کتاب جابربن عبدالله انصاری

جابربن عبدالله انصاری پاس‌دار حکومت صالحان از مجموعه کتاب‌های سرگذشت یاران پیامبر به‌نشر است. این اثر به زندگی و زمانه جابربن عبدالله انصاری می‌پردازد.

درباره مجموعه سرگذشت یاران پیامبر (ص)

هر امت و ملتی در میان خود فرزانگان و برجستگانی ارجمند دارد که به وجود آن‌ها افتخار می‌کند و آن‌ها را به‌عنوان نمونه و الگو معرفی می‌نماید. در فرهنگ اصیل و شایسته‌ای، مانند فرهنگ پیامبران و اولیای خدا و مکتب‌های آسمانی، ملاک‌های برتری بر اساس علم، معرفت، پاک‌زیستی، صداقت، مجاهده و خلوص است و قهرمانانِ چنین فرهنگی، فرزانگانی درست‌کار، پاک‌روش، آگاه، تلاش‌گر و راستین‌اند.

مجموعه کتاب‌های سرگذشت یاران پیامبر (ص) در هر جلد به سراغ یکی از یاران پیامبر و قهرمانان تاریخ اسلام رفته و زندگی پرافتخار این دلاوران را بررسی کرده است؛ بزرگانی مانند سلمان فارسی، کمیل‌بن زیاد، حبیب‌بن مظاهر، ابوایوب‌انصاری، عمار یاسر، جعفر طیار و...

کتاب حاضر به زندگی جابربن عبدالله انصاری می‌پردازد.

خواندن مجموعه سرگذشت یاران پیامبر (ص) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این مجموعه برای علاقه‌مندان به تاریخ اسلام و کسانی که دوست دارند بیشتر با راه و روش یاران پیامبر (ص) آشنا شوند، نوشته شده است.

بخشی از کتاب جابربن عبدالله انصاری پاس‌دار حکومت صالحان

«جابر بن عبدالله انصاری» از جمله افراد نادری است که به‌راستی شاگرد فهیم، عارف، پارسا، مجاهد و وارستهٔ پیامبر (ص) بود. وی بیش از نود سال عمر کرد و تمامی عمر پربرکت خود را در راه اسلام و گسترش آن صرف نمود و در تمام ابعاد اسلامی، شیرمردی مخلص و نستوه، عابدی وارسته و عاشق و عالمی پرکار و پرتلاش بود.

او پنج امام (از امام‌علی (ع) تا امام‌باقر (ع)) را درک کرد و از شاگردان و یاران مخصوص همهٔ آن‌ها بود و در نشر افکار و اندیشهٔ آنان، سهم بزرگی بر عهده داشت.

او مجاهد شیردلی بود که نوزده بار در جبهه‌های جنگ، حضور یافت.

او یادگار پیامبر (ص) و محبوب مخلص امامان (س) بود، به‌گونه‌ای که آنان اعتبار و احترام خاصی برای او قائل بودند و امام‌باقر (ع) برای اثبات حق در برابر دشمنان از او یاری می‌جست و او نیز با کمال استواری و قاطعیت، از حق دفاع می‌کرد.

او به‌راستی از جملهٔ انصار و اصحابی بود که امام‌علی (ع) در شأن آن‌ها فرمود:

هُمْ وَ اللهِ رَبَّوُ الْاِسْلامَ کَما یُرَبَّی الْفِلْوُ مَعَ غَنائهِمْ بِاَیْدِیهِمْ السَّباطِ وَ اَلْسِنَتِهِمْ السَّلاطِ؛۱ سوگند به خدا، آن‌ها اسلام را همچون فرزند در دامنشان پرورش دادند، با دست‌های گشاده و پربار و زبان‌های گویا و منطق رسا و کوبنده (بی‌آن‌که نیاز مادی به آن داشته باشند و هدفشان مادیت باشد).

و نیز فرمود:

فازَ اَهْلُ السَّبْقِ بِسَبْقِهِمْ و ذَهَبَ الْمُهاجِروُنَ الْأوَّلونَ بِفَضْلِهِمْ؛ سبقت‌گیرندگان با سبقتشان به اسلام، در پیروزی پیشی گرفتند و مهاجران نخستین فضل و برتری خود را یافته بودند.