کتاب صعود تلخ

کتاب الکترونیکی «صعود تلخ» نوشتهٔ جلال اسکندری عریاد اثری در ژانر خاطره‌نویسی و روایت‌های کوهنوردی است که نشر متخصصان آن را منتشر کرده است. این کتاب به تجربه‌های شخصی نویسنده و گروهی از همنوردانش در مسیر صعود به قلهٔ دماوند می‌پردازد و با نگاهی جزئی‌نگر، فرازونشیب‌های آمادگی، سفر و تلاش برای فتح بلندترین قلهٔ ایران را به تصویر می‌کشد. «صعود تلخ» نه‌تنها به روایت ماجراهای کوهنوردی می‌پردازد، بلکه به دغدغه‌ها، امیدها و چالش‌های انسانی در دل طبیعت نیز توجه دارد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب صعود تلخ

«صعود تلخ» اثری در قالب خاطره‌نویسی و روایت مستند است که به ماجراهای واقعی کوهنوردی در ایران می‌پردازد. جلال اسکندری عریاد، نویسندهٔ کتاب، با زبانی صمیمانه و توصیفی، تجربهٔ خود و گروهی از دوستانش را در مسیر صعود به قلهٔ دماوند بازگو می‌کند. این کتاب در سال ۱۴۰۴ منتشر شده و روایتگر سفری است که از دل آرزوها و تمرین‌های طاقت‌فرسا آغاز می‌شود و با چالش‌های جسمی و روحی همراه است. ساختار کتاب بر پایهٔ روایت خطی و خاطرات شخصی استوار است و خواننده را قدم‌به‌قدم با خود از دره‌های هایقر تا دامنه‌های دماوند همراه می‌کند. در کنار روایت صعود، نویسنده به مسائل فنی کوهنوردی، تهیهٔ تجهیزات، آمادگی جسمانی و روحیهٔ گروهی نیز می‌پردازد. «صعود تلخ» علاوه‌بر جنبهٔ ورزشی، به ابعاد انسانی و اجتماعی ماجرا نیز توجه دارد و تصویری از همدلی، دوستی و تلاش جمعی را در بستر طبیعت ایران به نمایش می‌گذارد.

خلاصه کتاب صعود تلخ

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! ماجرای «صعود تلخ» با آرزوی دیرینهٔ نویسنده برای فتح قلهٔ دماوند آغاز می‌شود. جلال اسکندری عریاد، که سال‌ها در کوه‌ها و دره‌های ایران کوهنوردی کرده، این بار تصمیم می‌گیرد با گروهی از دوستان و همنوردانش راهی دماوند شود. روایت از خاطرات سفرهای پیشین، تمرین‌های طاقت‌فرسا و چالش‌های جسمی و روحی شروع می‌شود؛ از عبور از درهٔ هایقر و صعود به قله‌های دنا و بل اقلید تا تهیهٔ تجهیزات و برنامه‌ریزی برای سفر اصلی. در طول مسیر، نویسنده با مشکلاتی مانند کمبود تجهیزات، سرماخوردگی، نگرانی‌های مالی و تردیدهای ذهنی روبه‌رو می‌شود. اما انگیزهٔ صعود و حمایت دوستان، او را به ادامهٔ مسیر تشویق می‌کند. گروه کوهنوردان با برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی، خود را برای صعود آماده می‌کنند و در نهایت، روز حرکت فرا می‌رسد. سفر از شیراز آغاز می‌شود و پس از عبور از شهرها و جاده‌های مختلف، گروه به دامنهٔ دماوند می‌رسد. در این مسیر، نویسنده به توصیف جزئیات سفر، احساسات و دغدغه‌های شخصی و گروهی، و همچنین زیبایی‌های طبیعت می‌پردازد. روایت با لحظات طنز، اضطراب، امید و همدلی همراه است و خواننده را با فرازونشیب‌های یک صعود واقعی آشنا می‌سازد. «صعود تلخ» نه‌تنها داستان یک فتح قله، بلکه روایت تلاش، دوستی و مواجهه با محدودیت‌های انسانی است.

چرا باید کتاب صعود تلخ را بخوانیم؟

این کتاب با روایتی صادقانه و جزئی‌نگر، تجربهٔ واقعی یک صعود دشوار به قلهٔ دماوند را به تصویر می‌کشد. خواننده با مطالعهٔ «صعود تلخ» با چالش‌های جسمی و روانی کوهنوردی، اهمیت آمادگی و تجهیزات مناسب، و نقش همدلی و دوستی در موفقیت گروهی آشنا می‌شود. این اثر فرصتی است برای لمس نزدیک‌تر دنیای کوهنوردان و درک فرازونشیب‌های مسیرهای سخت، به‌ویژه برای کسانی که به طبیعت و ماجراجویی علاقه دارند. همچنین، کتاب به ابعاد انسانی و اجتماعی سفرهای گروهی می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه امید و پشتکار می‌تواند بر موانع غلبه کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به کوهنوردی، طبیعت‌گردی و سفرهای ماجراجویانه مناسب است. همچنین کسانی که به روایت‌های واقعی و خاطرات الهام‌بخش از تلاش و پشتکار علاقه دارند، می‌توانند از «صعود تلخ» بهره‌مند شوند. این اثر برای افرادی که به دنبال شناخت بهتر چالش‌های کوهنوردی و تجربه‌های انسانی در دل طبیعت هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب صعود تلخ

«از روزی که سفر چند ساله خودم را از گلین اوچان پا همان هایقر معروف شروع کردم و کوه به کوه، صحرا به صحراء، جنگل به جنگل به همراه همنوردانم زیبایی‌های سرزمین خویش را به چشم خود دیدم و حرارت سنگ‌هایش را با دست لمس کردم تا امروزی که از شوق رفتن به دماوند چند سطری می‌نویسم قرن‌ها و بلکه فراتر از قرن‌ها بر من گذشته است. امروز که در آینه نگاهی کردم چروک پیشانی بیشتر گشته، رنگ شقیقه سفیدتر از دیروز شده و با اینکه هنوز از لحاظ تعداد، سفیدی بر سیاهی غلبه نکرده اما این سفیدی‌ها بیشتر خود را نشان می‌دهند و انگار سر پرشوری برای جلوه دارند. البته زمان می‌گذرد و مگر می‌توان جلو عبور ساعت‌ها سیل‌بند زد که ما را نیز با خود نبرد؟ قطعاً که شدنی نیست. شاید همین تغییر در خط پیشانی و تضاد رنگ‌های سیاه، سفید و قهوه‌ای هست که آدمی را به دیدن خودش مجاب می‌سازد. اکنون که اوضاع چنین هست هنوز ذهن من و یاران من در جستجوی رؤیاهای خویش از پس هزاره‌هاست. مانند همان رؤیایی که از آن دره بزرگ از پس دیواره‌های هزار طرح و از هیاهوی جنگل و رود شروع شد و می‌خواست ما را بر فراز بام این سرزمین ببیند. زیباترین روزها از پس تاریک‌ترین شب‌ها متولد می‌شوند و زیباترین سفرها از پس دوره‌ای سخت شروع می‌گردند. دست‌یابی به رؤیاها هر چقدر به نظر دور، هر چقدر سخت و طاقت‌فرسا باشد بعید هم نیست روزی آدمیان به آن دست یابند.»