کتاب فرزندپروری در قرن بیست و یکم

کتاب الکترونیکی «فرزندپروری در قرن بیست و یکم» نوشتهٔ گلپر مهرابی و با ویراستاری علمی امیر سلطانی بناوندی و ویراستاری ادبی جلال کمالی اردکانی، توسط نشر رشد فرهنگ منتشر شده است. این کتاب به بررسی ابعاد مختلف تربیت فرزند در دنیای امروز می‌پردازد و با رویکردی علمی و تحلیلی، موضوعات مرتبط با والدین و کودکان را از منظر روان‌شناسی و جامعه‌شناسی واکاوی می‌کند. «فرزندپروری در قرن بیست و یکم» به والدین، مربیان و علاقه‌مندان به حوزهٔ تربیت کودک و نوجوان، راهنمایی‌هایی برای مواجهه با چالش‌های تربیتی ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب فرزندپروری در قرن بیست و یکم

«فرزندپروری در قرن بیست و یکم» اثری ناداستان و تحلیلی است که به موضوع تربیت فرزند در بستر تحولات اجتماعی و فرهنگی معاصر می‌پردازد. گلپر مهرابی در این کتاب، با تکیه‌بر پژوهش‌های علمی و تجربیات میدانی، به بررسی نقش خانواده، سبک‌های فرزندپروری، تأثیر فرهنگ و ارزش‌ها، و چالش‌های والدین در تربیت کودکان و نوجوانان می‌پردازد. ساختار کتاب شامل مقدمه‌ای درباره اهمیت خانواده و رشد عاطفی کودک است و در ادامه، فصل‌هایی به نظریه‌های جامعه‌شناختی و روان‌شناختی، سبک‌های زندگی و فرزندپروری، نقش والدین و تکنیک‌های نوین تربیتی اختصاص یافته است. کتاب با زبانی تحلیلی و با استفاده از مثال‌های ملموس، تلاش می‌کند تصویری جامع از فرایند تربیت فرزند در دنیای امروز ارائه دهد و والدین را با ابزارها و نگرش‌های جدید برای مواجهه با مسائل تربیتی آشنا سازد. این اثر نه‌تنها به نظریه‌های کلاسیک و معاصر می‌پردازد، بلکه به تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی در سبک‌های فرزندپروری نیز توجه ویژه‌ای دارد و راهکارهایی برای تطبیق تربیت با شرایط متغیر جامعه ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب فرزندپروری در قرن بیست و یکم

کتاب «فرزندپروری در قرن بیست و یکم» با تأکید بر اهمیت خانواده به‌عنوان نخستین و مهم‌ترین بستر رشد کودک آغاز می‌شود و نقش والدین را در شکل‌دهی شخصیت، رفتار و سلامت روانی فرزندان برجسته می‌سازد. نویسنده با مرور نظریه‌های جامعه‌شناختی و روان‌شناختی، از دیدگاه‌هایی مانند نظریه آینه‌ای کولی، تعامل نمادین مید، نظریه‌های فروید، اریکسون، پیاژه، بندورا و دیگران بهره گرفته است تا نشان دهد چگونه محیط خانواده و سبک‌های تربیتی بر رشد اجتماعی و روانی کودک اثر می‌گذارند. در ادامه، کتاب به انواع جوهای خانوادگی (مانند خودکامه، بازدارنده، تحقیرکننده، کمال‌گرا، ناهماهنگ و مادی‌گرا) و تأثیر آن‌ها بر عزت‌نفس و رفتار کودک می‌پردازد. سبک‌های فرزندپروری (دیکتاتوری، سهل‌گیر، دموکراتیک) و پیامدهای هرکدام بر شخصیت و سازگاری کودک به‌تفصیل بررسی شده‌اند. مهرابی تأکید کرده است که سبک دموکراتیک و مقتدرانه، بیشترین تأثیر مثبت را بر رشد اجتماعی و هیجانی فرزندان دارد. کتاب همچنین به نقش فرهنگ، ارزش‌ها، مدرسه و همسالان در شکل‌گیری سبک زندگی و نگرش‌های تربیتی می‌پردازد و نشان می‌دهد که تربیت کودک، فرایندی پویا و متأثر از عوامل متعدد است. در بخش‌های پایانی، تکنیک‌های نوین فرزندپروری معرفی شده‌اند؛ از جمله اهمیت الگو بودن والدین، تشویق استقلال، تعیین حد و حدود، گفت‌وگو با فرزندان، توجه به نیازهای هیجانی و آموزش مهارت‌های اجتماعی. نویسنده بر ضرورت تطبیق روش‌های تربیتی با سن و ویژگی‌های فردی کودک تأکید دارد و والدین را به ایجاد محیطی امن، حمایت‌گر و درعین‌حال منضبط دعوت می‌کند. پیام اصلی کتاب این است که فرزندپروری موفق نیازمند آگاهی، انعطاف و توجه به تفاوت‌های فردی و فرهنگی است.

