کتاب وارامو

کتاب الکترونیکی وارامو با عنوان انگلیسی Varamo‬ نوشتهٔ «سزار آیرا» با ترجمهٔ «شکیبا محب‌علی» اثری است که نشر هیرمند در سال ۱۳۹۷ آن را منتشر کرده است. این کتاب در قالب رمان، داستان مردی به نام «وارامو» را روایت می‌کند که در «پاناما» زندگی می‌کند و در یک روز عادی، اتفاقی غیرمنتظره زندگی‌اش را دگرگون می‌کند. کتاب «وارامو» اثری از ادبیات معاصر آمریکای لاتین است که با نگاهی موشکافانه به زندگی روزمره، هویت و خلاقیت می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب وارامو اثر سزار آیرا

کتاب «وارامو» نوشتهٔ «سزار آیرا» رمانی کوتاه و تجربی است که در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم در «پاناما» می‌گذرد. این کتاب با روایتی غیرخطی و گاه طنزآمیز، زندگی کارمندی ساده را دنبال می‌کند که ناگهان درگیر ماجرایی عجیب می‌شود. «سزار آیرا» در این اثر، با بهره‌گیری از تکنیک‌های روایی خاص، مرز میان واقعیت و خیال را باریک‌ می‌کند و به دغدغه‌هایی چون هویت، خلاقیت و نقش تصادف در زندگی انسان می‌پردازد.

ساختار رمان به‌گونه‌ای است که خواننده را به درون ذهن شخصیت اصلی می‌برد و او را با جریان سیال افکار و تردیدهایش همراه می‌کند. رمان «وارامو» نه‌تنها داستانی دربارهٔ یک روز از زندگی یک مرد است، بلکه تأملی بر ماهیت هنر، الهام و نقش اتفاقات پیش‌بینی‌نشده در شکل‌گیری آثار هنری نیز به‌شمار می‌آید.

خلاصه داستان وارامو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان «وارامو» با پایان یک روز کاری در سال ۱۹۲۳ در شهر «کولون» پاناما آغاز می‌شود. شخصیت اصلی، «وارامو»، کارمندی درجه‌سه است که پس از دریافت حقوق ماهانه‌اش متوجه می‌شود اسکناس‌هایی که دریافت کرده تقلبی هستند. این اتفاق او را به دنیایی از اضطراب و تردید می‌کشاند چون نمی‌داند با این پول چه کند و چگونه باید با پیامدهای آن روبه‌رو شود. در مسیر بازگشت به خانه، «وارامو» با موقعیت‌های عجیبی روبه‌رو می‌شود؛ از مواجهه با راننده‌ای که پولی به او می‌دهد تا تلاش برای خرید آبنبات و درگیرشدن با مشکلات خردکردن پول. این وقایعْ ذهن او را به‌سمت پرسش‌هایی دربارهٔ هویت، نقش تصادف در زندگی و معنای واقعی‌بودن یا واقعی‌نبودن سوق می‌دهد.

در خانه، «وارامو» با مادرش که شخصیتی عجیب و گاه پارانویید دارد، گفت‌وگو می‌کند و درگیر مسائل خانوادگی و اجتماعی می‌شود. در همین حال، سرگرمی او یعنی مومیایی‌کردن حیوانات کوچک و ساخت ماکت‌های عجیب، بهانه‌ای برای فرار از واقعیت و دغدغه‌های روزمره است. در نهایت، تمام این رویدادها و افکار پراکنده زمینه‌ساز خلق شعری می‌شوند که بعدها به عنوان شاهکاری در ادبیات مدرن آمریکای مرکزی شناخته می‌شود، بی‌آنکه «وارامو» پیش از آن حتی یک مصرع شعر نوشته باشد.

چرا باید کتاب وارامو را بخوانیم؟

این کتاب با نگاهی متفاوت به زندگی روزمره و اتفاقات پیش‌پاافتاده، نشان می‌دهد چگونه یک رویداد ساده می‌تواند به نقطهٔ عطفی در زندگی تبدیل شود. رمان «وارامو» با پرداختن به موضوعاتی چون تصادف، الهام و باریکی مرز میان واقعیت و خیال، فرصتی برای تامل دربارهٔ خلاقیت و نقش اتفاقات غیرمنتظره در شکل‌گیری آثار هنری فراهم می‌کند. روایت سیال و بازیگوشانهٔ «آیرا» خواننده را به سفری ذهنی می‌برد که در آن هر جزئی از زندگی می‌تواند معنایی تازه پیدا کند. این کتاب برای کسانی که به ادبیات تجربی و روایت‌های غیرمتعارف علاقه دارند تجربه‌ای متفاوت و قابل‌تأمل خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ «وارامو» به علاقه‌مندان ادبیات معاصر آمریکای لاتین، دوستداران رمان‌های کوتاه و تجربی و کسانی که به روایت‌های ذهنی و تأمل‌برانگیز دربارهٔ هویت و خلاقیت علاقه دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ معنا، تصادف و نقش الهام در زندگی را دارند می‌تواند جذاب باشد.

