کتاب قدرشناسی قدرت من است

معرفی کتاب قدرشناسی قدرت من است

کتاب الکترونیکی «قدرشناسی قدرت من است» نوشته و تصویرگری «آلیشیا اورتگو» با ترجمه «شیما حیدریان» و ویراستاری «الهه عین‌بخش» توسط نشر برکه آبی منتشر شده است. این کتاب در دسته آثار کودک و نوجوان قرار می‌گیرد و با داستانی ساده و آموزنده، اهمیت سپاس‌گزاری و قدرشناسی را به کودکان آموزش می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب قدرشناسی قدرت من است

«قدرشناسی قدرت من است» اثری داستانی برای کودکان است که با زبانی کودکانه و تصاویری رنگارنگ، مفاهیم مثبت‌اندیشی و سپاس‌گزاری را به مخاطبان خردسال خود منتقل می‌کند. داستان در فضایی خانوادگی و دوستانه روایت می‌شود و شخصیت اصلی آن، دختربچه‌ای به نام «بتسی»، با کمک مادرش و لاک‌پشت خانگی‌شان، یاد می‌گیرد که چگونه در موقعیت‌های مختلف زندگی، حتی زمانی که اوضاع مطابق میلش پیش نمی‌رود، به دنبال نکات مثبت بگردد و قدردان باشد. این کتاب در سال ۱۴۰۳ منتشر شده و با توجه به فضای داستان و تصاویر، برای گروه سنی ۶ سال به بالا مناسب است. نویسنده تلاش کرده تا با استفاده از عناصر ملموس و قابل لمس برای کودکان، مانند سنگ سپاس‌گزاری، مفاهیم انتزاعی را به شکل عینی و قابل درک درآورد. در پایان کتاب، فعالیتی عملی برای تمرین قدرشناسی به کودکان پیشنهاد شده است.

خلاصه کتاب قدرشناسی قدرت من است

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با معرفی «بتسی»، دختربچه‌ای هفت‌ساله و لاک‌پشت خانگی‌اش «آقای تی» آغاز می‌شود. بتسی متوجه می‌شود که گاهی احساس ناراحتی می‌کند و فکر می‌کند شاید آقای تی هم به خاطر حمل لاک سنگینش خوشحال نباشد. مادر بتسی با او صحبت می‌کند و به او یاد می‌دهد که هر موجودی نیازهای خاص خودش را دارد و نباید فقط از زاویهٔ خود به مسائل نگاه کرد. سپس مادر، سنگی را به بتسی می‌دهد و به او می‌گوید هر وقت احساس ناراحتی کرد، سنگ را در دست بگیرد و به چیزهایی که بابتشان سپاس‌گزار است فکر کند. بتسی با این تمرین، در موقعیت‌های مختلف روزمره، مثل بارش باران یا نبودن غذای مورد علاقه‌اش، سعی می‌کند جنبه‌های مثبت را ببیند و قدردان باشد. او حتی این تجربه را با دوست جدیدش که از اسباب‌کشی ناراحت است، به اشتراک می‌گذارد و به او کمک می‌کند تا با نگاه مثبت‌تری به شرایط جدیدش نگاه کند. در پایان، بتسی یاد می‌گیرد که قدرشناسی قدرتی درونی است که می‌تواند حال آدم را بهتر کند و این حس را به دیگران هم منتقل کند.

چرا باید کتاب قدرشناسی قدرت من است را خواند؟

این کتاب با داستانی ساده و قابل لمس، به کودکان کمک می‌کند تا مفهوم قدرشناسی را در زندگی روزمره‌شان تمرین کنند. استفاده از نمادهایی مانند سنگ سپاس‌گزاری، به کودک امکان می‌دهد تا احساساتش را بهتر بشناسد و در موقعیت‌های مختلف، به جای تمرکز بر کمبودها، به داشته‌هایش توجه کند. همچنین، داستان به والدین و مربیان راهی برای گفتگو دربارهٔ احساسات و آموزش مثبت‌اندیشی ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب قدرشناسی قدرت من است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کودکان ۶ سال به بالا، والدین، مربیان و کسانی که به دنبال آموزش مهارت‌های زندگی و مثبت‌اندیشی به کودکان هستند، مناسب است. همچنین برای کودکانی که با احساسات منفی یا تغییرات جدید در زندگی‌شان روبه‌رو می‌شوند، می‌تواند مفید باشد.

فهرست کتاب قدرشناسی قدرت من است

- معرفی بتسی و آقای تی: آشنایی با شخصیت اصلی و لاک‌پشت خانگی‌اش و دغدغه‌های کودکانهٔ او. - گفت‌وگو با مادر: مادر بتسی دربارهٔ نیازهای متفاوت موجودات و اهمیت نگاه مثبت صحبت می‌کند. - سنگ سپاس‌گزاری: مادر سنگی به بتسی می‌دهد تا هر وقت ناراحت شد، با آن به چیزهای خوب فکر کند. - تمرین قدرشناسی در موقعیت‌های مختلف: بتسی در شرایطی مانند باران، مدرسه و غذا خوردن، سعی می‌کند جنبه‌های مثبت را پیدا کند. - کمک به دوست جدید: بتسی تجربهٔ خود را با پسربچه‌ای که به تازگی اسباب‌کشی کرده به اشتراک می‌گذارد. - تمرین پنج‌روزهٔ سپاس‌گزاری: در پایان کتاب، فعالیتی عملی برای تمرین قدرشناسی به کودکان پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب قدرشناسی قدرت من است

«من هر روز صبح. برای چیزهای زیادی سپاس‌گزاری می‌کنم؛ برای خورشید که گرما می‌بخشد و پرنده‌هایی که آواز می‌خوانند. من به خاطر خانواده‌ام و دوستانم سپاس‌گزارم. برای کتابی که می‌نویسم و حتی قلمی که با آن می‌نویسم. برای قطره‌های باران و رنگین‌کمان زیبا. برای درختان و گل‌ها و برای اولین بارش برف. من سپاس‌گزارم به خاطر خوانندگان کوچکی که دارم و همین‌طور پدرها و مادرهایشان. برای همین؛ من این کتاب را به تو تقدیم می‌کنم. سلام. اسم من بتسی است و این هم آقای تی است. من هفت‌ساله هستم. اما او هفتادساله است. هرچقدر به او نگاه کنی؛ به نظر می‌رسد که هیچ‌وقت پیر نمی‌شود. او به آرامی در اطراف خانه حرکت می‌کند و هیچ قفسی ندارد. یک روز وقتی با او بازی می‌کردم. یک‌مرتبه خیلی غمگین شدم. مامان گفت: «چیزی شده؟ تو که بیشتر وقت‌ها شاد و خوشحال بودی.» من به او گفتم: «ناراحتی من به خاطر آقای تی است. فکر کنم چیزی اشتباه است. حمل کردن لاک به آن بزرگی روی پشتش؛ آن هم هر روز باید خیلی سخت باشد. آقای تی حتماً خیلی قوی و محکم است. فکر نمی‌کنی این مشکل باعث شود خوشحال نباشد و از زندگی‌اش لذت نبرد؟ یا این که حداقل به اندازه‌ی من خوشحال نباشد؟ من هیچوقت ندیده‌ام که او خوشحال باشد یا این که بدود.»