کتاب به سوی دریا

کتاب الکترونیکی «به‌سوی دریا» نوشتهٔ سوزان کوپر و با ترجمهٔ بیتا ابراهیمی، توسط نشر افق منتشر شده است. این رمان نوجوان، داستانی فانتزی و ماجراجویانه را روایت می‌کند که در آن دو نوجوان با دنیایی جادویی و پررمزوراز روبه‌رو می‌شوند. روایت کتاب با زبانی تصویری و فضاسازی خیال‌انگیز، مخاطب را به سفری میان واقعیت و خیال می‌برد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب به سوی دریا

«به‌سوی دریا» اثری در ژانر رمان نوجوان و فانتزی است که با ساختاری دوپاره، روایت دو شخصیت اصلی را دنبال می‌کند. داستان در بستری از واقعیت و خیال پیش می‌رود و عناصر اسطوره‌ای و جادویی را با دغدغه‌های نوجوانانه پیوند می‌زند. سوزان کوپر، نویسندهٔ کتاب، با خلق جهانی موازی و شخصیت‌هایی چندلایه، تجربه‌ای متفاوت از سفر، هویت و مواجهه با ناشناخته‌ها را به تصویر کشیده است. روایت کتاب از زاویهٔ دید دو نوجوان، وسترلی و کالی، پیش می‌رود که هرکدام درگیر چالش‌ها و جست‌وجوهای شخصی خود هستند. فضای داستان، ترکیبی از طبیعت بکر، سرزمین‌های جادویی و عناصر اسطوره‌ای است که مرز میان واقعیت و خیال را محو می‌کند. این رمان با بهره‌گیری از نمادها و نشانه‌های فرهنگی و اسطوره‌ای، به موضوعاتی چون خانواده، فقدان، شجاعت و انتخاب می‌پردازد و مخاطب را به تامل دربارهٔ معنای سفر و رشد فردی دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب به سوی دریا

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «به‌سوی دریا» با معرفی دو شخصیت اصلی آغاز می‌شود: وسترلی، پسری که از سرزمینی دیگر گریخته و در جست‌وجوی پدرش به‌سوی دریا سفر می‌کند، و کالی، دختری که با بیماری پدر و غیبت مادرش روبه‌رو است و ناگهان خود را در دنیایی دیگر می‌یابد. روایت کتاب به‌تناوب میان این دو شخصیت جابه‌جا می‌شود و هرکدام با چالش‌هایی جادویی و واقع‌گرایانه مواجه می‌شوند. وسترلی در سرزمینی ناشناخته، با خطرات، موجودات اسطوره‌ای و معماهایی روبه‌رو می‌شود که او را به سوی کشف هویت و سرنوشتش سوق می‌دهد. کالی نیز پس از عبور از آینه، وارد جهانی می‌شود که قوانین و ساکنانش با دنیای واقعی تفاوت دارند؛ او باید راه خود را در میان موجودات سنگی، جادوگران و نگهبانان پیدا کند. هر دو شخصیت با وسوسه‌ها، انتخاب‌های دشوار و آزمون‌های شجاعت روبه‌رو می‌شوند و در مسیر سفرشان، معنای خانواده، دوستی و آزادی را بازتعریف می‌کنند. داستان با فضاسازی خیال‌انگیز و عناصر نمادین، مخاطب را به سفری درونی و بیرونی می‌برد که در آن مرز میان واقعیت و افسانه محو می‌شود.

چرا باید کتاب به سوی دریا را بخوانیم؟

این کتاب با روایت موازی دو نوجوان و تلفیق عناصر اسطوره‌ای و واقع‌گرایانه، تجربه‌ای متفاوت از رمان نوجوان ارائه می‌دهد. «به‌سوی دریا» به موضوعاتی چون هویت، شجاعت، فقدان و جست‌وجوی خانواده می‌پردازد و با فضاسازی خیال‌انگیز، مخاطب را به دنیایی می‌برد که در آن انتخاب‌ها و مواجهه با ناشناخته‌ها اهمیت ویژه‌ای دارند. برای کسانی که به داستان‌های فانتزی و ماجراجویانه علاقه دارند، این کتاب می‌تواند دریچه‌ای به دنیایی پر از رمز و راز و تامل باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به نوجوانان و جوانانی پیشنهاد می‌شود که به داستان‌های فانتزی، ماجراجویی و روایت‌هایی با محوریت هویت و رشد فردی علاقه دارند. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ مواجهه با تغییرات، فقدان یا جست‌وجوی معنای خانواده را دارند، این رمان می‌تواند همذات‌پنداری و الهام‌بخشی به همراه داشته باشد.

بخشی از کتاب به سوی دریا

«شلنگ‌انداز در مسیر پایین می‌رفت و پایش روی علف‌های صحرایی کوتاه سُر می‌خورد. با هر قدم کوله‌پشتی‌اش بالا می‌پرید و به پشتش می‌کوبید. چکاوکی حدود یک متر جلوتر ناگهان به هوا پرید؛ چند متری نزدیک زمین پر زد؛ افتاد، دوباره پر کشید. وسترلی گفت: «برو خونه، اونی که می‌خوان تو نیستی.» بدون مکث به راهش ادامه داد، بی‌آنکه برگردد و پرنده را ببیند که چرخید و با شتاب و احتیاط به‌سمت لانه‌اش برگشت. به خودش قول داده بود برنگردد و عقب را نگاه نکند ــــ حالا فقط هر نیم کیلومتر یک بار این کار را می‌کرد. چند روز گذشته بیش از حد به عقب نگاه کرده بود، همیشه در انتظار دیدن هیکل آدم‌هایی در افق، که از خیلی دور با خشم، که تعقیبش می‌کردند. اما هربار تپه‌ها خالی بودند. پشت خندق در علفزاری که از آن می‌گذشت، زمین پر از چوب‌جاروهای ترکه‌ای دوباره اوج می‌گرفت، سبز و بنفش، لکه‌لکه از سایهٔ ابرها. اما درختان در دره بودند و صدای محو آب به گوش می‌رسید. تشنه بود، گرسنه هم بود؛ با اولین شعاع نور راه افتاده بود و دیگر آفتاب داغ شده بود، خورشید در میانهٔ آسمان بود. در کوره‌راه محو به دوراهی رسید، دیگر رد گام‌های کسی بر زمین حک نشده بود، تنها خاطره‌ای از آن‌ها بر خاک مانده بود، و وسترلی به‌سمت دره و صدای نهر رفت.»