کتاب به شما مربوط نیست!

کتاب به شما مربوط نیست!، اثر روزبه حسینی نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر نگاهی پژوهشی ژرف و سترگ در باب مفهوم تعهد در تئاتر دارد. 

درباره‌ی کتاب به شما مربوط نیست!

روزبه حسینی کتاب به شما مربوط نیست! را با پژوهش در برخی مطبوعات با موضوع تعهد در تئا‌تر، از سال ۷۷ تا ۹۰ گردآوری کرده است.

کتاب به شما مربوط نیست! از ۳۶ گفتار از هنرمندان مختلف در زمینه‌ی تئاتر، یک نمایشنامه، یک قصه و یک شعر نوشته شده است. هنرمندانی چون فرهاد آئیش، محمود استادمحمد، فرشید ابراهیمیان، حمید امجد، محمد امیریاراحمدی، منصور براهیمی، نرگس امینی، پانته‌آ بهرام، علیرضا بهنام، آتیلا پسیانی، حمید پورآذری، نغمه ثمینی، امیر جعفری، عباس جوانمرد، محمد چرم‌شیر، محسن حسینی، اسماعیل خلج، داود دانشور، آروند دشت‌آرای، پیام دهکردی، اکبر رادی، ریما رامین‌فر، رضا رویگری، رضا ژیان، احمد ساعتچیان، قطب‌الدّین صادقی، سیامک صفری، شبنم طلوعی، محمود عزیزی، افروز فروزند، نصرالله قادری، هوشنگ قوانلو، حسین کیانی، کیومرث مرادی، فرهاد مهندس‌پور، علیرضا نادری، کورش نریمانی، افشین ‌هاشمی، اصغر همت و محمد یعقوبی،  در گردآوری این کتاب و مقالات آن نقش داشته‌اند.

کتاب به شما مربوط نیست! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر به موضوعات مختلف در زمینه‌ی تئاتر علاقه‌مند هستید و از خواندن مقالات مربوط به تئاتر لذت می‌برید، کتاب به شما مربوط نیست! انتخاب خوبی برای شما است.  

درباره‌ی روزبه حسینی

روزبه حسینی نویسنده و کارگردان سال ۱۳۵۷ در تهران متولد شده است. او مدرک کارشناسی حقوق قضایی را از دانشگاه تهران دریافت کرد. فعالیت‌های روزبه حسینی در زمینه‌ی تئاتر شامل، نمایشنامه‌نویسی، کارگردانی و طراحی صحنه می‌شود. از نمایش‌نامه‌های او تاکنون این آثار منتشر شده‌اند: همینه (نمایشنامه)، جاده‌ باریک به شمال دور (ترجمه)، این «سه تسخیرناپذیر (پژوهش) و «وقتی عروسک‌ها ساکتند» (دوجلدی عروسکی)

بخشی از کتاب به شما مربوط نیست!

حالا این‌جا یک سؤال مطرح می‌شود و آن این‌که چرا تعهد در بستر زمان یک واژهٔ سیاسی می‌شود و مسئولیت واژه‌ای اجتماعی؟ هنوز در تعهدات بین‌الملل از واژهٔ Commitment استفاده می‌شود. ما به نوعی تعهد را فرایندی سیاسی در نظر می‌گیریم و در عین حال پس از فرایندی چون جنگ جهانی دوم، مفهوم تعهد در تئاتر کلاسه می‌شود و همان مفهوم ایدئولوژیک اتفاق می‌افتد، نکته‌ای که وجود دارد این است که تعهد و مسئولیت هرگز جدا از هم مطرح نمی‌شوند. در ادبیات روشن‌فکری ما، زمانی که از تعهد سخن به میان می‌آید، مسئولیت فرد نیز به دنبال آن مدنظر قرار می‌گیرد. همان‌طور که «تعهد به چه چیز؟» اهمیت می‌یابد «مسئولیت به چه چیز؟» نیز حائز اهمیت است. این‌که باید بپذیریم هنرمند متعهد، به معنای این است که هنرمند در قبال هنر، مسئول یا متعهد است.

در موردِ اجتماعی بودن یا سیاسی بودنِ این واژه نیز گفتنی است، وقتی اندیشه‌های مارکسیتی وارد ایران شد؛ با این‌که منشاء غیرسیاسی نداشت، ولی به‌شدت سیاسی شد. تعهدی که کامو مطرح می‌کند به‌شدت، برداشت سیاسی می‌شود. کامو وقتی دربارهٔ تعهد صحبت می‌کند، مردم و طبقات اجتماعی را دربر می‌گیرد. انگار او مجوزی صادر می‌کند که ما او را به لحاظ روان‌شناسی طرد نکنیم. انگار می‌داند که دقیقاً قصد دارد کجا برود.‌ یکی از دوستان روس من می‌گفت: «هنرمند خلبانی است که اگر نداند کجا می‌رود، اصلاً خلبان نمی‌شود».