کتاب دو مسلمان در محضر کی‌یرکه‌گود (رمان فلسفی به شیوۀ کی‌یر که‌گود)

پدرم همیشه می‌گفت رفیق خوب کسی نیست که تو را می‌خنداند، کسی است که تو را می‌گریاند.

ایمان ادامۀ عقلانیتی است که به مرزهای نهایی خود رسیده است.

دانمارکی‌ها مردمی منصف و فهمیده‌اند، در مورد همه چیز خوب و اساسی مطالعه می‌کنند، چه مسائل خودشان و چه دنیا. به همین خاطر مهم است که به آن‌ها مطالب درست ارائه شود.

در مورد دانمارک من چه چیز تازه‌ای دارم بگویم که لارس فون تریر در فیلم ابله‌ها نگفته است؟ من فرض را بر این می‌گیرم که شما این فیلم را دیده‌اید. آری، دانمارک همان است! دیوانه‌خانه‌ای که در آن آدم‌های عاقل ابله محسوب می‌شوند، و احمق‌ها خودشان را عاقل به حساب می‌آورند. اما این هنوز اول کار است. این احمق‌ها هستند که تعیین می‌کنند کی عاقل است کی ابله، چون در اکثریت‌اند.

سال‌ها پیش یک ترک عاقل که سی سال در دانمارک زندگی کرده بود به من گفت که دانمارک خارجی‌ها را فقط برای سرگرمی مردم به این‌جا آورده، چون مردم مدت‌هاست دیگر نمی‌توانند خودشان را سرگرم کنند و برای هم ملال‌آور شده‌اند!

طبق القائات تلویزیون مسلمان در دانمارک کسی است که هیچ ارتباطی با جامعه ندارد. صبح که بلند می‌شود اول نماز می‌خواند و بعد با کتک زن و بچه‌هایش را بیدار می‌کند که برایش صبحانه درست کنند. سپس سر کارش در کشتارگاه می‌رود و تا ظهر سر چند گاو و گوسفند را می‌برد، بی‌آن‌که یک قطره اشک بریزد. برای نهار سر یک گاو را می‌خورد و بعد هم دو ساعت می‌خوابد. بعد از خواب چند گاو و گوسفند دیگر سر می‌برد و به خانه می‌رود. سر شب با کتک زن و بچه‌هایش را به آشپزخانه می‌فرستد و بعد در حالی که تلویزیون اسلامی تماشا می‌کند شامش را می‌خورد. آخر شب قرآن و نماز شب می‌خواند و می‌خوابد، و البته قبل از خواب به زنش تجاوز می‌کند. روزهای تعطیل هم به مسجد می‌رود و با مسلمان‌های دیگر بحث مذهبی می‌کند، و این‌که چطور دانمارک را اشغال کنند! این تصویر یک مسلمان در تلویزیون دانمارک است، البته مسلمانی از نوع خوب و معقول آن، چون‌که هم شاغل است و هم صاحب خانواده! اما این‌ها هنوز اول کار است.

خدا قادری است مطلق، ازلی و ابدی، که برایش همه چیز ممکن است. اما این قادر مطلق فقط برای مؤمنی وجود دارد که خود را تسلیم او کرده است، نه هر کسی. او قدرت خود را زمانی نشان می‌دهد که امکان یا امید دیگری در زندگی مؤمن وجود نداشته باشد، و جایی که مؤمن آزمون ایمان پس دهد. خدا بخشی جاودان از وجود انسان است و تکلیف هر کس است که او را در خود بیابد، در غیر این صورت در زندگی‌اش همواره ناامید و متزلزل خواهد بود. تنها با یافتن خداست که فرد می‌تواند به جوهر حقیقی هستی خود دست یابد.

ما نمی‌توانیم ببینیم زمین گرد است، اما علم این را ثابت می‌کند. به همین دلیل ما به گردبودن زمین ایمان نداریم، چرا که این تنها یک شناخت علمی است. ایمان به خدا از مقولۀ دیگری است و با «شور بی‌کران درون» و «عشق مطلق» سروکار دارد، چیزی که خارج از مرزهای علم و عقلانیت است.

ابراهیم با تسلیم به خدا اسحاق را از دست می‌دهد، و با ایمانش به خدا دوباره فرزندش را به دست می‌آورد.

طنز هم از مفاهیم کلیدی کی‌یرکه‌گود است و رسالۀ دکترای او به آن اختصاص دارد: دربارۀ مفهوم طنز – با نگاه ویژه به سقراط.