کتاب درمان های فوری؛ اورژانس

کتاب درمان های فوری؛ اورژانس را محمدرسول دریایی گردآوری کرده است. کتاب را انتشارات آرمان رشد منتشر کرده است. کتاب درمان های فوری؛ اورژانس ترجمه‌ای از بُرءُ السّاعه محمد بن زکریای رازی است.

درباره کتاب درمان های فوری؛ اورژانس

این کتاب ترجمه جدیدی از نسخه کتاب «برءالساعه» اثر محمدبن زکریای رازی که نخستین بار توسط میرزا احمدبن محمدحسین الشریف تنکابنی در سال ۱۲۹۷ هجری قمری از عربی به فارسی ترجمه شد. اما ترجمه حاضر به نثر نوین و نگاهی تحلیلی است که در سال ۱۳۹۰ هجری شمسی توسط آقای دکتر محمد دریایی انجام گرفت و اکنون به زیور طبع آراسته گردیده است. رازی کتاب برءالساعه را بین سال های ۳۱۲ و ۳۱۳ قمری به نام قاسم بن عبیدالله خاقان وزیر المکتفی تألیف کرده است. به عقیده بسیاری از محققان، این کتاب آخرین اثری است که رازی پیش از نابینا شدنش نوشته است؛ او خود در خصوص این کتاب گفته است «این کتاب مانند کتاب السر در صنعت طب است از برای آن که در این کتاب جمیع دستورات طب و بیماری هایی که در آن واحد معالجه می شوند از فرق تا قدم ذکر شده است».

خواندن کتاب درمان های فوری؛ اورژانس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام تخصصان و علاقه‌مندان به طب سنتی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب درمان های فوری؛ اورژانس

«در تألیف حاوی، پانزده سال شب و روز کار می‌کردم تا آن‌که چشمانم ضعیف و یکی از عضلات دستم خشک شد و از کار افتاد. با این حال تا آنجا که مقدور بود، از خواندن و نوشتن دست برنمی‌داشتم و پیوسته به افرادی متوسل می‌شدم، که برایم کتاب بخوانند و یادداشت‌های مرا بنویسند».

از تألیفات مهم دیگر رازی، کتاب «الجدری و الحصبه» (آبله و سرخک) است. رازی در کتاب خود برای اولین مرتبه در تاریخ طب تشخیص افتراقی آبله و سرخک را داده است و در باب آبله نیز دو قسم بیماری مطرح می‌کند؛ یکی آبلهٔ حقیقی و دیگری آبله‌مرغان. این کتاب، تحقیقاً بر اساس تجارب و ملاحظات تشخیص طبیبی ـ تجربی است، که بیمار را عمیقاً معاینه نموده که نتیجهٔ تجارب بسیار پژوهشی و دانشمندی او می‌باشد. این کتاب اولین اثر پژوهشی دقیقی است که ما دربارهٔ بیماری‌های عفونی می‌بینیم.

به طور خلاصه کتاب «الجدری و الحصبه ...» چه از نظر بیان علایم و تشخیص کلینیکی و چه درمان، در مقام خود بزرگترین کتاب تألیفی رازی است که تا قرن هفدهم میلادی دربارهٔ این دو بیماری نگاشته و در عرصه داده‌ها و اطلاعات جدید و معاصر تغییر بزرگی در باب شناسایی و اطلاع به این دو بیماری داده نشده است. بدین مناسبت علمای تاریخ طب برای این کتاب در تاریخ اپیدمیولوژی مقام ارجمند و ارزنده قایل می‌باشند.

دیگر از آثار رازی، تحقیقات او دربارهٔ طب کودکان است، به طوری که دکتر الگود گاهی او را «پدر طب کودکان»۱۱ می‌خواند، و جای دیگر می‌نویسد:

«ایرانی‌ها را باید با توجه به نوشته‌های رازی، بنیان‌گذار طب کودکان در جهان دانست».

او همچنین می‌گوید:

«به نظر بسیاری از کسانی که در تاریخ پزشکی تحقیقاتی دارند، ایرانیان مبتکر و مخترع گچ شکسته‌بندی هستند...»

در نوشته‌های رازی مطلبی که خیلی نزدیک به این موضوع است دیده می‌شود. رازی می‌گوید: «بهتر است عضو شکسته را با پارچه‌ای که در محلول آهک و سفیدهٔ تخم‌مرغ فرو برده شده باشد ببندیم... یک چنین پارچه‌ای مثل سنگ سفت می‌گردد و نیازی به باز کردن آن تا بهبودی استخوان شکسته وجود ندارد».