کتاب چالش های روان درمانی

کتاب چالش های روان درمانی نوشتهٔ مری جوپیبلز و ترجمهٔ غلامرضا تبریزی و نگین خداوندی و ملیحه برومند و مژده آقامیرلی است. همراز این کتاب را منتشر کرده است. این کتاب برای درمانگران نگاشته شده است.

درباره کتاب چالش های روان درمانی

هر درمانگری در برهه‌ای از کار حرفه‌ای‌اش ممکن است احساس کند که گیر افتاده است. در کتاب چالش های روان درمانی (When psychotherapy feels stuck) ) مری جوپیبلز راهکارهایی برای کار با بیماران ارائه داده است که می‌توان با تکیه به آن‌ها، روزنه‌ای برای برون‌رفت از این موقعیت‌های دشوار پیدا کرد. چالش‌های روان‌درمانی، یافته‌های نظری چندین رویکرد را با یکدیگر ادغام می‌کند و چارچوبی صریح و منظم برای تفکر در استفاده از استعاره‌های حسی، ارائه می‌کند. نویسنده در فصول کتاب، تحقیقات تجربی را با مشاهدات بالینی خود در هم می‌آمیزد تا قدرت انتخاب، تحمل ندانستن‌ها، خطرکردن در رابطه و ایجاد معنا را توصیف کند. این اطمینان وجود دارد که درمانگران از هر زمینهٔ نظری و سطح تجربی، موضوعی غیرمنتظره را در این کتاب پیدا خواهند کرد. موضوعی که هنگام احساس گیرافتادن، امید و برداشت تازه‌ای را در آنان برمی‌انگیزد.

خواندن کتاب چالش های روان درمانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران درمانگران و علاقه‌مندان به حوزهٔ روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چالش های روان درمانی

«در فیلم «نمایش ترومن» (رودین و همکاران، ۱۹۹۸) قهرمان شناخته‌شده، ترومن، از بدو تولد در یک دستگاه تلویزیون پیچیده بزرگ شده است که برای تقلید از دنیای واقعی روی صحنه رفته است. این دنیای واقعی اوست تا جایی که او آن را درک می‌کند، بااین‌حال او تماماً با بازیگران زندگی می‌کند. کم‌کم تا اواخر نوجوانی احساس تشویش و اضطراب در ترومن پدیدار می‌شود. بخش‌هایی از وضعیت او تا حدی ناهماهنگ هستند. اوایل، او لحظات عجیب و غریب را با توجه به اینکه مردم در دنیای او چگونه آن را تفسیر می‌کنند برای خود توجیه می‌کند: اینها ناهنجاری هستند. بهتر است آن‌ها را فراموش کرد. اما او نمی‌تواند از این احساس دست بکشد که چیزی فراتر از دنیایی که او در آن زندگی می‌کند، وجود دارد. اشتیاق مهارنشدنی‌اش او را وادار به کاوش و اکتشاف می‌کند تا اینکه غرق در طوفان در استودیو، از پله‌هایی که در مقابل چیزی که به‌نظر می‌رسد زیر یک گنبد مصنوعی پنهان است، بالا می‌رود. ترومن دری را باز می‌کند و پردهٔ جهان استودیویی خود را می‌شکند. لحظه‌ای ساده و دور از انتظار. مات و مبهوت وارد دنیایی آشفته‌تر، غیرقابل پیش‌بینی‌تر و بزرگ‌تر می‌شود.

داستان ترومن تلاش‌هایی را به تصویر می‌کشد که یک بیمار در فرایند روان‌درمانی برای رفتن به خارج از دنیایی که در آن زندگی می‌کند، از دنیای درون، درون سرش، «مجموعه فیلم‌های شخصیِ» او از تجربیات گذشته به دنیای بزرگ‌تری که اکنون در حال وقوع است. «دنیای درون» ما، ما را محدود می‌کند، درست مانند دنیای ترومن که او را اسیر و عاجز کرد. ما به‌سختی می‌بینیم که درحال فرار کردن از متن نمایشنامه است، زیرا آنقدر پویا و سرزنده است که به‌نظر واقعی می‌رسد. مملوء از افراد واقعی است که ما با آن‌ها ملاقات کرده‌ایم، روبرو شده‌ایم و با آن‌ها آشنا شده‌ایم. تجربیاتی از احساسات واقعاً اشباع‌شده را در خود جای داده است که کانونی از صمیمیت آن‌ها باقی می‌ماند. رفتارهایی که مدت‌ها پیش خود را با آن‌ها دلداری می‌دادیم، هنوز ما را به سمت خود می‌کشاند و باعث آرامش می‌شود. به‌نظر می‌رسد دنیای درون ما همهٔ چیزهایی است که درحال حاضر اتفاق می‌افتد. درحقیقت، این صرفاً یک بازآفرینی هولوگرافیک و حسی از گذشته است.»