کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس، محرم ۶۱۴ (جلد پنجم)

کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس، محرم ۶۱۴ (جلد پنجم) نوشتهٔ عزیزالله جوینی است. مؤسسهٔ انتشارات دانشگاه تهران این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس، محرم ۶۱۴ (جلد پنجم)

کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس، محرم ۶۱۴ (جلد پنجم) حاوی گزارش واژگان دشوار و برگردان همه ابیات به فارسی روان؛ کیکاووس از زادن کیخسرو تا داستان فرود است. 

مؤسسهٔ انتشارات دانشگاه تهران بر انتشار کتاب‌های آکادمیک تمرکز دارد. این مؤسسه از سال ۱۳۲۵ کار خود را به طور مستقل آغاز کرده است. دکتر پرویز ناتل خانلری آغازگر فعالیت این انتشارات بود. پس از دکتر خانلری، شادروان دکتر ذبیح‌الله صفا با یاری دکتر حسین مینوچهر مدیریت توسعهٔ انتشارات را بر عهده گرفتند.

انتشارات دانشگاه تهران زیر نظر مدیریت ادارهٔ کل خدمات پژوهشی و انتشارات دانشگاه تهران اداره می‌شوند. انتشارات دانشگاه تهران، نخستین‌بار با این آرمان پدید آمد که پاسخگوی نیاز دانشجویان باشد، اما به‌مرور نیازهایی فراتر از نیاز نخستین نمودار شدند. در مرحلهٔ اول اساتید نیازمند آن بودند تا با گسترش کمی و کیفی دانشگاه، از آخرین داده‌های علمی برخوردار شوند. پس از اینکه که دانشگاه تهران، مؤلفان بزرگ و سرشناس را جذب برنامه‌های آموزشی خود کرد، انتشارات دانشگاه تهران چاپ و انتشار آثار آنان را نیز در زمرهٔ وظایف خود قرار داد. این رویه تا آنجا ادامه داشت که بندی از اساسنامه به آن اختصاص یافت؛ با این مفهوم که انتشارات دانشگاه تهران خود را ملزم به چاپ متون و آثار فرهنگی ایران‌زمین کرده است. انتشارات دانشگاه تهران تاکنون بیش از ۵٬۰۰۰ عنوان کتاب منتشر کرده است و به طور میانگین در هر روز بیش از یک کتاب منتشر می‌کند.

خواندن کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس، محرم ۶۱۴ (جلد پنجم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران پژوهش ادبی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس، محرم ۶۱۴ (جلد پنجم)

«یکی از شهای تیره‌گون که ماه در آسمان پنها بود و همه آفریدگان از پیل و مرغ و درنده در خواب. پیران ویسه در خواب دید که شمعی چون آفتاب درخشنده، چنان فروزان گردیده است که چشم‌ها را خیره می‌کند و سیاوش را دید که پهلوی شمع ایستاده و تیغی در دست دارد پیران را آواز داد که برخیز و سر از بالین بردار و بپایان گیتی نیک بیندیش که فرجام آن چه گونه خواهد شد.»