کتاب رسانه و تروریسم جنسیتی

کتاب الکترونیکی «رسانه و تروریسم جنسیتی» نوشتهٔ پریسا رضازاده جلالی اثری پژوهشی در حوزهٔ مطالعات رسانه، جنسیت و خشونت است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب با رویکردی تحلیلی به بررسی رابطهٔ میان رسانه‌ها و شکل‌گیری یا تشدید تروریسم جنسیتی می‌پردازد و موضوعاتی چون تبعیض جنسیتی، نقش رسانه‌های گروهی و شبکه‌های اجتماعی در بازتولید یا مقابله با خشونت علیه زنان را واکاوی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب رسانه و تروریسم جنسیتی

«رسانه و تروریسم جنسیتی» اثری ناداستان و پژوهشی است که به بررسی ابعاد مختلف تروریسم جنسیتی و نقش رسانه‌ها در بازنمایی، ترویج یا مقابله با آن می‌پردازد. پریسا رضازاده جلالی در این کتاب، با تکیه‌بر منابع تاریخی، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و مطالعات رسانه، تلاش کرده است تصویری جامع از مفهوم تروریسم جنسیتی ارائه دهد. ساختار کتاب شامل چهار فصل اصلی است که ابتدا به تعریف و تاریخچهٔ تروریسم و انواع آن می‌پردازد، سپس خشونت را به‌مثابهٔ نوعی تروریسم بررسی می‌کند و در ادامه به‌طور خاص به تروریسم جنسیتی و پیامدهای آن می‌پردازد. فصل پایانی به نقش رسانه‌ها، به‌ویژه رسانه‌های نوین و شبکه‌های اجتماعی، در شکل‌دهی یا مقابله با تروریسم جنسیتی اختصاص یافته است. کتاب با زبانی تحلیلی و مستند، به بررسی مصادیق تاریخی و معاصر خشونت علیه زنان در بسترهای مختلف فرهنگی و اجتماعی می‌پردازد و تلاش می‌کند نقش رسانه‌ها را در این فرایند برجسته کند. این اثر برای مخاطبانی که به موضوعات جنسیت، رسانه و مسائل اجتماعی علاقه‌مند هستند، می‌تواند تصویری روشن از چگونگی تأثیر رسانه‌ها بر بازتولید یا کاهش خشونت جنسیتی ارائه دهد.

خلاصه کتاب رسانه و تروریسم جنسیتی

کتاب «رسانه و تروریسم جنسیتی» با طرح پرسش‌هایی بنیادین دربارهٔ ماهیت تروریسم و ارتباط آن با خشونت جنسیتی آغاز می‌شود. نویسنده ابتدا مفهوم تروریسم را از منظر لغوی، تاریخی و حقوقی بررسی کرده و به ریشه‌های روان‌شناختی، اقتصادی، ایدئولوژیک و اجتماعی آن می‌پردازد. در ادامه، انواع و اشکال تروریسم از جمله تروریسم فردی، سازمانی، دولتی، شیمیایی، هسته‌ای، بیولوژیک و سایبری معرفی می‌شوند و جایگاه تروریسم رسانه‌ای و اخلاقی نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. در فصل دوم، خشونت به‌عنوان نوعی تروریسم تحلیل شده و تفاوت‌های آن با پرخاشگری و سایر رفتارهای آسیب‌زا بررسی می‌شود. نویسنده با استناد به منابع روان‌شناسی و جامعه‌شناسی، به نقش عوامل فردی و اجتماعی در بروز خشونت می‌پردازد و تأکید می‌کند که خشونت علیه زنان، در بسیاری از جوامع، نه‌تنها رفتاری فردی بلکه ساختاری و نظام‌مند است. در بخش سوم، تروریسم جنسیتی به‌عنوان پدیده‌ای چندوجهی معرفی می‌شود. نویسنده انواع تروریسم جنسیتی را شامل تروریسم جسمی، جنسی، روانی (کلامی و غیرکلامی)، اجتماعی و اقتصادی می‌داند و پیامدهای آن را در سطوح فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بررسی می‌کند. این بخش به نقش ساختارهای قدرت، سنت‌ها و باورهای فرهنگی در بازتولید خشونت علیه زنان می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این خشونت‌ها در طول تاریخ و در جوامع مختلف تکرار شده‌اند. در فصل پایانی، نقش رسانه‌ها در ترویج یا مقابله با تروریسم جنسیتی تحلیل می‌شود. نویسنده به بررسی شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های گروهی و فضای مجازی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه رسانه‌ها می‌توانند هم ابزار ترویج کلیشه‌ها و خشونت باشند و هم بستری برای آگاهی‌بخشی و مقابله با تبعیض جنسیتی. در نهایت، راهکارهایی برای مقابله با تروریسم جنسیتی در بستر رسانه‌ها ارائه می‌شود و بر اهمیت آموزش، آگاهی‌رسانی و تغییر نگرش‌های اجتماعی تأکید می‌شود.

