کتاب پنجره از خورشید طفره می رود

معرفی کتاب پنجره از خورشید طفره می رود

کتاب الکترونیکی «پنجره از خورشید طفره می‌رود» (مجموعه شعر) سرودهٔ «پریا شجاعیان» و با ویرایش کارگاه ادبی نشر حکمت کلمه، در سال ۱۴۰۲ توسط نشر حکمت کلمه منتشر شده است. این مجموعه در قالب شعر معاصر فارسی نوشته شده و دغدغه‌های عاطفی، زیستی و اجتماعی را با زبانی تصویری و گاه تلخ روایت می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پنجره از خورشید طفره می رود

این مجموعه شعر در فضای شعر معاصر فارسی جای می‌گیرد و با نگاهی به زندگی روزمره، روابط انسانی و تجربه‌های زیستهٔ شاعر، تصویری از جهان ذهنی و عاطفی او ارائه می‌دهد. «پنجره از خورشید طفره می‌رود» در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و به نظر می‌رسد دغدغه‌های شاعر در این دوره، حول محورهایی چون فقدان، جدایی، تلاش برای التیام و مواجهه با تنهایی می‌چرخد. شعرها اغلب با زبانی تصویری و گاه طنزآلود، به مسائل فردی و جمعی می‌پردازند و از خلال روایت‌های کوتاه و لحظه‌ای، احساسات و افکار شاعر را به تصویر می‌کشند. این مجموعه در قالبی آزاد و بدون پایبندی به وزن و قافیهٔ کلاسیک، تجربه‌های زیسته و ذهنی شاعر را بازتاب می‌دهد و در کنار مضامین عاطفی، به نقدهای اجتماعی و تأملات فلسفی نیز سرک می‌کشد.

چرا باید کتاب پنجره از خورشید طفره می رود را خواند؟

در این مجموعه، شعرها با رویکردی شخصی و در عین حال اجتماعی، به تجربه‌های زیسته و احساسات پیچیدهٔ انسان معاصر می‌پردازند. «پنجره از خورشید طفره می‌رود» با تصویرسازی‌های خاص و پرداختن به موضوعاتی مانند فقدان، جدایی، امید و تلاش برای ادامه‌دادن، مخاطب را به تأمل دربارهٔ زیستن و مواجهه با رنج‌ها دعوت می‌کند. این کتاب می‌تواند برای کسانی که به دنبال شعرهایی با زبان امروزی و دغدغه‌های ملموس هستند، تجربه‌ای متفاوت فراهم کند.

خواندن کتاب پنجره از خورشید طفره می رود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این مجموعه شعر برای علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی، کسانی که دغدغه‌های عاطفی، تنهایی، فقدان و جست‌وجوی هویت را تجربه می‌کنند و همچنین افرادی که به دنبال مواجهه با زبان و تصویرهای تازه در شعر هستند، مناسب است.

فهرست کتاب پنجره از خورشید طفره می رود

- شعرهای آغازین: روایت‌هایی از جدایی، دلشوره و مواجهه با فقدان، با تمرکز بر تجربه‌های شخصی و عاطفی. - شعرهای میانی: پرداختن به موضوعاتی مانند تلاش برای التیام، مواجهه با روزمرگی، نقد اجتماعی و تأمل دربارهٔ روابط انسانی. - شعرهای پایانی: بازتاب امید، بازسازی خود، مواجهه با رنج و تلاش برای ادامه‌دادن زندگی، با نگاهی فلسفی و گاه طنزآلود.

بخشی از کتاب پنجره از خورشید طفره می رود

«شعرم حهیده در چشم‌های تو اکنون عاطفه‌ام ذلیل نیست مشتی‌ست که خاموشم می‌کند و دلشوره‌ی من دویدن به‌شیوه‌ی یک جنگجو با غمزه‌ای مداوم‌شده دامن بلندم دلشوره‌ی من است همچون تو دل آشوب من وش شد که ین از اهریمن سود جستی و ندیدی که من تفاوتی ظریف بودم مرگ ستاره را بر گوشه‌ی ناخن‌هایم دیدی و ترسیدی فکر کردی قاتل ستاره‌ها هستم حال اینکه تنها به آسمان فحش داده بودم آکنون در فرار از خودم در کافه‌ای چای می‌نوشم؛ زیرا وقتی تورا تصور می‌کنم سینه‌ریزی از اندوه برگردنم گداخته می‌شود. اشتباه نکن این اندوه از پودنت شروع شده نه از رفتنت و صدایی که هر روز بیدارم می‌کند می‌گوید : قلب رقصیدنت ایستاده دیگر وشکل دهانت باید از سکوت انصراف دهد زبان می‌گشایم: عزیزم زنان محتملی را بر شانه‌ات تصور می‌کنم قناریانی خوش‌طعم اما تو قطره‌هایی از ذهن سرکشم را چشیدی و وحشتم را به ظلم ترجمه کردی ترحمه‌ای بد و ناشیانه من از رفتنت ترسیدم و پرندگانم پربد بعد شعرم عقل درآورد شعرم دیگر به این فکر نمی‌کند که تو اکنون در کدام خیابان قدم می‌زنی یا حالا در کدام کوچه شانه بالا می‌اندازی یا اینکه اکنون داری با دهان من برای جمعی ترانه می خوانی وبا دست‌های من سیگار می‌گیرانی و تجربه‌ی خشمم را داخل کیفت می‌گذاری و در محل کارت با منطق من حرف می‌زنی اگر باور کنی و صدایت را به شعری عاقلانه ترجمه کردم ترجمه‌ای خوب و صریح آیا می‌شود انسانی را به شعر ترجمه کرد؟»