کتاب مسافر شبانه

ماوریتزیو ماجانی (-۱۹۵۱) نویسنده و روزنامه‌نگار ایتالیایی، در جوانی به حرفه‌های متعددی از جمله کارگری و فروشندگی دست زد، سپس به طور حرفه‌ای به ادبیات و روزنامه‌نگاری روی آورد. او برای آثارش برنده‌ی جوایز زیادی از جمله سه جایزه‌ی ادبی استرگا، همینگوی و پارکو دلاماییه‌لا برای رمان «مسافر شبانه» در سال ۲۰۰۵ شده‌است. او در حال حاضر در جنووا زندگی می‌کند و با انتشارات فلترینلی و بسیاری از روزنامه‌ها و مجلات ادبی همکاری گسترده‌ای دارد. کتاب روایتی تخیلی از زندگی یک محقق ایتالیایی دارد که بر صخره‎ای در صحرای الجزایر نشسته است و به همراه چند تن، در انتظار از راه رسیدن پرستوهای مهاجر هستند. این محقق جانورشناس خاطرات خود را به ویژه از سفر به بوسنی و وقایع جنگ در این کشور می‌نویسد. بخش‌هایی از داستان نیز به حیوانات و حرفه او مربوط است. «مسافر شبانه» نخستین اثر ترجمه شده از ماوریتزیو به زبان فارسی است. این رمان را باید روایت یک سفر در جهان واقعیت و خیال دانست که در آن نویسنده تلاش کرده‌است به زبانی ساده، زلال و شاعرانه سرگذشت مهر و همدردی انسان نسبت به انسان‌ها و موجودات دیگر را به تصویر بکشد. ماجانی با بیان این روایت‌ها سعی دارد مخاطب اثرش را با داستان‌ها و سرگذشت‌های زیادی روبرو کند که همگی با هم در قالب یک داستان بزرگ گره‌ می‌خورند و در نهایت از هم جدا می‌شوند: دینتو صدها قفس ساخت، اما حتی یک قناری توی آنها نگذاشت. باید دلیلی برای این کار وجود داشته‌باشد. شاید دینتو یک قناری بود که خودش تنهایی خانه‌اش را می‌ساخت. شاید دیدگاه و فلسفه‌ی خاص خودش را داشت و چون نه حرف می زد و نه می نوشت، آن را با دست‌هاش می‌آفرید.