چرا باید کتاب رسانه و تروریسم جنسیتی را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر پیوند میان رسانه‌ها و تروریسم جنسیتی، به یکی از مهم‌ترین مسائل اجتماعی و فرهنگی معاصر می‌پردازد. «رسانه و تروریسم جنسیتی» با تحلیل ریشه‌ها و پیامدهای خشونت علیه زنان، نقش رسانه‌ها را در بازتولید یا کاهش این پدیده بررسی می‌کند و به مخاطب کمک می‌کند تا ابعاد پنهان و آشکار تبعیض جنسیتی را در بستر رسانه‌ها بهتر بشناسد. مطالعهٔ این اثر می‌تواند دیدگاه تازه‌ای دربارهٔ تأثیر رسانه‌ها بر نگرش‌های جنسیتی و راه‌های مقابله با خشونت و تبعیض ارائه دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای پژوهشگران و دانشجویان حوزه‌های علوم اجتماعی، مطالعات زنان، رسانه و ارتباطات، فعالان حقوق زنان و علاقه‌مندان به مسائل جنسیتی و اجتماعی مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ تحلیل نقش رسانه‌ها در شکل‌دهی به نگرش‌های اجتماعی و مقابله با خشونت جنسیتی را دارند، مطالعهٔ این اثر پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب رسانه و تروریسم جنسیتی

«رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های نوین به عنوان بارزترین آثار مدرنیزم بر تمامی سطوح زندگی بشر قادر به ایستادگی می‌باشند؟ رسانه‌های نوین در تلاشند زنان را با هر عقیده، آیین، دین و موقعیت جغرافیایی و نژادی به یک شکل واحد مبدل سازند و با الگوسازی زن غربی، نسخه واحدی برای زنان شرقی بپیچند. صاحبان رسانه‌ها با اندیشه‌های اومانیستی و فمینیستی زن را همانند و مساوی با مرد جلوه می‌دهند اما با آرائد قالب‌های یکُسان تلاش می‌کنند او را در اندیشه‌های مادی و ظاهری مسخ کنند. رسانه‌ها با تولیدات مغرضانه فراتر از جنگ سخت، از مرزهای زمینی عبور کرده و بازیگران آن در قالب خبرنگار، فیلمساز، خواننده و هنرپيشه به جای مزدوران نظامی با هجمه‌های لعاب گرفته از سرگرمی، هیجان و جذابیت به خانه‌ها رسوخ کرده و سیاست‌های صاحبان خود را به اجرا می‌گذارند. یکی از مهمترین و بارزترین آثار منفی این مسخ شدن، افزایش خشونت در جامعه و تروریسمی سازمان یافته علیه زنان می‌باشد. تروریسم جنسیتی که پیش از این با انواع خشونت‌های جسمی، جنسی و روانی زنان را به قتلگاه جنون و تباهی و آسیب می‌برد، امروزه با ابزارهای رسانه‌ای شکل جدیدی به خود گرفته است.»