کتاب ۱۳

کتاب ۱۳ نوشته‌ داریوش جعفری، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه فارسی است که انتشارات پیشوک آن را منتشر کرده است. این کتاب با نگاهی به زندگی روزمره، دغدغه‌ها و تجربه‌های آدم‌های معمولی، روایت‌هایی متنوع و گاه تلخ و شیرین را در قالب داستان‌هایی کوتاه و موجز ارائه می‌دهد. نویسنده با بهره‌گیری از زبان بومی و اشاره به فرهنگ و اصطلاحات محلی، فضایی نزدیک به واقعیت خلق کرده است. هرکدام از داستان‌های این مجموعه به‌نوعی مسائل اجتماعی، اقتصادی و انسانی را مطرح می‌کنند و شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشند که درگیر چالش‌های زندگی‌اند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ۱۳

کتاب ۱۳ اثر داریوش جعفری، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که هرکدام روایتی مستقل اما مرتبط با دغدغه‌های اجتماعی و انسانی دارند. این داستان‌ها در بستری از واقعیت‌های زندگی روزمره شکل گرفته‌اند و تصویری از جامعه معاصر ایران ارائه می‌دهند. نویسنده با استفاده از زبان محاوره‌ای و گاهی اصطلاحات بومی، فضای داستان‌ها را به واقعیت نزدیک‌تر کرده است. 

ساختار این کتاب به گونه‌ای است که هر داستان، موضوع و شخصیت‌های خاص خود را دارد و درعین‌حال همگی آن‌ها در فضایی مشترک از دغدغه‌های معیشتی، روابط انسانی و چالش‌های فردی و جمعی تنیده شده‌اند. داستان‌ها از زاویه‌های مختلف مسائل اجتماعی، فقر، تنهایی، امید و ناامیدی را روایت می‌کنند و گاه با طنز تلخ یا نگاهی انتقادی، لایه‌های پنهان زندگی را آشکار می‌کنند. داریوش جعفری تلاش کرده است تا در کتاب ۱۳ با روایت‌های کوتاه اما پرمغز، مخاطب را به تأمل درباره‌ی زندگی و انسانیت وادارد.

خلاصه داستان ۱۳

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

 کتاب ۱۳ با داستان‌هایی کوتاه و متنوع، زندگی شخصیت‌هایی را روایت می‌کند که هرکدام درگیر مسئله‌ای خاصند. داستان نخست با مردی آغاز می‌شود که تلاش می‌کند قفلی را باز کند؛ قفلی که نماد گره‌های زندگی و ناامیدی است. در داستان‌های بعدی، با شخصیت‌هایی روبه‌رو می‌شویم که هرکدام درگیر روزمرگی، فقر، خاطرات گذشته یا آرزوهای دست‌نیافتنی‌اند؛ برای مثال، مردی که با جمع‌آوری ضایعات و حساب‌وکتاب قیمت‌ها، زندگی خود را می‌گذراند و دغدغه‌مند تأمین شهریه‌ی فرزندش است یا زنی که با خوردن چای بی‌مزه و یادآوری خاطرات، تنهایی و دلتنگی‌اش را تجربه می‌کند. در داستانی دیگر، ماجرای قورباغه‌خواری و تأثیر آن بر جامعه روایت می‌شود و به‌نوعی به بحران‌های زیست‌محیطی و اجتماعی اشاره می‌شود. شخصیت‌هایی مانند قاپو، مردی که فقط سه کلمه می‌گوید و سال‌هاست در میدان تره‌بار کار می‌کند یا معلمی که با دردهای جسمی و روحی دست‌وپنجه نرم می‌کند، هرکدام نماینده‌ی بخشی از جامعه‌اند. داستان‌ها گاه با نگاهی شاعرانه، مسائل انسانی، روابط خانوادگی، فقر، امید و ناامیدی را مطرح می‌کنند و درنهایت، تصویری چندلایه از زندگی معاصر ارائه می‌دهند.

چرا باید کتاب ۱۳ را بخوانیم؟

کتاب ۱۳ با روایت داستان‌هایی کوتاه و متنوع فرصتی برای مواجهه با زندگی واقعی و دغدغه‌های انسان‌های عادی فراهم می‌کند. این مجموعه با زبان ساده و نزدیک به زندگی، مسائل اجتماعی، اقتصادی و انسانی را مطرح می‌کند و شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشد که هرکدام بخشی از واقعیت جامعه‌اند. خواندن این کتاب می‌تواند نگاه تازه‌ای به جزئیات زندگی روزمره و چالش‌های پنهان آدم‌ها بدهد و مخاطب را به تأمل درباره‌ی ارزش‌ها، امیدها و ناامیدی‌ها وادارد. همچنین استفاده از زبان بومی و اشاره به فرهنگ محلی، فضای داستان‌ها را صمیمی‌تر کرده است. این کتاب می‌تواند برای کسانی که به داستان‌های کوتاه با مضامین اجتماعی و انسانی علاقه‌مندند، تجربه‌ای متفاوت و درخور توجه باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان داستان کوتاه، کسانی که دغدغه‌های اجتماعی و انسانی دارند، دانشجویان و پژوهشگران حوزه‌ی ادبیات معاصر و افرادی که به روایت‌های واقع‌گرایانه از زندگی روزمره علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب ۱۳

«قفل‌های دست‌ساز عجب رمز و رازی دارند! هوا لحظه به لحظه سرد و سردتر می‌شد. اولین خروس که از دوردست حنجره ترکاند، مرد به‌شدت ناامید شد. دستمال‌یزدی یادگار جوانی‌اش پر بود از عرق گشودن و قطره‌های پیشانی. فکر کرد به جای بازکردن قفل، یکی از گوشواره‌ها را با اره ببرد. گوشواره‌هایی که از میان الوارهای چوبی دروازه سر برآورده و قفل را به بند کشیده بودند. اما به غیرتش برخورد که جای بازکردن قفل، به بریدن فکر کند. قفلی را که می‌شود باز کرد، چرا برید؟! ظاهراً این گره قصد نداشت با انگشت باز شود. برای چندمین بار قصد اره کرد، اره‌ای که مدت‌ها در عمق کیسه‌ی چرمین دور کمرش دست‌نخورده مانده بود، دوباره انگشتانش را از اره منع و به سنجاق و مفتول‌های مخصوصش مشغول کرد.»