کتاب مبارزه با تعصب درون

کتاب مبارزه با تعصب درون نوشتهٔ دالی چوک و ترجمهٔ سحر رمضانی است. انتشارات بذر خرد این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی راهنمای تشخیص تعصب و حق‌کشی.

درباره کتاب مبارزه با تعصب درون

دالی چوک در کتاب مبارزه با تعصب درون بیان کرده است که ما اغلب در تشخیص سوگیری‌های دیگران خوب عمل می‌کنیم، به‌راحتی می‌توانیم متوجه شویم این نظر سفت‌وسخت را چه پیشینه و تعصبی تقویت می‌کند و به‌سادگی درستی و نادرستی آن را قضاوت می‌کنیم، اما در مورد خودمان ماجرا خیلی پیچیده‌تر می‌شود. دالی چوک در کتاب حاضر را با یک حقیقت روبه‌رو کرده است؛ تصوری که از خودمان داریم با خودِ واقعی‌مان متفاوت است. صرف باور به ارزش‌های والا برای این‌که آدم درستی باشیم کافی نیست. نویسنده در این اثر بیان کرده است که باید مهارت‌هایی را نیز بیاموزیم تا بتوانیم به صورت عملی به آن ارزش‌ها پایبند بمانیم و در سطح فردی و اجتماعی با تعصب و حق‌کشی مبارزه کنیم.

این کتاب بر پایهٔ پژوهش‌های علمی و با پرداختن به داستان‌های واقعی افراد مختلف در چهار بخش و ۱۱ فصل مسیر رسیدن ما را به آن‌که می‌خواهیم باشیم، هموار می‌کند. تعریفی از «انسان خوب» بهمان می‌دهد، از عدالت، برابری، تنوع و همه‌پذیری می‌گوید و کمک می‌کند آگاهی‌مان را افزایش دهیم.

خواندن کتاب مبارزه با تعصب درون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی و علاقه‌مندان به آثار توسعهٔ فردی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مبارزه با تعصب درون

«اگر نسبت به واقعیت‌های نابرابری کور باشم، چگونه می‌توانم ادعا کنم به برابری اهمیت می‌دهم؟ او به من کمک کرد به‌جای آنکه نژاد را نادیده بگیرم، اجازه ندهم نژاد تعیین‌کنندهٔ نحوهٔ رفتارم با افراد باشد. دو محقق به نام‌های اریکا فولدی۳۲۹ و تامارا بکلی۳۳۰ در کتاب خود با نام پیوند رنگ۳۳۱، پدیدهٔ رنگ‌کوری را با «شناخت رنگ» مقایسه می‌کنند و می‌گویند در همه‌جا، حتی محیط کار هم می‌توان آشکارا درمورد نژاد صحبت کرد.

گویی همهٔ ملت سخنرانی «رؤیایی دارم» دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور در سال ۱۹۶۳ میلادی را اشتباه متوجه شده‌اند. هنگامی‌که او آرزو می‌کرد فرزندانش «نه بر اساس رنگ پوست، بلکه بر اساس محتوای شخصیتشان» قضاوت شوند، منظورش این نبود که نژاد هرگز نباید مطرح شود، منظورش این بود ما موضوع نژاد را در جای نامناسبی مطرح می‌کنیم. جامعه‌شناسی به نام ادواردو بونیلا-سیلوا۳۳۲ در کتاب خود با عنوان نژادپرستی بدون نژادپرستان۳۳۳ توضیح می‌دهد که چگونه رنگ‌کوری زمینه را برای «نژادپرستی رنگ‌کوری» فراهم می‌کند. این نوع نژادپرستی طرز فکری است که می‌گوید برای دستیابی به نتایج بهتر در زندگی بین نژادها، باید از استدلال‌هایی استفاده کرد که وابسته به نژاد نباشند. او در کتاب خود می‌گوید: «در قلب رنگ‌کوری... داستانی نهفته است که می‌گوید: توجه به نژاد عاملی است که فرصت زندگی را برای همهٔ امریکایی‌ها فراهم می‌کند، اما نادیده گرفته می‌شود. بونیلا-سیلوا از مصاحبه‌های گسترده و داده‌های نظرسنجی متوجه شد باور بسیاری از سفیدپوستان دربارهٔ نژاد این است که نژاد اصلاً نباید مطرح شود و نتیجهٔ منطقی چنین طرز فکری این خواهد بود که نابرابری‌های نژادی تقصیر گروه اقلیت است.

رنگ‌کوری نسخه‌ای از تحمل کردن و بی‌توجهی به تفاوت است و بادهای مخالف و موافق را نادیده می‌گیرد. وقتی چنین دیدگاهی داشته باشیم ناخواسته این واقعیت را پنهان می‌کنیم که تجربیات و تعاملات همهٔ ما در زندگی یکسان نیست. سیاه‌پوست بودن یا هم‌جنس‌گرایی یا مسلمان بودن در امریکا، روی اتفاقات روزمرهٔ افراد تأثیرات مثبت و منفی دارد. وقتی «تفاوتی نمی‌بینیم»، واقعیت بادهای مخالف و موافق را درک نمی‌کنیم. ما ناخواسته روایتی را نهادینه می‌کنیم که واقعیت در آن وجود ندارد و همهٔ نکات مثبت و حتی باشکوه را در تجربیات دیگران نفی می‌کنیم. رنگ‌کوری بر این فرض استوار است که همهٔ افراد، بدون توجه به رنگ پوستشان، تجربیات یکسانی دارند. این بیانیه‌ای فلسفی است و پیامدهای آن از توجه نکردن به رنگ پوست فراتر می‌رود. وقتی تفاوت‌های واقعی بین خود و دیگران را تحمل می‌کنیم یا دربرابر آن‌ها کور می‌شویم تا «ارتباط» بهتری بینمان برقرار شود، درواقع، دقیقاً برعکس عمل می‌کنیم.

علاوه‌بر این، ما ادعایی ریاکارانه داریم و تحقیقات نیز این امر را تأیید می‌کنند. هنگامی که با فرد جدیدی ملاقات می‌کنیم، بلافاصله او را بر اساس سن، جنسیت و نژاد یا طبقهٔ اجتماعی، پردازش و دسته‌بندی می‌کنیم. دسته‌بندی واقعی بر اساس نژاد یا طبقهٔ اجتماعی می‌تواند در هر فرهنگی، متفاوت باشد؛ یعنی امریکایی‌ها ممکن است نژاد (سیاه‌پوست، سفید و غیره) را در نظر بگیرند، درحالی‌که سرخ‌پوستان شاید به اصالت منطقه‌ای (هند شمالی، هند جنوبی و غیره) توجه کنند. صرف‌نظر از اینکه طبقه‌بندی اجتماعی در هر فرهنگی چگونه است، باید بدانیم این پردازش به‌طور خودکار اتفاق می‌افتد. به‌ندرت پیش می‌آید واقعاً بتوانیم ادعا کنیم این اطلاعات را در نظر نگرفته‌ایم. بر اساس مطالعاتِ ردیابی چشم۳۳۴، مهم‌ترین رویکرد برای توجه نکردن به نژاد این است که کلاً به افراد رنگین‌پوست نگاه نکنیم که در بدترین حالت همان دیگری‌سازی است.»