کتاب سمفونی تنهایی

معرفی کتاب سمفونی تنهایی

کتاب الکترونیکی «سمفونی تنهایی» (Symphony of Solitude) نوشتهٔ «عایشه‌گل کوّسه سرد» و ترجمهٔ گروه مترجمان (برگزیدگان اولین کارگاه عملی ترجمه ادبی ترکی) با دبیری بهروز بیک بابایی، مجموعه‌ای از داستان‌ها و روایت‌های کوتاه است که به زندگی، خاطرات، موسیقی و فرهنگ ترکیه می‌پردازد. این اثر توسط انتشارات اوغوزخان (آکادمی بیلین) منتشر شده و با همکاری جمعی از مترجمان جوان و علاقه‌مند به ادبیات ترکی استانبولی به فارسی برگردانده شده است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سمفونی تنهایی

«سمفونی تنهایی» مجموعه‌ای از داستان‌ها و روایت‌های کوتاه است که هرکدام به گوشه‌ای از زندگی، فرهنگ، تاریخ و احساسات انسانی در جغرافیای ترکیه می‌پردازد. این کتاب حاصل یک پروژه جمعی و آموزشی است که در قالب کارگاه عملی ترجمه ادبی برگزار شده و مترجمان آن از میان علاقه‌مندان و دانش‌آموختگان زبان و ادبیات ترکی انتخاب شده‌اند. نویسنده، «عایشه‌گل کوّسه سرد»، با الهام از خاطرات کودکی، تجربیات زیسته و آشنایی با شهرها و آدم‌های مختلف، فضایی صمیمی و در عین حال تأمل‌برانگیز خلق کرده است. کتاب در سال ۱۴۰۳ منتشر شده و در کنار روایت‌های داستانی، به زندگی و آثار چهره‌های موسیقی و ادبیات ترکیه نیز می‌پردازد. این مجموعه با هدف ایجاد پلی میان فرهنگ‌ها و انتقال تجربه‌های انسانی، مخاطب را به سفری میان خاطره و واقعیت دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب سمفونی تنهایی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!در «سمفونی تنهایی»، هر داستان یا روایت کوتاه، پنجره‌ای به دنیای متفاوتی باز می‌کند. کتاب با خاطرات نویسنده از خانه‌های قدیمی و حیاط‌دار آغاز می‌شود؛ جایی که کودکی و نوجوانی‌اش در کنار خانواده و مادر شاعرش سپری شده است. روایت‌ها گاه به زندگی چهره‌های موسیقی کلاسیک ترکیه مانند «حاج‌آقا عارف» و «اسماعیل دده افندی» می‌پردازند و فراز و نشیب‌های زندگی، عشق، رنج و هنر این شخصیت‌ها را بازگو می‌کنند. در داستان‌هایی دیگر، مفاهیمی چون دوستی، آرزو، گذر زمان و حسرت با زبانی ساده و ملموس روایت می‌شود؛ برای مثال، داستان «یکی بود یکی نبود» به تأثیر دیدارهای کوتاه و روزمره بر زندگی انسان می‌پردازد و قصه «آرزوها» با تمثیل کاسهٔ سیری‌ناپذیر، به میل و خواسته‌های بی‌پایان انسان اشاره دارد. برخی روایت‌ها نیز به اسطوره‌ها، معلمان الهام‌بخش و نمادهای آزادی می‌پردازند و در مجموع، کتاب با ترکیبی از خاطره، تاریخ، اسطوره و زندگی روزمره، تصویری چندلایه از فرهنگ و احساسات انسانی ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب سمفونی تنهایی را خواند؟

این کتاب فرصتی است برای آشنایی با فرهنگ، تاریخ و زندگی روزمره مردم ترکیه از زاویه‌ای نزدیک و انسانی. روایت‌های کوتاه و متنوع آن، مخاطب را با دغدغه‌های مشترک انسانی مانند تنهایی، امید، عشق، گذر زمان و جست‌وجوی معنا روبه‌رو می‌کند. همچنین، آشنایی با چهره‌های موسیقی و ادبیات ترکیه و بازتاب تجربه‌های زیسته در قالب داستان، این مجموعه را به اثری خواندنی برای علاقه‌مندان به ادبیات تطبیقی و فرهنگ‌های همسایه تبدیل کرده است.

