کتاب فلسفه‌ی فیلم نوآر

«فلسفه‌ فیلم نوآر»، مجموعه مقالاتی از نویسندگان است. فیلم‌های کلاسیک نوآر (شاهین مالت، غرامت مضاعف، از گذشته‌ها، نشانی از شر) تا حدی انگیزه خود را از بعضی رویدادهای مهم و گذارهای ایدئولوژیک جهان غرب به دست می‌آورند. به‌ویژه، ظهور و سقوط حزب نازی، قتل عام میلیونی و گسترش و استفاده از تسلیحات اتمی. این اتفاقات برای بسیاری، بحران، از دست رفتن تکیه‌گاه، احساس بیگانه شدن از شیوه‌های پیشین فهم خود و جهان و تجربه‌ غوطه‌ور شدن در خلأیی بی‌معنا را موجب شده است (که همه‌ این‌ها در قاعده‌ پیشگویانه‌ نیچه، یعنی "مرگ خدا[ی مسیحی]"خلاصه شده است). حس بدبینی و بیگانگی، نیهیلیسم و تنها ماندن بدون وابستگی‌های فکری و عاطفی، که همگی در فیلم‌های نوآر به چشم می‌خورد، بیانی هنرمندانه از معصومیت از‌دست‌رفته‌مان و واکنشی سینمایی به آن است. فیلم نوآر هنوز هم ماهیت مشخصی ندارد و این امر را می‌توان در مقالات برجسته‌ این کتاب که هر یک فیلم نوآر را از زوایای نسبتاً متفاوتی می‌نگرند، به‌وضوح مشاهده کرد. برخی منتقدان در پی استنتاج "فلسفه‌" فیلم نوآر در قالب نگرشی به حیات بودند که گویی همه‌ این فیلم‌ها در آن سهم داشتند، اما مقالات این کتاب از این تلقی فراتر می‌رود ــ یعنی تلقی‌ای از وجود که با اگزیستانسیالیسم مدرن قرابت داشته و به‌ویژه در فرانسه‌ پس از جنگ شکوفا می‌شود. شاید به همین دلیل، این فیلمسازان فرانسوی بودند که برای اولین‌بار این دوره را معرفی کردند.