کتاب رویای ۷ ساله

معرفی کتاب رویای ۷ ساله

کتاب الکترونیکی «رویای ۷ ساله» (Seven-Year Dream) نوشتهٔ کوثر فواضل و با همکاری انتشارات حسن رسولی، روایتی داستانی از زندگی زنی است که با چالش‌های جدایی، مادری و از دست‌دادن فرزند روبه‌رو می‌شود. این اثر با نگاهی به روابط خانوادگی، فقدان و امید، به دغدغه‌های مادران و زنان در جامعه امروز می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب رویای ۷ ساله

«رویای ۷ ساله» داستانی معاصر است که در بستر زندگی یک زن جوان به نام «تمنا» روایت می‌شود. کتاب در فضایی شهری و خانوادگی می‌گذرد و به موضوعاتی چون طلاق، حضانت فرزند، روابط مادر و دختر و نقش دوستان و خانواده در عبور از بحران‌های عاطفی می‌پردازد. روایت کتاب از زاویه دید اول شخص و با تمرکز بر احساسات و دغدغه‌های شخصیت اصلی پیش می‌رود. در کنار روایت زندگی تمنا، داستان زندگی دوست نزدیکش «نگین» نیز بازگو می‌شود که او هم با فقدان فرزند و جدایی دست‌وپنجه نرم می‌کند. کتاب در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و با نثری ساده و بی‌پیرایه، تجربه‌های مشترک بسیاری از زنان و مادران را بازتاب می‌دهد. فضای کتاب سرشار از حسرت، امید، دلتنگی و تلاش برای ساختن خاطراتی ماندگار در روزهای پایانی یک رابطه است. نویسنده با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، مخاطب را به دنیای شخصیت‌ها نزدیک می‌کند و تصویری ملموس از رنج‌ها و امیدهای آنان ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب رویای ۷ ساله

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان با زندگی «تمنا»، زنی جوان و مادر دختری به نام «رویا» آغاز می‌شود. تمنا پس از جدایی از همسرش «رضا»، حضانت رویا را تا هفت سالگی بر عهده دارد. با نزدیک‌شدن تولد هفت سالگی رویا، اضطراب و نگرانی تمنا از جدایی قریب‌الوقوع از دخترش شدت می‌گیرد. پیامک‌هایی ناشناس که شمارش معکوس تا روز جدایی را نشان می‌دهند، فضای داستان را پرتنش‌تر می‌کنند. در این میان، «نگین» دوست صمیمی تمنا، نقش تکیه‌گاه و مشاور را دارد و خودش نیز با غم از دست دادن فرزندش «پارسا» و جدایی از همسرش دست‌وپنجه نرم می‌کند. روایت کتاب در رفت‌وبرگشت میان خاطرات گذشته و حال، به تدریج لایه‌های عمیق‌تری از روابط خانوادگی، حسرت‌ها و امیدهای شخصیت‌ها را آشکار می‌کند. تمنا تلاش می‌کند در روزهای باقی‌مانده، خاطراتی خوش برای رویا بسازد و با کمک نگین و مادرش، با واقعیت تلخ جدایی روبه‌رو شود. داستان با تاکید بر اهمیت دوستی، حمایت خانواده و پذیرش فقدان، پیش می‌رود و مخاطب را با احساسات متناقض مادرانه، دلتنگی و امید همراه می‌کند.

چرا باید کتاب رویای ۷ ساله را خواند؟

این کتاب با پرداختن به موضوعات حساسی مانند جدایی، حضانت فرزند و فقدان، تصویری واقعی و ملموس از دغدغه‌های مادران و زنان در جامعه امروز ارائه می‌دهد. روایت صمیمی و جزئی‌نگر آن، خواننده را به دل تجربه‌های شخصیت‌ها می‌برد و فرصتی برای همدلی با احساسات پیچیده و تصمیم‌های دشوار فراهم می‌کند. «رویای ۷ ساله» می‌تواند برای کسانی که با چالش‌های خانوادگی و عاطفی روبه‌رو هستند، دریچه‌ای برای درک بهتر خود و دیگران باشد.

خواندن کتاب رویای ۷ ساله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای مادران، زنان، و افرادی که با موضوعاتی مانند جدایی، حضانت فرزند، یا فقدان عزیزان دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مناسب است. همچنین برای علاقه‌مندان به داستان‌های خانوادگی و اجتماعی که به دنبال روایت‌هایی واقع‌گرایانه و احساسی هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب رویای ۷ ساله

«ظهر یک روز تابستان بود. رویا با تبلتش بازی می‌کرد. من هم مشغول برش زدن پارچهٔ مشتری بودم و همینطور هم منتظر نگین! تا به دنبال رویا بیاید و او را به بیرون برد و من هم به کارهایم برسم. آخر خیلی کار داشتم... صدای پیامک موبایلم را که شنیدم، سریع به سمت موبایلم رفتم. فکر می‌کردم نگین است ولی پیام از یک شمارهٔ ناشناس بود. متن پیام را که باز کردم نوشته بود: ۷. با خودم گفتم شاید اشتباهی شده. پس گوشی موبایل را روی میز گذاشتم و دوباره کارم را ادامه دادم. مشغول کارم بودم و حواسم به ساعت نبود. وقتی به خودم آمدم که نگین و مادرم جلوی در اتاق کارم ایستاده‌اند و نگاهم می‌کنند. منم به سمت آن‌ها رفتم و بعد از سلام و روبوسی با نگین او را به داخل اتاق دعوت کردم. او هم گفت: نه عزیزم! من و رویا خیلی کار داریم باید زود برویم و چشمکی به رویا زد. رویا خیلی خوشحال بود. انگار با نگین خیلی به او خوش می‌گذشت. رویا را بغل کردم و بوسیدم. نگین دست رویا را گرفت و خداحافظی کردند و رفتند. مادرم هم آن‌ها را بدرقه کرد و طبق معمول شروع به نصیحت کرد و مدام به نگین تاکید می‌کرد که مواظب رویا باشد. دستش را رها نکند... من هم تا در ورودی بدرقه‌شان کردم و بعد از رفتن‌شان سریع به اتاق کارم برگشتم تا کارهای نیمه‌تمامی که داشتم را تمام کنم.»