کتاب فال‌بین

«فال‌بین» داستانی از یوآخیم ماریا ماچادو د آسیس (۱۹۸۳-۱۹۰۸) از مجموعه هزارویک آسنی است. ماچادو د آسیس، ۱۷ سال بعد از استقلال برزیل از پرتغال به دنیا آمد و طبیعی است وقتی نویسنده شد، یکی از نویسندگان دوره «ملت‌های جدید» باشد. اما مسئله غیرطبیعی این بود که د آسیس بزرگترین نویسنده این عصر هم شد. آشنایی با ادبیات انگلستان بر تغییر گرایش ادبی ماچادو د آسیس تاثیر به‌سزایی داشت. ماچادو نه فقط بهترین رمان‌های زمان خود که برترین آثار ادبیات برزیل را نوشت، آثاری چون خاطرات پس از مرگ براس کوباس (۱۸۸۰)، کینکاس بوربا (فیلسوف یا سگ؟(۱۸۹۱)، عشای نیمه شب (۱۸۹۳)، دن کاسمورو (۱۸۹۹)، عیسی و یعقوب (۱۹۰۴) که مورد تحسین مردم و منتقدان قرار گرفت. ماچادو د آسیس در روز بیست و نهم سپتامبر ۱۹۰۸ درگذشت. جایزه ماچادو در سال ۱۹۴۱ توسط فرهنگستان ادبیات برزیل به پاس گرامی‌داشت یک عمر فعالیت ادبی ماچادو د آسیس بنیان نهاده شد که معتبرترین جایزه ادبی برزیل می‌باشد. «ماچادو با گذشتن از رومانتیسم و ناتورالیسم راهی خاص برگزید و این راهی‌ست که در ادبیات جهان به نام خود او شناخته شده، هرچند تاثیر نویسندگانی چون لارنس استرن و خاویر د مستر بر آن انکار ناکردنی است. برخی منتقدان سبک او را رئالیسم روان‌کاوانه نام نهاده‌اند. داستان‌های ماچادو، خواه از زبان شخص اول باشد یا از زبان سوم شخص راوی، چند ویژگی آشکار دارد. یعنی روایتی است طنزآمیز، آکنده از تمسخر، شکاکانه و در عین حال با این تعمد که ماهیت داستانی روایت را به خواننده گوشزد کند. بخشی از داستان فال‌گیر: این‌که چطور این صمیمیت بین کامیلو و ریتا به عشق انجامید، خودش هم نمی‌دانست. حقیقت این است که از ساعت‌ها ماندن کنار ریتا لذّت می‌برد، ریتا پرستار روحی‌اش بود، مثل یک دختر اما اکثراً مثل یک زن برخورد می‌کرد و مثل یک زن زیبا، رنگ و بوی زنانه‌ای داشت. یعنی همان چیزی که کامیلو دلش می‌خواست و در مورد ریتا، در پی آن بود تا او را به خودش متمایل کند. آنها با هم کتاب می‌خوانند و با هم به تئاتر می‌رفتند، یا برای قدم زدن بیرون می‌رفتند. کامیلو به او شطرنج و ورق‌بازی یاد می‌داد و شب‌ها با هم بازی می‌کردند ریتا خیلی بد بازی می‌کرد اما ار دیدِ کامیلو همین هم قابل قبول بود.