دانلود و خرید کتاب گفته‌های میرزاده عشقی

«گفته‌های میرزاده عشقی» به کوشش داود علی بابائی (-۱۳۳۷) به سرگذشت این نویسنده، شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرانی آزادی‌خواه می‌پردازد. میزاده عشقی با نام اصلی سیدمحمدرضا کردستانی، فرزند سید ابوالقاسم، متولد ۱۲۷۲ خورشیدی در شهر همدان بود. عشقی در زمانه پرآشوب ایران اواخر قاجار و اوایل پهلوی جزء فعالان آزادی خواه و مخالف حکومت رضاخان بود. او درواقع یک رجل سیاسی محسوب می‌شد و جنبه سخنوری و ادبی‌اش در مرحله دوم قرار داشت. روزنامه‌های قرن بیستم، شفق سرخ، سیاست و جراید وزینِ دیگر آن دوره از مقالات سیاسی او پر است . از جمله زمانی که قرارداد ۱۹۱۹ بین انگلیس و ایران به دست وثوق‌الدوله آفتابی شد، عشقی یکی از بزرگترین مخالفین آن بود، نه فقط به نظم و به نثر اعتراض می‌کرد بلکه با نطق‌های آتشین به قرارداد و عاقد آن می‌تاخت. او ادبیات را در خدمت اجتماع و سیاست می دانست و آن را وسیله ای برای نیل به اهداف استبدادستیزانه خود کرده بود. او با نمایشنامه‌‌های مهیج خود همچون سه تابلو مریم (ایده آل) به نظم، انقلابی در ادبیات ایران به پا کرد و سرانجام آثار آتشین او همچون (جمهوری‌سوار)، (مظهر جمهوری)، (نوحه جمهوری) و همچنین مقاله (آرم جمهوری) که در آخرین شماره روزنامه قرن بیستم (مورخ شنبه ۲۴ ذیقعده ۱۳۴۲ قمری مطابق ۷ تیر ۱۳۰۳ خورشیدی) چاپ شد، به قیمت جان عشقی تمام شد. ابیاتی از شعر «جمهوری نامه» عشقی را می‌خوانید: چه ذلت‌ها کشید این ملت زار دریغ از راه دور و رنج بسیار ترقی اندر این کشور محال است که در این مملکت قحط‌الرجال است خرابی از جنوب و از شمال است براین مخلوق آزادی وبال است نباید پرده بگرفتن ز اسرار که گردد شرح بدبختی پدیدار دریغ از راه دور و رنج بسیار