درباره سزار آیرا

«سزار آیرا»، متولد ۲۳ فوریهٔ ۱۹۴۹ در «بوئنوس آیرس»، نویسنده و مترجم آرژانتینی و یکی از چهره‌های برجستهٔ ادبیات معاصر این کشور است. «آیرا» بیش از ۱۰۰ کتاب کوتاه شامل داستان، رمان و مقاله منتشر کرده است. از سال ۱۹۹۳ به بعد، ویژگی اصلی کارهای او نگارش و انتشار بسیار پرشتاب است؛ طوری‌که هر سال بین ۲ تا ۵ کتاب به اندازهٔ یک رمان کوتاه منتشر می‌کند. او در دانشگاه «بوئنوس آیرس» و دانشگاه «روساریو» سخنرانی کرده و آثاری از فرانسه، انگلستان، ایتالیا، برزیل، اسپانیا، مکزیک و ونزوئلا را ترجمه و ویرایش کرده است.

علاوه بر داستان‌نویسی و ترجمه، «آیرا» به نقد ادبی نیز پرداخته است و مطالعاتی در مورد کسانی مانند «کوپی»، «آلخاندرا پیزارنیک» و «ادوارد لیر» انجام داده است. او کتاب کوتاهی به نام «سه تاریخ» نوشته که در آن بر اهمیت بررسی سه تاریخ کلیدی در زندگی نویسندگان کمترشناخته‌شده تأکید می‌کند؛ زمان نگارش، زمان تکمیل اثر و زمان انتشار آن. «آیرا» همچنین وصی ادبی آثار کامل دوستش، «اوسوالدو لامبورگینی»، شاعر و رمان‌نویس فقید، بوده است.

«آیرا» در مصاحبه‌هایش اغلب از زیبایی‌شناسی آوانگارد خود صحبت می‌کند. به‌جای ویرایش آنچه نوشته، او به‌نوعی «فرار به جلو» می‌پردازد تا به‌صورت بداهه راهی برای خروج از بن‌بست‌های داستانی که خود ایجاد کرده، پیدا کند. او همچنین در آثارش به‌دنبال نوعی «پیوستگی» است، به این معنی که داستان باید با یک حرکت ثابت به جلو پیش برود. در نتیجه، داستان‌های او می‌توانند به‌صورت رادیکال از یک ژانر به ژانر دیگر جهش کنند و اغلب از استراتژی‌های روایی فرهنگ عامه و ژانرهای «پایین‌رده» مانند داستان‌های علمی‌ـ‌تخیلی عامه‌پسند و سریال‌های تلویزیونی استفاده می‌کنند. او اغلب از پایبندی به انتظارات مرسوم برای پایان رمان سر باز می‌زند و بسیاری از داستان‌هایش را با پایانی باز رها می‌کند.

درون‌مایهٔ آثار او از تم‌های سورئالیستی و دادائیستی گرفته تا داستان‌های فانتزی متغیر است. «آیرا» همچنین به‌طور مکرر به قرن نوزدهم آرژانتین بازمی‌گردد. او به بازی با کلیشه‌های شرق بیگانه در رمان‌هایی مانند «یک رمان چینی» می‌پردازد. «آیرا» از مسخره کردن خود و زادگاهش نیز لذت می‌برد.

«کنگرهٔ ادبیات»، «در باب هنر معاصر»، «حلبی‌آباد»، «شام» و «بستنی با طعم توت‌فرنگی» از دیگر کتاب‌های ترجمه‌شدهٔ او به فارسی هستند.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

رمان «چگونه یک راهبه شدم» (Cómo me hice monja) به‌عنوان یکی از ۱۰ اثر برتر منتشرشده در اسپانیا در سال ۱۹۹۸ انتخاب شد. همچنین «سزار آیرا» در فهرست نامزدان جوایز معتبر دیگری نیز قرار داشته است، از جمله جایزهٔ «رومولو گایه‌گوس» (Rómulo Gallegos Prize) و جایزهٔ بین‌المللی «ادبیات من» (Man Booker International Prize).

بخشی از کتاب وارامو

«روزی در سال ۱۹۲۳ در شهر کولون (پاناما) کارمندی درجه سه کارش را به پایان رساند، و از آن جایی که روز پرداخت حقوق بود کنار میز صندوق‌دار رفت تا حقوق ماهیانه‌اش را دریافت کند، و بعد از وزارتخانه‌ای که در آن کار می‌کرد بیرون آمد. در فاصله‌ی بین آن لحظه و سپیده‌دم روز بعد ـ ده یا دوازده ساعت بعد ـ سرودن شعری طولانی را به اتمام رساند. از زمانی که تصمیم به نوشتن شعر گرفت تا مرحله‌ی نهایی همین‌قدر طول کشید و بعد هیچ چیز دیگری اضافه یا اصلاح نشد. اگر این حقیقت را در نظر بگیریم که او در تمام پنجاه سال زندگی‌اش هرگز مصرعی شعر ننوشته است. هیچ تمایلی نیز به این کار نداشته و بعد از این هم دیگر قرار نیست چنین کاری بکند، آن وقت است که ویژگی کامل این بازه‌ی زمانی به وضوح نشان می‌دهد که این اتفاق جوششی در زمان و در سرگذشت او بوده است، استثنایی بدون هیچ پیشینه یا پیامدی. این کار، الهام را در خود داشت. و متقابلاً هر کدام از دیگری تغذیه و استفاده می‌کردند، آن‌چنان که از هیچ کدام چیزی باقی نماند.»