به تمامی‌لایه‌های زندگی انسان پلی بود بر شکاف میان آن چه انسان در ذهن تصویر می‌کرد با آن چه قادر به ساخت آن بود. تنها به کمک این ابزار‌ها و قابلیت آنها در یکپارچه ساختن مراحل تفکر، طراحی و ساخت بود که عرصه برای تولید انبوه خواسته‌های انسان‌ها فراهم شد و معیار ساخت از « همه چیز برای یکی » عصر تاریک و « یک چیز برای همه » دوران تولید انبوه، به « هزاران خواسته برای هر کس » تغییر یافت . معماری که ظرفی برای حضور انسان بود، در طول تاریخ به همراه او و ابزار‌هایش شکل خود را تغییر داده است. در گذشته امکانات محدود در طراحی و نمونه سازی سبب می‌شد تا طراح با تکیه بر اندوخته‌های تجربه و احساس خود، از میان دریایی از جواب‌های ممکن، تعدادبسیار محدودی از پاسخ‌های نزدیک به نتیجه مطلوب را صید کند. اما با رشد ابزار‌های پردازش و امکان تسلط طراح بر تمامی‌مقیاس‌های طراحی بازآفرینی روابط بین آن‌ها سوق می‌یابد.

در چنین شرایطی نقش معمار به تعریف کننده فرایند‌ها و انتخابگر پاسخ‌ها تغییر می‌کند . به بیانی دیگر، ابزار‌های پردازشگر طراح را از تولید کننده تک پاسخ‌ها به خالق سامانه ای متشکل از داده‌ها و روابط تبدیل می‌کند که دریایی از پاسخ‌های مطلوب را در اختیار وی می‌گذارد . در حالی که تاکنون معماران در طراحی، محدود به حیطه درک و تحلیل ذهن خود برای خلق پیچیدگی بودند،امروزه تنها نیازمند درک و بیان روابط تولید کننده این گونه سیستم‌ها هستند.