کتاب دشمن شناسی در صحیفه سجادیه

کتاب الکترونیکی «دشمن‌شناسی در صحیفه سجادیه» نوشتهٔ رسول فریدی و با ویراستاری سکینه خسروی‌خواجه‌ها، اثری پژوهشی است که نشر قرآن فجر آن را منتشر کرده است. این کتاب با محوریت دعای ۴۹ صحیفه سجادیه، به بررسی ابعاد مختلف دشمن‌شناسی از منظر امام سجاد (ع) می‌پردازد و تلاش می‌کند آموزه‌های این دعا را در زمینهٔ شناخت دشمنان و راه‌های مقابله با آن‌ها تبیین کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دشمن شناسی در صحیفه سجادیه

«دشمن‌شناسی در صحیفه سجادیه» اثری ناداستان و پژوهشی است که با تمرکز بر دعای ۴۹ صحیفه سجادیه، به تحلیل مفاهیم دشمن و دشمنی در آموزه‌های امام سجاد (ع) می‌پردازد. این کتاب ساختاری تحلیلی دارد و ابتدا متن کامل دعای ۴۹ را ارائه می‌دهد، سپس به شرح و تفسیر فرازهای مختلف دعا می‌پردازد و در ادامه، شگردهای دشمن، راه‌های مقابله با دشمن و دلایل دشمنی را با استناد به منابع اسلامی و تاریخی بررسی می‌کند. نویسنده با بهره‌گیری از منابع قرآنی، روایی و تاریخی، تلاش کرده است تا تصویری جامع از شرایط اجتماعی و سیاسی عصر امام سجاد (ع) و نحوهٔ مواجههٔ ایشان با دشمنان را ترسیم کند. کتاب به‌ویژه بر این نکته تأکید دارد که صحیفه سجادیه فراتر از یک کتاب دعا، راهنمایی برای زندگی فردی و اجتماعی و مبارزه با ظلم و دشمنی است. قالب کتاب پژوهشی و تحلیلی است و برای مخاطبانی که به مباحث دینی، تاریخی و اجتماعی علاقه‌مند هستند، مناسب به‌نظر می‌رسد.

خلاصه کتاب دشمن شناسی در صحیفه سجادیه

کتاب «دشمن‌شناسی در صحیفه سجادیه» با محوریت دعای ۴۹ صحیفه سجادیه، به بررسی ابعاد مختلف دشمنی و راه‌های مقابله با آن از منظر امام سجاد (ع) می‌پردازد. نویسنده ابتدا شرایط تاریخی و اجتماعی دوران امام سجاد (ع) را شرح می‌دهد؛ دورانی که به دلیل فشارهای سیاسی و اجتماعی، امکان مبارزهٔ آشکار با دشمنان وجود نداشت و امام آموزه‌های خود را در قالب دعا و نیایش به مردم منتقل می‌کرد. در بخش‌های اصلی کتاب، شگردهای دشمنان جبههٔ حق مورد بررسی قرار گرفته است. این شگردها شامل تجهیز نظامی، زیر نظر داشتن عملکرد جبههٔ حق، عزم به شکنجه و آزار، کمین‌کردن، استفاده از غفلت، حقد و کینه، دام‌گذاشتن، فرصت‌طلبی، گماشتن جاسوسان و چاپلوسان، زخم زبان زدن، حیله و نیرنگ و دادن وعده‌های باطل است. نویسنده با استناد به فرازهای دعای ۴۹ و دیگر منابع اسلامی، هر یک از این شگردها را توضیح داده و نمونه‌هایی از تاریخ اسلام و قرآن برای آن‌ها ذکر کرده است. در ادامه، راه‌های مقابله با دشمنان از منظر امام سجاد (ع) مطرح می‌شود. این راه‌ها شامل تجهیز به قدرت ایمان، توکل، بصیرت، صبر و استقامت، توسل به اهل بیت (ع)، تبدیل تهدیدها به فرصت، تجهیز قوی در برابر دشمن و هوشیاری است. نویسنده تأکید کرده است که این آموزه‌ها نه‌تنها در عصر امام سجاد (ع) بلکه در همهٔ دوران‌ها کاربرد دارند و می‌توانند راهنمایی برای مواجهه با دشمنان در زندگی فردی و اجتماعی باشند. در بخش پایانی، دلایل دشمنی از جمله حسادت، سرکشی و تجاوز به حقوق دیگران، غفلت از خشم الهی، کینه‌توزی و دشمنی به خاطر اسلام بررسی شده است. کتاب تلاش دارد نشان دهد که ریشهٔ بسیاری از دشمنی‌ها در ضعف‌های اخلاقی و روحی انسان‌هاست و راه مقابله با آن‌ها، بازگشت به آموزه‌های دینی و اخلاقی است.

چرا باید کتاب دشمن شناسی در صحیفه سجادیه را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر یکی از دعاهای مهم صحیفه سجادیه، به موضوع دشمن‌شناسی از زاویه‌ای متفاوت می‌پردازد و با تحلیل دقیق شگردهای دشمن و راه‌های مقابله با آن‌ها، مخاطب را با ابعاد کمتر دیده‌شدهٔ این دعا آشنا می‌کند. مطالعهٔ این اثر می‌تواند به درک عمیق‌تر از شرایط اجتماعی و سیاسی عصر امام سجاد (ع) و نحوهٔ مواجههٔ ایشان با دشمنان کمک کند. همچنین، آموزه‌های مطرح‌شده در کتاب، قابلیت کاربرد در زندگی امروز را دارند و می‌توانند راهنمایی برای مواجهه با چالش‌ها و دشمنی‌های فردی و اجتماعی باشند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان به مباحث دینی، پژوهشگران حوزهٔ تاریخ اسلام، طلاب و دانشجویان علوم اسلامی و کسانی که دغدغهٔ شناخت دشمن و راه‌های مقابله با آن را دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای افرادی که به تحلیل‌های اجتماعی و اخلاقی بر پایهٔ متون دینی علاقه‌مند هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب دشمن شناسی در صحیفه سجادیه

«خدای من! راهنمایی‌ام کردی ولی به کارهای پوچ و بیهوده پرداختم و پندم دادی. اما سنگدل شدم و نعمت زیبا عطایم کردی. به نافرمانی گراییدم. چون هدایت و نعمت و عطایت را به من شناساندی و من به توفیقت آن‌ها را شناختم و به زشتی گناهانی که در کنار این همه مواهب انجام دادم، آگاه شدم؛ از حضرتت درخواست آمرزش کردم و تو مرا آمرزیدی و عذرم را پذیرفتی؛ باز به گناه برگشتم و تو گناهم را پوشاندی و رسوایم نکردی. خدای من! تو را سپاس. خود را در وادی‌های هلاکت انداختم و در دره‌های تباهی و نابودی وارد شدم؛ با ورود به آن دره‌ها، خود را در معرض سخت‌گیری‌هایت قرار دادم؛ و با فرود آمدن به آن‌ها، خود را در معرض عذاب‌هایت گذاشتم. وسیله‌ام در پیشگاهت، توحید برای نجاتم؛ و دستگیره‌ام این است که چیزی را شریک تو قرار ندادم و همراه تو معبودی نگرفتم. با همه وجودم به سویت فرار کردم؛ گریزگاه بدکار؛ و پناهگاه آن که سود و بهرهٔ خود را تباه کرده و اکنون پناهنده شده؛ به درگاه توست.»