چرا باید کتاب فرزندپروری در قرن بیست و یکم را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و مبتنی‌بر پژوهش‌های علمی، به والدین و مربیان کمک می‌کند تا با شناخت بهتر نظریه‌ها و سبک‌های تربیتی، تصمیمات آگاهانه‌تری در تربیت فرزندان خود بگیرند. «فرزندپروری در قرن بیست و یکم» نه‌تنها به چالش‌های رایج والدین در دنیای امروز می‌پردازد، بلکه راهکارهایی برای مواجهه با مسائل پیچیده تربیتی، مانند مدیریت رفتار نوجوانان، تقویت عزت‌نفس، و ایجاد ارتباط مؤثر با فرزندان ارائه می‌دهد. این کتاب با بررسی تأثیر فرهنگ، ارزش‌ها و محیط اجتماعی بر تربیت کودک، دیدگاهی چندبعدی و واقع‌بینانه به فرایند فرزندپروری عرضه می‌کند و والدین را به بازنگری در نگرش‌ها و روش‌های خود دعوت می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای والدین، مربیان، مشاوران تربیتی و دانشجویان رشته‌های روان‌شناسی، علوم تربیتی و مشاوره مفید است. همچنین افرادی که دغدغهٔ تربیت فرزند، مدیریت چالش‌های رفتاری کودکان و نوجوانان یا بهبود روابط خانوادگی را دارند، می‌توانند از مطالب این کتاب بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب فرزندپروری در قرن بیست و یکم

«خانواده کانون اصلی پرورش است و مهم‌ترین محیطی است که کودک در آن از کیفیت روابط انسانی آگاهی پیدا می‌کند. رشد عاطفی و سلامت روانی کودک به محیط خانواده او بستگی دارد (قائمی، ۱۳۷۸). تأثیر خانواده به عنوان اولین و مؤثرترین واحد اجتماعی بر افراد امری بدیهی است و تردیدی نیست که والدین به عنوان قوی‌ترین عامل بر پایه‌ریزی رفتار و شکل‌گیری شخصیت و فرایندهای درونی فرزندان تأثیر عمیق و به‌سزایی دارند (لیل‌آبادی، ۱۳۷۵؛ به نقل از صالحی و همکاران، ۱۳۹۳). همین‌طور روش‌ها و فنون متعددی برای تربیت و نیز تعامل با فرزندان وجود دارد. مثلاً ممکن است بعضی از والدین به طور خیلی مستقیم و شدید توجه خود را به کودک معطوف نمایند؛ اما والدین دیگر ممکن است از کودک خود دوری جویند که به صورت غفلت از ارضای نیازهای جسمانی و یا عدم توجه به نیازهای عاطفی و روانی کودک منجر شود. نوع سوم تربیت فرزندان آن است که والدین کودکانشان را به‌طور مناسب قبول می‌نمایند و به موقع کودک را مورد تأیید قرار می‌دهند (شفیع‌آبادی، ۱۳۸۴). تحقیقات نشان می‌دهد که رفتار کودکان با شیوه‌های تربیتی والدین همبستگی زیادی دارد. رابطه مطلوب بین والدین و کودک دارای ماهیت عاطفی است و چنین رابطه‌ای کودکان را با احساس اعتماد و امنیت اجتماعی و شناختی است. کودکان با نیازهای بسیاری برای رشد یافتن، نیاز به عشق، تغذیه، سلامتی، امنیت اجتماعی - هیجانی و ذوق و شوق نسبت به مهارت‌های مهمی که آن‌ها را برای موفقیت تحصیلی آماده می‌کند، پا به دنیا می‌گذارند. کودکان هم‌چنین با توانایی بسیاری برای یادگیری به دنیا می‌آیند.»