کتاب فرزندان زمان

کتاب الکترونیکی فرزندان زمان (جلد اول) با عنوان انگلیسی Children of Time نوشته آدریان چایکوفسکی با ترجمه حسین شهرابی در سال ۱۴۰۳ توسط انتشارات کتابسرای تندیس منتشر شده است. این اثر در ژانر علمی‌ـ‌تخیلی قرار می‌گیرد و داستان آن حول محور تلاش بشر برای خلق حیات هوشمند در سیارات دیگر و پیامدهای پیش‌بینی‌نشده‌ی این پروژه می‌چرخد. کتاب فرزندان زمان با روایتی چندلایه، به بررسی تکامل، بقا و سرنوشت نوع بشر در آینده‌ای دور می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب فرزندان زمان اثر آدریان چایکوفسکی

کتاب فرزندان زمان اثری علمی‌ـ‌تخیلی است که در قالب رمان و با ساختاری چندبخشی روایت می‌شود. آدریان چایکوفسکی در این کتاب، آینده‌ای دور را به تصویر کشیده که در آن انسان‌ها با بحران‌های زیستی و فناورانه روبه‌رو هستند و برای بقای گونه‌ی خود، پروژه‌هایی عظیم را در سیارات دیگر آغاز می‌کنند. روایت کتاب میان دو خط داستانی اصلی در رفت‌وآمد است؛ یکی سرگذشت انسان‌هایی که پس از فروپاشی تمدن زمینی، در جست‌وجوی خانه‌ای تازه به اعماق فضا سفر می‌کنند و دیگری داستان تکامل گونه‌ای بیگانه که به‌واسطه‌ی دخالت‌های ژنتیکی بشر، مسیر متفاوتی را طی می‌کند.

ساختار کتاب فرزندان زمان به‌گونه‌ای است که هر فصل زاویه‌‌ی دید و سیر زمانی متفاوتی را دنبال می‌کند و به‌تدریج ارتباط میان این خطوط داستانی آشکار می‌شود. آدریان چایکوفسکی در این اثر، با ارجاع به آثار کلاسیک علمی‌ـ‌تخیلی و بهره‌گیری از مفاهیم زیست‌شناسی، فلسفه و جامعه‌شناسی، جهانی پررمزوراز و چندلایه خلق کرده است.

خلاصه داستان فرزندان زمان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان فرزندان زمان با پروژه‌ای جاه‌طلبانه آغاز می‌شود: گروهی از دانشمندان، به رهبری دکتر آورانا کرن، تلاش می‌کنند با ارسال میمون‌ها و یک ویروس نانو به سیاره‌ای تازه، فرایند تکامل را شتاب دهند و گونه‌ای هوشمند خلق کنند، اما به‌دلیل خرابکاری و خیانت، این پروژه از مسیر اصلی خود منحرف می‌شود و میمون‌ها نابود می‌شوند. در عوض، ویروس نانو بر عنکبوت‌های بومی سیاره اثر می‌گذارد و آن‌ها را به‌سوی تکامل شتاب‌گرفته و هوشمندی سوق می‌دهد. در خط داستانی دیگر، هزاران سال بعد، بازماندگان بشر که زمین را به‌خاطر جنگ و نابودی ترک کرده‌اند، با سفینه‌ای به نام «گیلگمش» به‌سوی همان سیاره سفر می‌کنند. آن‌ها در جست‌وجوی خانه‌ای تازه و امید به بقای نوع بشر هستند. در این میان، روایت‌هایی از زندگی و تکامل عنکبوت‌های هوشمند، به‌ویژه مادینه‌ای به نام «پورتیا»، به‌ تصویر کشیده می‌شود؛ عنکبوت‌هایی که جامعه‌ای پیچیده و پیشرفته ساخته‌اند و با چالش‌های بقا، همکاری و پیشرفت روبه‌رو هستند.

