کتاب ماه زمین

معرفی کتاب ماه زمین

کتاب الکترونیکی «ماه زمین (قصه‌ای از زندگی امام رضا شْه)» نوشتهٔ مهری ماهوتی و تصویرگری «سارا نارستان» توسط نشر «تکونوجوان‌به‌نشر» منتشر شده است. این کتاب بخشی از مجموعه «هشتمین ستاره» است و با نگاهی داستانی، به روایت بخش‌هایی از زندگی امام رضا علیه‌السلام برای گروه سنی نوجوان می‌پردازد. داستان با زبانی ساده و تصویری، زندگی و منش امام هشتم را از زاویه‌ای متفاوت به تصویر می‌کشد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ماه زمین

«ماه زمین» با روایتی داستانی و تصویری، به زندگی امام رضا علیه‌السلام می‌پردازد و تلاش می‌کند بخش‌هایی از سیره و منش ایشان را برای نوجوانان بازگو کند. این کتاب در قالب قصه‌ای از زبان ماه آسمان روایت می‌شود که ناظر بر زندگی امام در شهر مرو است. فضای داستان، ترکیبی از واقعیت‌های تاریخی و تخیل شاعرانه است که به کمک تصاویر رنگی و روایت اول‌شخص، مخاطب را به دنیای آن روزها می‌برد. کتاب در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و بخشی از مجموعه‌ای است که به زندگی امامان شیعه برای نوجوانان می‌پردازد. نویسنده با انتخاب زاویه دیدی متفاوت، تلاش کرده است تا مفاهیم اخلاقی و انسانی را از خلال زندگی امام رضا علیه‌السلام به مخاطب منتقل کند، بدون آنکه وارد جزئیات پیچیده تاریخی یا مباحث فقهی شود. این اثر بیشتر بر جنبه‌های انسانی، مهربانی و رفتارهای روزمره امام تمرکز دارد و با تصویرگری‌های جذاب، فضای داستان را برای نوجوانان ملموس‌تر می‌کند.

خلاصه کتاب ماه زمین

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «ماه زمین» از زبان ماه آسمان روایت می‌شود که شب‌ها بر شهر مرو می‌تابد و شاهد زندگی امام رضا علیه‌السلام است. ماه، خانه‌ای را در شهر می‌بیند که از آن صدای قرآن و دعا می‌آید و صاحب آن خانه، امام رضا علیه‌السلام است. ماه به توصیف ویژگی‌های ظاهری و رفتاری امام می‌پردازد: مردی با موهای نیمه‌سفید، چهره‌ای گندمی و چشمانی درشت و مهربان که شب‌ها تا سحر به عبادت مشغول است. در ادامه، مسافری از مدینه وارد شهر می‌شود تا به دیدار امام برود. ماه مسیر او را دنبال می‌کند و شاهد ورودش به خانه امام است. امام با مهربانی از مسافر استقبال می‌کند، به شتر او توجه نشان می‌دهد و با رفتار خود، مهمان‌نوازی و فروتنی را به نمایش می‌گذارد. در این روایت، جزئیات کوچکی از زندگی روزمره امام، مانند آب دادن به گل‌های یاس و مراقبت از مهمانان، برجسته می‌شود. داستان بدون ورود به وقایع تلخ یا پیچیده تاریخی، بر لحظات آرام و صمیمی زندگی امام رضا علیه‌السلام تمرکز دارد و تصویری انسانی و نزدیک از ایشان ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب ماه زمین را خواند؟

این کتاب با روایت داستانی و تصویرگری رنگی، زندگی امام رضا علیه‌السلام را از زاویه‌ای تازه برای نوجوانان بازگو می‌کند. استفاده از زبان ماه به عنوان راوی، فضای متفاوتی ایجاد کرده و باعث می‌شود مخاطب نوجوان با شخصیت امام و ارزش‌های انسانی او ارتباط برقرار کند. کتاب به جای تمرکز بر مباحث تاریخی یا فقهی، بر رفتارهای روزمره، مهربانی و مهمان‌نوازی امام تاکید دارد و مفاهیم اخلاقی را به شکلی ملموس و قابل لمس ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب ماه زمین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانانی مناسب است که به داستان‌های مذهبی و زندگی امامان علاقه دارند یا می‌خواهند با سیره و منش امام رضا علیه‌السلام آشنا شوند. همچنین برای والدین و مربیانی که به دنبال منابعی برای آموزش مفاهیم اخلاقی و دینی به نوجوانان هستند، گزینه‌ای کاربردی به شمار می‌آید.

فهرست کتاب ماه زمین

- ماه آسمان: معرفی راوی داستان و نگاه او به شهر مرو و خانه امام رضا علیه‌السلام.- خانه‌ای درخشان: توصیف خانه امام و ویژگی‌های ظاهری و رفتاری ایشان.- مسافر مدینه: ورود مسافری از مدینه به شهر مرو و جست‌وجوی خانه امام.- مهمان‌نوازی امام: استقبال امام از مسافر، توجه به شتر او و رفتار مهربانانه با مهمان.- شب‌های عبادت: روایت شب‌زنده‌داری امام و فضای معنوی خانه او.هر فصل با تمرکز بر یک بخش از زندگی امام رضا علیه‌السلام، تلاش می‌کند مفاهیم اخلاقی و انسانی را به زبان داستانی و تصویری منتقل کند.

بخشی از کتاب ماه زمین

«من این بالا هستم؛ توی آسمان. از این‌جا که به زمین نگاه می‌کنم، بعضی خانه‌ها مثل ستاره می‌درخشند؛ همان‌ها که از پنجره‌های بازشان صدای قرآن می‌آید. یکی از این خانه‌ها درخشان‌تر است؛ حیاط قشنگی دارد با یک درخت انگور. من این خانه را خیلی دوست دارم. صاحب‌خانه را هم دوست دارم. هر شب او را می‌بینم که تا نزدیکی صبح، نماز می‌خواند. صدای دعا و قرآنش می‌آید. فرشته‌ها دورش پرواز می‌کنند و به صدای او گوش می‌دهند. صاحب این خانه پیر نیست، ولی بیشتر موهایش سفید شده است. صورتش کمی گندمی. چشم‌هایش مشکی و درشت است. لاغر و بلندقد است. مثل پدرش امام کاظم. آرام حرف می‌زند. من ماه آسمانم و او ماه مردم این شهر است؛ همین شهر که اسمش «مرو» است. مردم خوابیده‌اند، اما او بیدار است. او را از پنجره می‌بینم که جانمازش را کنار دیوار اتاق پهن کرده؛ رو به قبله. چقدر صورتش نورانی است! گاهی کوچه‌ها را هم می‌بینم؛ تاریک‌اند. هم تاریک و هم ساکت. آن دورها یک نفر را می‌بینم که تازه وارد شهر شده است. پیاده است و شترش دنبالش می‌آید. او را می‌شناسم؛ همان مسافری است که چند روز پیش از مدینه راه افتاد تا بیاید به دیدن امام رضا.»