کتاب کارولین یا تغییر

«کارولین، یا تغییر» نمایشنامه‌ای موزیکال نوشته تونی کوشنر(-۱۹۵۶) نمایشنامه‌نویس و نویسنده آمریکایی است. او در سال ۲۰۰۵ فیلمنامه‌ی فیلم مونیخ به‌کارگردانی استیون اسپیلبرگ را نوشت که به‌خاطرش مشترکاً با اریک راث نامزده دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین فیلمنامه‌ی اقتباسی شدند. اما تا به امروز موفق‌ترین کار او فرشته‌ها در امریکا بوده است که توانسته به‌خاطرش جایزه‌ی پولیتزر نمایشنامه‌نویسی و دو جایزه‌ی تونی را به‌خاطر هر دو بخش کارش دریافت کند.

این کتاب را می‌شود اولین اثر موزیکالِ انگلیسی‌زبانِ برادوی دانست که به فارسی ترجمه می‌شود.

کارولین یا تغییر، روایت داستانی است که سال‌ها نویسنده روی آن فکر کرده‌است. داستان تا حدودی بر حوادث دوران کودکی‌ کوشنر استوار است و در اعماق اولین خاطرات زندگی‌اش رخنه کرده. او در خصوص این نمایشنامه می‌گوید: «می‌خواستم درباره‌ی تفاوت‌های نژادی، اعتراض‌ها نسبت به حقوق شهروندی، آفریقایی‌امریکایی‌ها و یهودی‌های جنوب امریکا در دهه‌ی شصت بنویسم، درواقع، درباره‌ی دورانی که تغییر گسترده‌ای داشت در کشور ایجاد می‌شد. می‌خواستم این موضوعات را از دید اهالیِ یک شهر کوچک و به‌نوعی دورافتاده و محصور در جنوب آمریکا بنویسم. من خودم در همان دوران زندگی کرده‌ام و بزرگ‌شده‌ی لیک‌چارلزِ ایالت لوئیزیانا هستم. در لیک‌چارلز هم تغییرات رخ داد، اما خیلی زیرپوستی‌تر و متفاوت‌تر از سایر نقاط امریکا. سال‌ها از این رخدادها برای خودم یادداشت‌هایی تهیه می‌کردم و مدام خاطراتم را مرور می‌کردم، ولی نمی‌توانستم شکل درستی برای ارائه‌ی روایتم پیدا کنم.»

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

کارولین

خوش‌گذرونی؟! چه‌جوری خوش می‌گذروندی؟

اِمی موج رادیو را عوض می‌کند.

اِمی و رادیو

یادته مامان، توی اون پارکینگ

چطوری خوش می‌گذروندیم؟

کنارِ ای. دبلیو،

یه‌کم با هم حرف می‌زدیم،

بعدش می‌رقصیدیم.

کارولین

رئیس‌جمهور مرده.

اِمی و رادیو

می‌دونم، می‌دونم مرده!

ولی رادیو موسیقی‌شو پخش می‌کنه!

اون بابا، سفیدپوست خرفتی بود

که لَری رو فرستاد ویتنام.

متأسف‌ام که اون مُرده، متأسف‌ام که اون مُرده،

ولی من نکشتمش.