در طول داستان، سرنوشت انسان‌ها و عنکبوت‌ها به‌تدریج به هم گره می‌خورد و پرسش‌هایی بنیادین درباره‌ی هوش، اخلاق، بقا و معنای انسان‌بودن مطرح می‌شود. آدریان چایکوفسکی در این کتاب با نمایش فرازونشیب‌های تمدن‌های مختلف، به بررسی امکان هم‌زیستی یا تقابل میان گونه‌های متفاوت می‌پردازد.

چرا باید کتاب فرزندان زمان را بخوانیم؟

رمان فرزندان زمان با پرداختن به موضوعاتی چون تکامل، هوش مصنوعی، اخلاق زیستی و سرنوشت بشر، تجربه‌ای متفاوت از داستان علمی‌ـ‌تخیلی ارائه می‌دهد. این کتاب نه‌تنها داستانی پرکشش و چندلایه دارد، بلکه با طرح پرسش‌هایی عمیق درباره‌ی جایگاه انسان در جهان و پیامدهای دخالت در طبیعت، ذهن خواننده را به چالش می‌کشد. ارائه‌ی روایت هم‌زمان از دیدگاه انسان‌ها و گونه‌ای بیگانه، فرصتی برای تأمل دربارهٔ تفاوت‌ها و شباهت‌های بنیادین میان گونه‌ها فراهم می‌کند. همچنین ارجاعات فراوان به آثار کلاسیک علمی‌ـ‌تخیلی و بازی با مفاهیم علمی و فلسفی، اثری غنی و چندوجهی پدید آورده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های علمی‌ـ‌تخیلی، دوستداران داستان‌های فلسفی و کسانی که به موضوعاتی مانند تکامل، آینده‌ی بشر و اخلاق زیستی علاقه دارند، مناسب است. همچنین خوانندگانی که به روایت‌های چندلایه و جهان‌سازی‌های پیچیده علاقه‌مندند، از مطالعهٔ این اثر لذت خواهند برد.

درباره آدریان چایکوفسکی

آدریان چایکوفسکی (Adrian Czajkowski، زاده‌ی ژوئن ۱۹۷۲) نویسنده‌ی انگلیسیِ آثار علمی‌ـ‌تخیلی و فانتزی است. او بیشتر به‌خاطر مجموعه‌ی Shadows of the Apt و مجموعه‌ی Children of Time که برنده‌ی جایزه‌ی هوگو شده، شناخته می‌شود.

آدریان در لینکلن‌شر انگلستان به دنیا آمد. او ریشه‌ی لهستانی دارد. از دوران کودکی شیفته‌ی طبیعت بود و از کسانی چون جرالد دارل و دیوید اتنبرو الهام گرفت. او می‌گوید: «از همان‌جا بود که علاقه‌ام به درک رفتار و ذهن موجودات غیرانسانی آغاز شد.»

او در دانشگاه ریدینگ در رشته‌ی جانورشناسی و روان‌شناسی تحصیل کرد، اما سرانجام از محتوای دوره دلسرد شد. پس از آن به‌عنوان کارشناس حقوقی (Legal Executive) آموزش دید و تا سال ۲۰۱۸ در بخش دعاوی تجاری شرکت حقوقی Blacks Solicitors در لیدز کار می‌کرد، تا اینکه تصمیم گرفت به‌طور تمام‌وقت به نویسندگی بپردازد.

نخستین تجربه‌ی نویسندگی او به سال ۱۹۹۶ بازمی‌گردد، زمانی که چند داستان کوتاه برای مجله‌ی Xenos فرستاد. در اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ با داستان غرش جمعیت برنده‌ی مسابقه‌ی سالانه‌ی همان مجله شد، اما پیش از چاپْ مجله تعطیل شد.

در سال ۲۰۰۸، پس از پانزده سال تلاش برای چاپ آثارش، رمان Empire in Black and Gold توسط انتشارات Tor Books در بریتانیا منتشر شد. بعدها نسخه‌ی آمریکایی آن را Pyr Books چاپ کرد.

