کتاب اندام حقیقی

کتاب اندام حقیقی (چگونه علم، تاریخ و فرهنگ باعث ایجاد وسواس نسبت به وزن می‌شوند و چه باید کرد نوشته هریت براون و با ترجمه الهام داوید و ویراستاری مریم شریعتی توسط نشر اندیشه مولانا منتشر شده است. این اثر به بررسی ریشه‌های وسواس فرهنگی و علمی نسبت به وزن و بدن می‌پردازد و با نگاهی انتقادی، تأثیرات تاریخی، اجتماعی و پزشکی این وسواس را واکاوی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اندام حقیقی

کتاب اندام حقیقی اثری پژوهشی و روایی است که به دغدغه‌ی فراگیر وسواس نسبت به وزن و بدن در جوامع معاصر می‌پردازد. هریت براون باتکیه‌بر تجربیات شخصی، مصاحبه با زنان و بررسی مطالعات علمی، نشان می‌دهد چگونه علم، تاریخ و فرهنگ در شکل‌گیری نگرش‌های منفی نسبت به بدن نقش داشته‌اند. کتاب در فضایی که تبلیغات، رسانه‌ها و حتی نظام پزشکی بر لاغری و تناسب‌اندام تأکید دارند، تلاش می‌کند روایت غالب را به چالش بکشد. 

این اثر در دهه‌های اخیر و هم‌زمان با افزایش دغدغه‌های مربوط به چاقی و تصویر بدنی نوشته شده و با مثال‌های واقعی و تحلیل‌های انتقادی، خواننده را به بازاندیشی درباره‌ی مفاهیم سلامتی، زیبایی و ارزش فردی دعوت می‌کند. هریت براون در کنار روایت‌های شخصی، به بررسی داده‌های آماری، پژوهش‌های علمی و تغییرات فرهنگی می‌پردازد و تلاش می‌کند تصویری چندوجهی از مسئله‌ی وزن و بدن ارائه دهد.

خلاصه کتاب اندام حقیقی

کتاب با روایت تجربه‌ی شخصی نویسنده آغاز می‌شود؛ هریت براون در مطب روان‌درمانگر نشسته و با وسواس نسبت به وزن و بدن خود دست‌وپنجه نرم می‌کند. این تجربه، نقطه‌ی شروعی برای واکاوی عمیق‌تر وسواس جمعی نسبت به وزن است. نویسنده با مرور خاطرات، مصاحبه با زنان مختلف و تحلیل داده‌های پژوهشی، نشان می‌دهد چگونه فشارهای فرهنگی، تبلیغات، رسانه‌ها و حتی توصیه‌های پزشکی، وسواس نسبت به لاغری و تناسب‌اندام را به بخشی از هویت فردی و اجتماعی بدل کرده‌اند. کتاب به بررسی باورهای رایج درباره‌ی چاقی، شاخص توده‌ی بدنی، رابطه‌ی وزن و سلامتی و نقش علم و صنعت در شکل‌دهی این باورها می‌پردازد. 

نویسنده با مثال‌هایی از زندگی شخصی و روایت‌های دیگران، نشان می‌دهد که وسواس نسبت به وزن نه‌تنها کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند به مشکلات روانی و جسمی منجر شود. در ادامه، کتاب به نقد رژیم‌های غذایی، تبلیغات لاغری و نگاه پزشکی به چاقی می‌پردازد و تلاش می‌کند مرز میان واقعیت‌های علمی و باورهای فرهنگی را روشن کند. درنهایت، نویسنده راه‌هایی برای پذیرش بدن و رهایی از چرخه‌ی بی‌پایان رژیم و خودسرزنشی پیشنهاد می‌دهد.

چرا باید کتاب اندام حقیقی را خواند؟

این کتاب با ترکیب روایت‌های شخصی، تحلیل‌های علمی و بررسی انتقادی فرهنگ معاصر، به یکی از دغدغه‌های مهم جامعه یعنی وسواس نسبت به وزن و بدن می‌پردازد. خواننده با مطالعه‌ی این اثر می‌تواند ریشه‌های تاریخی و اجتماعی این وسواس را بهتر درک کند و با نگاهی واقع‌بینانه‌تر به بدن و سلامتی خود بنگرد؛ همچنین کتاب به نقد باورهای رایج و ارائه‌ی دیدگاه‌های جایگزین درباره‌ی ارزش فردی و تصویر بدنی می‌پردازد.

خواندن کتاب اندام حقیقی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب برای کسانی مناسب است که دغدغه‌ی تصویر بدنی، وسواس نسبت به وزن، یا تجربه‌ی رژیم‌های غذایی متعدد دارند؛ همچنین برای والدین، مربیان، روان‌شناسان و افرادی که با مسائل سلامت روان و بدن درگیر هستند، مفید است. این اثر می‌تواند برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر از تأثیرات فرهنگی و اجتماعی بر نگرش به بدن هستند، راهگشا باشد.

بخشی از کتاب اندام حقیقی

«یک شب تابستانی گرم و شرجی در دهه‌ی نود داخل مطب یک روان‌درمانگر گرسنه‌ام و نمی‌توانم اشتهایم را کنترل کنم. اندامم اصلاً شبیه بدن‌هایی که روزانه پانصد بار به‌طور آنلاین، در تلویزیون، مجله‌ها یا روی بیلبوردها می‌بینم، نیست. از زمانی‌که شروع کردم به وزن‌کردن و اندازه‌گرفتن خودم، سال‌ها می‌گذرد و هرچه را که می‌خورم، می‌نویسم و روزی دو بار ورزش می‌کنم. بدنم را حسابی مشت‌ومال می‌دهم تا شکل بگیرد؛ گرچه بی‌بروبرگرد همیشه به وزن طبیعی خودش برمی‌گردد. مثل الان که وزنم ۱۳ تا ۱۸ کیلوگرم از آنچه که دوست دارم یا از مقداری که باید باشد، بیشتر است. اینجا آمده‌ام؛ چون کسی را می‌خواهم که مرا روبه‌راه کند و به من بگوید که چطور کنترل اندامم را پس بگیرم (و البته مغزی را که همراه این بدن است). این روان‌درمانگر برنامه‌ای ده‌هفته‌ای ترتیب داده بود که طبق آن قرار بود به افرادی که دارای مشکلات مربوط به خوردن هستند، کمک کند. امیدوار بودم بخواهد به من هم آموزش دهد تا چطور دوباره اشتهایم را کنترل کنم؛ کاری که در دهه‌ی بیست زندگی‌ام آن را خیلی بهتر انجام می‌دادم و حالا پس از گذشت زمانی بیشتر از یک دهه و سه دوره بارداری و یک عالمه ماجراهای زندگی، اصلاً خودم را قادر به انجام‌دادن آن نمی‌دیدم. پس روی صندلی نشسته بودم و به حال خودم اشک می‌ریختم.»