کتاب پرتقال

کتاب پرتقال نوشته محمد رسول دریایی، اثری خواندنی است که درباره مرکبات مختلف و علی‌الخصوص پرتقال و خواص آن صحبت می‌کند.  

درباره کتاب پرتقال

اگر بخواهیم این کتاب را در یک جمله خلاصه کنیم نتیجه این می‌شود: اگر مرکبات که منشأ حیاتبخش ویتامین‌های مفید و جوانی است در طبیعت وجود نداشت تمام بیماری‌ها و عوارض پیری و نیستی بشر را به نابودی قطعی سوق می‌داد. این کتاب درباره این میوه شگفت‌انگیز است. میوه‌ای که دارای خواص و ویتامین‌های خاصی است که در پیشگیری از بسیاری از بیماری‌ها و کمک به روند درمان و بهبود آن‌ها کمک می‌کند. 

پرتقال از خانواده مرکبات است. ریشه پرتقال از جنوب غربی آسیا (هندوچین) است و یک میوه پیوندی است که در دوران باستان احتمالا با پیوند نارنگی و دارابی پرورش داده شد. این میوه خوشمزه که در فصل پاییز و زمستان در ایران یافت می‌شود عموما در شمال ایران پرورش داده می‌شود. دارای مزه‌ای ترش و شیرین است و نارنجی رنگ است. پرتقال‌های کوچک، به نام کامکوات معروفند و پرتقال‌هایی که رنگ سرخ دارند، به نام پرتقال خونی شناخته می‌شوند. 

کتاب پرتقال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

این کتاب برای تمام کسانی که به مرکبات علاقه دارند و دوست دارند با خواص فوق‌العاده این میوه مفید آشنا شوند، جذاب و خواندنی است. 

بخشی از کتاب پرتقال

پرتقال ـ لیموشیرین ـ لیموترش ـ لیموآبی ـ لیموعباسی ـ نارنگی ـ ترنج ـ بالنگ ـ لیموعمانی ـ توسرخ ـ نارنج ـ دارابی از همین خانواده بوده و ده‌ها هم‌خانواده دیگر دارند که کم و بیش شبیه هم می‌باشند و خواص مشترکی دارند. میوه گل ـ برگ ـ شکوفه،‌ ساقه و درختان آن‌ها هر چند به ظاهر با هم کمی اختلاف دارند، ولی دارای منافع مشترک بوده و می‌توان آن را به هم پیوند زد و حتی روی یک درخت می‌توان چند نوع آن را با هم جمع و ترکیب نمود و میوه‌های گوناگون از خانواده مرکبات به دست آورد. میوه‌های پیوندی مرکبات از نظر ظاهر درشت‌تر، شاداب‌تر و گواراترند، ولی خواص میوه‌های غیرپیوندی آنها از نظر درمانی بیشتر است. همه بیماری‌ها را درمان می‌کنند، ولی همه بیماران با آن‌ها معالجه نمی‌شوند. دارای ویتامین‌های «آ» و انواع ویتامین‌های «ب» و مقدار زیادی ویتامین «ث» هستند.

سابقاً عده‌ای از دانشمندان تصور می‌کردند که مرکبات هر قدر ترش‌تر باشند، میزان ویتامین «ث» آن‌ها زیادتر است ولی برای اولین بار املاح ویتامین «ث» را در لیموشیرین کشف و اندازه‌گیری نمودند و بدین ترتیب معلوم شد که لیموشیرین ایران دو برابر لیموترش و لیموآبی ویتامین «ث» به صورت املاح داشته و فاقد ترشی‌های آزاد است و به همین جهت لیموشیرین با داشتن خواص بسیار، مثل سایر ترشی‌ها برای اعصاب زیان‌آور نیست و مبتلایان به زخم‌های معده و روده که از خوردن ترشی محروم می‌باشند، می‌توانند با خیال راحت آن را میل نمایند. علاوه بر ویتامین‌های فوق، در خانواده مرکبات مقدار ویتامین «پ» آن‌ها زیادتر از سایر میوه‌ها است و این ویتامین به کمک اشعه رادیو اکتیوی که در مرکبات وجود دارد، مویرگ‌ها را باز و لای‌روبی می‌نماید و رسوباتی را که در جدار رگ‌ها نشسته و عامل اصلی پیری و فرتوتی است از بین می‌برد.

اخیراً دانشمندان آمریکایی ویتامین جدید دیگری در مرکبات پیدا کرده‌اند که مقوی اعصاب است و در پرورش اندام و رشد ماهیچه‌ها اثری شگفت دارد. از فلج کودکان، سستی و کهولت بزرگسالان جلوگیری می‌کند و در معالجه سیاتیک، ذات‌الریه و سرطان نقش مهمی دارد. هر چند مقدار این ویتامین در مرکبات گوناگون اندازه‌گیری نشده است، ولی از روی قراین و آثار آن می‌توان گفت که این ویتامین در لیموترش ایران که از قدیم بهترین هدیه برای بیماران بوده، به حد وفور وجود دارد، دارای املاح مختلف کلسیم ـ آهن ـ منیزیم ـ سدیم ـ فسفر و پتاسیم می‌باشد و مقدار این املاح در آنها به قدری زیاد است که ترشی‌های موجود در میوه مرکبات نه تنها خون را ترش نمی‌کند، بلکه آن را قلیایی کرده، رماتیسم ـ نقرس ـ تصلب شرایین ـ چاقی ـ واریس ـ سیاتیک و درد کلیه را معالجه می‌نمایند.

زادگاه اولیه آنها، به استثنای پرتقال هندوستان است و قبل از ظهور اسلام در زمان سلطنت انوشیروان هیأتی به فرمان او به ریاست بزرگمهر به هندوستان رفت و هدایای زیادی از جمله نهال درختان آن‌ها را به ایران آورد و در شمال و جنوب ایران کاشت.