کتاب هوش هیجانی و راه های ارتقاء آن

کتاب الکترونیکی «هوش هیجانی» نوشتهٔ گوهر نظری‌بولانی، سالار دوستی، فاطمه لچینانی و سجاد اسکندری اثری است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی مفهوم هوش هیجانی، اهمیت آن در زندگی فردی و اجتماعی و راه‌های ارتقاء این نوع هوش می‌پردازد. موضوع کتاب در حوزه روان‌شناسی و توسعه فردی قرار می‌گیرد و تلاش دارد با ارائه نظریه‌ها، مدل‌ها و پژوهش‌های مرتبط، تصویری جامع از هوش هیجانی و کاربردهای آن ارائه دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هوش هیجانی و راه های ارتقاء آن

«هوش هیجانی» اثری ناداستان و آموزشی است که با رویکردی تحلیلی به بررسی ابعاد مختلف هوش هیجانی می‌پردازد. نویسندگان کتاب، با تکیه‌بر منابع علمی و پژوهش‌های روان‌شناسی، ابتدا مفاهیم پایه‌ای مانند تعریف هوش، هیجان و تفاوت‌های آن با هوش شناختی را شرح داده‌اند. سپس نظریه‌ها و مدل‌های مختلف هوش هیجانی از جمله مدل‌های گلمن، بار-آن، مایر و سالووی و رویکردهای زیستی، شناختی و ترکیبی را معرفی کرده‌اند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که ابتدا به کلیات و مفاهیم بنیادین می‌پردازد و در ادامه، تأثیر متغیرهای مختلف بر هوش هیجانی، اهمیت آن در محیط کار، زندگی روزمره و روابط بین‌فردی را بررسی می‌کند. بخش‌هایی از کتاب به سنجش و اندازه‌گیری هوش هیجانی اختصاص یافته و ابزارهایی مانند پرسشنامه‌های معتبر معرفی شده‌اند. در نهایت، پژوهش‌های انجام‌شده پیرامون هوش هیجانی و راهکارهای ارتقاء آن نیز مورد توجه قرار گرفته است. این کتاب برای علاقه‌مندان به روان‌شناسی، مربیان، مشاوران و افرادی که به دنبال بهبود مهارت‌های فردی و اجتماعی خود هستند، قابل استفاده است.

خلاصه کتاب هوش هیجانی و راه های ارتقاء آن

کتاب «هوش هیجانی» با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چرا برخی افراد با وجود داشتن هوش شناختی بالا، در زندگی اجتماعی و شغلی موفق نیستند. نویسندگان با بررسی تاریخچه و مفاهیم پایه، نشان می‌دهند که هوش هیجانی، یعنی توانایی شناخت، کنترل و مدیریت احساسات خود و دیگران، نقشی اساسی در موفقیت فردی و اجتماعی دارد. در ادامه، مدل‌ها و نظریه‌های مختلف هوش هیجانی معرفی می‌شوند؛ از جمله مدل گلمن که بر مؤلفه‌هایی مانند خودآگاهی، خودگردانی، انگیزش، همدلی و مهارت‌های اجتماعی تأکید دارد. همچنین مدل بار-آن و مدل مایر و سالووی به‌عنوان رویکردهای مکمل مطرح شده‌اند. کتاب توضیح می‌دهد که هوش هیجانی نه‌تنها ذاتی نیست، بلکه می‌تواند با تمرین و آموزش تقویت شود. اهمیت هوش هیجانی در محیط کار، روابط خانوادگی و زندگی روزمره، از دیگر محورهای کتاب است. نویسندگان به این نکته اشاره کرده‌اند که سنجش و اندازه‌گیری هوش هیجانی با ابزارهایی مانند پرسشنامه‌های استاندارد امکان‌پذیر است و آموزش مهارت‌های هیجانی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و افزایش رضایت فردی منجر شود. در بخش‌های پایانی، راهکارهایی برای ارتقاء هوش هیجانی ارائه شده و تأکید شده است که این مهارت‌ها در طول زندگی قابل توسعه هستند.

چرا باید کتاب هوش هیجانی و راه های ارتقاء آن را بخوانیم؟

این کتاب با ارائه توضیحاتی جامع دربارهٔ چیستی هوش هیجانی و نقش آن در موفقیت فردی و اجتماعی، به مخاطب کمک می‌کند تا اهمیت این نوع هوش را در زندگی روزمره و حرفه‌ای درک کند. «هوش هیجانی» با معرفی مدل‌ها و نظریه‌های معتبر، ابزارهای سنجش و راهکارهای عملی برای ارتقاء مهارت‌های هیجانی، بستری مناسب برای خودشناسی و بهبود روابط بین‌فردی فراهم می‌آورد. مطالعه این اثر می‌تواند به افزایش توانایی مدیریت احساسات، بهبود ارتباطات و ارتقاء کیفیت زندگی کمک کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و علاقه‌مندان به روان‌شناسی، مشاوران، مربیان، مدیران و افرادی که به دنبال بهبود مهارت‌های ارتباطی و مدیریت احساسات خود هستند، مناسب است. همچنین کسانی که در محیط‌های پرتنش فعالیت می‌کنند یا به دنبال ارتقاء کیفیت روابط فردی و اجتماعی خود هستند، می‌توانند از مطالب این کتاب بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب هوش هیجانی و راه های ارتقاء آن

«به حال با افرادی روبرو شده‌اید که از هوش کافی برخوردار بوده اما در زندگی اجتماعی و شغلی خود موفق نبوده‌اند؟ این پرسش نشان می‌دهد که ما از مطالعه جنبه‌های مهمی از هوش غافل مانده‌ایم. سال‌هاست که بر مقیاس‌های سنتی توانایی‌های شناختی برای کمک به افراد در انتخاب شغل و همچنین پیش‌بینی موفقیت تحصیلی و شغلی آنها تکیه کرده‌ایم. اما متأسفانه پس از چند صد سال از سنجش هوش یا هوش عمومی، ما هنوز معیار اندکی برای پیش‌بینی موقعیت فرد در محیط تحصیلی و شغلی در دست داریم. یکی از فرضیه‌های اساسی روش‌های سنجش هوش هرگز به طور واقعی زیر سوال نرفته است: این که هوش به ما اجازه می‌دهد تا بدانیم مردم چگونه اطلاعات انتزاعی را پردازش می‌کنند. یعنی هوش همیشه به صورت چیزی تلقی می‌شود که مردم از طریق آن افکار و عقاید را بررسی می‌کنند، از منطق استفاده می‌کنند، با اعداد کار می‌کنند، شباهت‌ها را تشخیص می‌دهند، استنباط و استنتاج می‌کنند و مفاهیم جدیدی را به دست می‌آورند. همه این کارها به طور واضح در قلمرو شناختی و عقلی قرار دارند. و هنگامی که آزمون‌های هوش مردم را در این نوع مهارت‌ها ارزیابی می‌کنند، نمره‌هایی ارائه می‌دهند که کاملاً براساس توانایی‌های شناختی است. در اکثر مواقع، این آزمون‌ها قسمت بزرگی از تجربه انسان را که احساسات، تمایلات و انگیزه‌های او را نشان می‌دهند کاملاً نادیده می‌گیرند. بنابراین، مقیاس‌های هوشی همواره روی جنبهٔ معینی از تجربه انسان تمرکز کرده‌اند؛ این جنبه (هوش) مطمئناً جنبهٔ مهمی است اما تنها جنبهٔ مهم نیست.»