خواندن کتاب سمفونی تنهایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر ترکیه، دوستداران داستان‌های کوتاه، دانشجویان و پژوهشگران حوزه ترجمه و ادبیات تطبیقی و کسانی که به شناخت فرهنگ و تاریخ اجتماعی ترکیه علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغه‌هایی چون تنهایی، خاطره و جست‌وجوی هویت دارند، می‌تواند الهام‌بخش باشد.

فهرست کتاب سمفونی تنهایی

- حیاط خلوت خانه ماه زمستان‌ها و شمعدانی‌هایش: خاطرات کودکی نویسنده در خانه‌ای قدیمی و تأثیر خانواده بر شکل‌گیری شخصیت او.- بلبل آوازخوان ترانه‌های غمگین: زندگی و آثار حاج‌آقا عارف، آهنگساز موسیقی کلاسیک ترک و فراز و نشیب‌های زندگی او.- یکی بود یکی نبود: روایت تأثیر دیدارهای کوتاه و روزمره بر زندگی انسان و مفهوم فقدان.- اسماعیل دده افندی حمامی زاده: زندگی و فعالیت‌های اسماعیل دده افندی، موسیقی‌دان و آهنگساز برجسته ترکیه.- آرزوها: داستانی تمثیلی درباره میل و خواسته‌های بی‌پایان انسان و تأثیر آن بر زندگی.- روز شب شد: تأملی بر مفهوم دوستی و ارزش آن در زندگی انسان.- گل‌های آفتابگردان: نامه‌ای به معلم الهام‌بخش و نقش او در زندگی نویسنده.- آهوی آزادی: روایتی از نماد آزادی در تاریخ معاصر ترکیه و تأثیر آن بر جنبش‌های اجتماعی.(عناوین دیگری نیز در کتاب وجود دارد که هرکدام به موضوعی خاص در فرهنگ، تاریخ یا زندگی روزمره می‌پردازند.)

بخشی از کتاب سمفونی تنهایی

«بیشتر دوران کودکی و ایام نوجوانیام در خانه حیاط داری سپری شد که پشتش دورادور چشم‌اندازی از دریا داشت. یکی از ویژگی‌های فرزند یک خانواده کارمندی بودن، زندگی کردن در خانه‌های مختلف و اقلیم‌های گوناگون در مناطق جغرافیایی معین و متفاوتی بود که برایمان مقرر می‌شد. اولین خانه‌ای که در این شهر ساحلی به آن نقل‌مکان کردیم دو طبقه داشت. پنجره‌هایش بدون کرکره و مربع شکل بودند. سردر این سرای دلخواه که از خرابه‌های یک کلیسا به یک مسجد تاریخی تغییر شکل داده بود، رو به خیابانی می‌گشود که سنگ‌فرشش از سنگ‌های قدیمی شکل می‌گرفت. خیابانی که چراغ‌هایش اتاق‌های خانه ما را روشنایی می‌بخشید. خانه‌ای که پررفت‌وآمد بوده، از ملاقاتی‌ها بگیر تا همراهان بیمارستانی، همگی شب‌ها ماندگار بودند... مدرسه‌ای که می‌رفتم تابع نظام آموزشی دو نوبته بوده. ظهرها که به خانه می‌آمدم کمی در کارهای خانه کمک می‌کردم. سپس هر کاری را که در طول روز انجام داده بودم برای مادرم تعریف می‌کردم. هم‌زمان، میز غذا را هم می‌چیدیم. مادرم زنی با طبع شاعرانه بوده، شعر، هنر، زیبایی‌شناسی و زندگی را بسیار دوست می‌داشت. اگر فصل تابستان یا بهار بوده بساط غذا را در حیاط پهن می‌کردیم. سفره را که می‌چیدم، اخبار آن روز را هم توآمان به مادرم می‌گفتم. گاهی همراه با خواندن آوازی، گاهی هم با همراهی شعری. مادرم با دقت تمام گوش می‌داد و این حس در من تقویت می‌شد که گفته‌هایم مهم‌اند. او از صحبت کردن درباره داستان‌های بیخود و بی‌جهت من که چه‌بسا بیشترشان هم بیهوده و پیش‌پاافتاده بودند، حظ می‌کرد. یا دست‌کم این‌گونه نشان می‌داد.»