کتاب راز قصه گو

کتاب راز قصه‌گو نوشته‌ی سجل بادانی و با ترجمه‌ی امید حسینی، روایتی داستانی و عمیق از تجربه‌های زیسته‌ی زنی به نام جایا است که با چالش‌های ناباروری، سقط‌جنین‌های مکرر و فروپاشی زندگی مشترک خود دست‌وپنجه نرم می‌کند. این اثر در دسته‌ی رمان‌های معاصر قرار می‌گیرد و با نگاهی انسانی و چندلایه، به موضوعاتی چون فقدان، هویت، خانواده و ریشه‌های فرهنگی می‌پردازد. روایت کتاب از نیویورک آغاز می‌شود و با سفر جایا به هند، لایه‌های پنهان گذشته‌ی خانوادگی و رازهای ناگفته‌ی مادرش را واکاوی می‌کند. نشر همراز آن را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب راز قصه گو

راز قصه‌گو اثری داستانی از سجل بادانی است که با محوریت زندگی جایا، زنی هندی‌تبار ساکن آمریکا، روایت می‌شود. کتاب با زبانی صمیمی و روایتی خطی، به بحران‌های عاطفی و خانوادگی شخصیت اصلی می‌پردازد؛ از تلاش‌های بی‌ثمر برای مادرشدن تا جدایی از همسر و مواجهه با گذشته‌ی خانوادگی. داستان در دو بستر جغرافیایی و فرهنگی متفاوت، یعنی آمریکا و هند، جریان دارد و با سفر جایا به سرزمین مادری، پیوندهای عمیق‌تری میان نسل‌ها و رازهای خانوادگی شکل می‌گیرد. نویسنده با بهره‌گیری از خاطرات کودکی، روابط والدین و جست‌وجوی هویت، تصویری ملموس از کشمکش‌های درونی و بیرونی شخصیت‌ها ارائه داده است. راز قصه‌گو نه‌تنها داستانی درباره‌ی فقدان و اندوه، بلکه روایتی درباره‌ی جست‌وجوی معنا، آشتی با گذشته و کشف حقیقت‌های پنهان در دل خانواده است.

خلاصه داستان راز قصه گو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان راز قصه‌گو با روایت جایا، خبرنگاری هندی‌تبار در نیویورک، آغاز می‌شود که پس از سال‌ها تلاش برای بچه‌دارشدن و تجربه‌ی چندین سقط‌جنین، زندگی مشترکش با پاتریک به بن‌بست می‌رسد. جایا که درگیر اندوه و احساس شکست است، به خانه‌ی والدینش بازمی‌گردد و رابطه‌ی سرد و پر از سوءتفاهم با مادرش، لنا، دوباره زنده می‌شود. نامه‌ای از هند خبر بیماری پدربزرگ جایا را می‌آورد و او تصمیم می‌گیرد به سرزمین مادری سفر کند؛ سفری که نه‌تنها برای وداع با گذشته، بلکه برای کشف رازهای ناگفته‌ی خانواده و هویت خودش است. در هند، جایا با راوی، خدمتکار قدیمی خانواده، روبه‌رو می‌شود و از طریق او با گذشته‌ی مادرش و مادربزرگش آشنا می‌شود. روایت‌هایی از نظام طبقاتی، فقر، و روابط پیچیده‌ی خانوادگی، لایه‌های تازه‌ای به زندگی جایا می‌افزاید. او در خانه‌ی کودکی مادرش، با خاطرات و رازهایی مواجه می‌شود که سال‌ها پنهان مانده‌اند و حالا باید با آن‌ها روبه‌رو شود. داستان با پیوند زدن گذشته و حال، جایا را به درک تازه‌ای از خودش و خانواده‌اش می‌رساند، بی‌آنکه پایانی قطعی یا کلیشه‌ای برای رنج‌ها و جست‌وجویش رقم بزند.

چرا باید کتاب راز قصه گو را بخوانیم؟

راز قصه‌گو با پرداختن به موضوعاتی چون ناباروری، فقدان، مهاجرت و جست‌وجوی هویت، تجربه‌هایی را به تصویر کشیده که کمتر در رمان‌های معاصر به این شکل ملموس و چندوجهی روایت شده‌اند. این کتاب با ترکیب دو فرهنگ متفاوت و نمایش تأثیر گذشته بر زندگی امروز، فرصتی برای همدلی با شخصیت‌هایی فراهم می‌کند که درگیر بحران‌های عاطفی و خانوادگی‌اند. روایت سفر جایا به هند و مواجهه با ریشه‌های خانوادگی، نه‌تنها داستانی شخصی، بلکه بازتابی از دغدغه‌های جمعی درباره‌ی هویت، تعلق و آشتی با گذشته است. راز قصه‌گو برای کسانی که به داستان‌های چندلایه و شخصیت‌محور علاقه دارند، تجربه‌ای متفاوت و تأمل‌برانگیز ارائه می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی هویت، مهاجرت، روابط خانوادگی و تجربه‌ی فقدان یا ناباروری دارند. همچنین برای علاقه‌مندان به رمان‌هایی با محوریت کشف رازهای خانوادگی و پیوند نسل‌ها مناسب است.

بخشی از کتاب راز قصه گو

«پنج سالم که بود، به مادرم التماس کردم برایم گربه بخرد. نژاد و اندازه‌اش اصلاً مهم نبود. فقط می‌خواستم چیزی برای خودم داشته باشم و بغلش کنم. سه روز بعد، مادرم با بچه‌گربه‌ای به خانه آمد و غافلگیرم کرد. خیلی قشنگ بود. همه‌جا با خودم می‌بردمش. چند ماه بعد، از حیاط‌پشتی رفت و دیگر پیدایش نشد. چند ساعت روی تختم نشستم و گریه کردم. مادرم کنار در ساکت ایستاده بود و نگاهم می‌کرد. آخر با گریه خوابم برد. فردا صبحش فهمیدم یواشکی به اتاقم آمده و رویم پتو کشیده و چراغ را خاموش کرده. یک کلمه هم دربارهٔ غم و ماتم‌هایم حرف نزد. * به رودخانهٔ هادسِن خیره شدم و به صدای گذرش از روی سنگ‌ها گوش دادم. کشتی‌ای از دور بوق می‌زد و به‌سمت رودخانه می‌آمد. کاپشنم را سفت دورم گرفتم. دیگر از اضافه‌وزنی که به‌خاطر بارداری‌ام داشتم و گرم نگهم می‌داشت، خبری نبود. سرما از کاپشن پشمی‌ام رد شد و لرزیدم. عینک آفتابی‌ام را برداشتم و به خورشیدِ درخشان از پشت ابرها نگاه کردم. تازه ماه اکتبر بود، اما سرمای هوا خبر از زمستانی سخت می‌داد. با سرما و برف مشکلی نداشتم، چون بهانه‌ای بهم می‌داد تا تنم را زیر چندین لایه لباس بپوشانم و از چشم دنیا پنهان شوم. تنهایی را به بودن کنار دیگران ترجیح نمی‌دادم، اما از طرفی هم هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم زندگی‌ام این‌طوری پیش برود.»