آدریان در مقاله‌ای آنلاین با عنوان «ورود به سایه‌ها» در وب‌سایت Upcoming4.me درباره‌ی پایه‌های شکل‌گیری مجموعه‌ی Shadows of the Apt توضیح داده است. او در دوران دانشجویی در ریدینگ، بازی‌ای به نام دنیای حشرات (Bugworld) طراحی کرد؛ بازی‌ای که درباره‌ی مردم حشره‌مانندی بود که در سرزمین‌های پست زندگی می‌کردند و با امپراتوری زنبورها در جنگ بودند. ایده‌ی مجموعه‌ی Shadows of the Apt از همین بازی سرچشمه گرفت. او بارها گفته است که در این مجموعه‌ قصد ندارد علم را برتر از جادو یا برعکس نشان دهد: «در بسیاری از داستان‌های فانتزی، علم و فناوری همیشه بد و آلوده نشان داده می‌شود و جادو خوب، اما در دنیای کایندن‌ها، هر دو می‌توانند به اندازه‌ی افرادی که از آن‌ها استفاده می‌کنند، فاسد باشند؛ چه قربانی‌کردن در جنگل‌های مانتیس‌کایندن باشد و چه سلاح‌های ویرانگر امپراتوری زنبورها.»

در آثار چایکوفسکی مضامینی چون ضعف نظام‌های بوروکراتیک انسانی و ناتوانی انسان در دیدن جهان از زاویه‌ی غیرانسانی تکرار می‌شود. منتقدان از توصیف او از تمدن‌های بیگانه به‌عنوان «نمونه‌ای درخشان و قاطع» یاد کرده‌اند. او در مصاحبه‌ای با نشریه‌ی انجمن روان‌شناسی بریتانیا گفته است: «درک انسان از زمان یکی از بزرگ‌ترین محدودیت‌های اوست و همین محدودیت در پسِ بسیاری از مشکلات کنونی مانند تغییرات اقلیمی قرار دارد.»

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

چایکوفسکی تا کنون جوایز متعددی دریافت کرده است؛ از جمله جایزه‌ی آرتور سی. کلارک در سال ۲۰۱۶ برای رمان فرزندان زمان، جایزه‌ی هوگو برای بهترین رمان بلند و دکترای افتخاری هنر از دانشگاه لینکلن در سال ۲۰۱۹.

بخشی از کتاب فرزندان زمان

«تاریخِ بشر توازنش را بر لبهٔ تیزِ شمشیر حفظ می‌کرد. هزاره‌ها بی‌توجهی و پیش‌داوری و خرافه و تقلاهای استیصال‌آمیز، او را سرانجام به چنین نقطه‌ای کشانده بود: این‌که بشر باید حیاتِ هوشمندِ تازه‌ای مطابق با تصویرِ خودش بیافریند.۷ بشر دیگر تنها نخواهد بود. حتی در آیندهٔ دورِ تصورناپذیر، وقتی خودِ زمین هم به دامنِ آتش و خاک افتاده باشد، میراثِ او در میان ستارگان گسترش می‌یافت؛ انواعی فزاینده و بی‌شمار از حیاتِ زمین‌زاد با تنوعی چنان زیاد که بتواند تا مرگِ کلیّتِ کیهان از تمامِ واژگونی‌های بخت و اقبال و اوضاع جان به در ببرد... شاید حتی تا زمانی فراتر از مرگِ جهان. حتی اگر ما بمیریم، در وجودِ فرزندان‌مان به زندگی ادامه می‌دهیم.

با خودش گفت: بگذار آن نون‌اولتراها اصولِ ملال‌آورشان را از برتری و خلوصِ انسان که چیزی نیست به‌جز «همهٔ تخم‌مرغ‌ها در یک سبد» موعظه کنند. ما تکامل پیدا می‌کنیم و بعد از همه‌شان زنده می‌مانیم. همه‌شان را جا می‌گذاریم و به راهِ خودمان می‌رویم. این‌جا اولین دنیا از هزار دنیایی می‌شود که به آن حیات می‌بخشیم.»