کتاب فرانسه در جنگ جهانی دوم

کتاب فرانسه در جنگ جهانی دوم نوشتهٔ تامس کریستوفرسون و مایکل اس. کریستوفرسن و ترجمهٔ علیرضا میردیده است. انتشارات شیرازه کتاب ما این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی شرحی از شکست تا آزادی فرانسه در جنگ جهانی دوم.

درباره کتاب فرانسه در جنگ جهانی دوم

کتاب فرانسه در جنگ جهانی دوم حاصل تجزیه و تحلیل انبوهی از کتاب‌ها و مقالاتی است که دربارۀ فرانسه در جنگ جهانی دوم نوشته شده‌اند. بسیاری از این آثار مدعی هستند که فرانسه می‌توانست نازی‌ها را در سال ۱۹۴۰ یا پیش از آن شکست دهد، اما نخبگان نظامی و سیاسی از به‌دست‌گرفتن ابتکار عمل با حمله به آلمان در پاییز ۱۹۳۹ خودداری کردند و سپس در بهار ۱۹۴۰ نتوانستند گزارش‌های اطلاعاتی خود را به‌درستی تفسیر کنند. بسیاری از همین نخبگان نظامی و سیاسی به رهبری «مارشال پتن»، به‌جای پذیرش مسئولیت خود در شکست، آتش‌بسی را پذیرفتند که فرانسه را تحت‌ سلطۀ آلمان نازی قرار داد و با حمایت کلیسای کاتولیک، انقلاب موسوم به انقلاب ملی را بر مردم فرانسه تحمیل کردند. در این انقلاب که با یک مجموعه‌ای از دروغ‌ها درخصوص زوال و انحطاط فرانسه و الزام ملت به پرداخت هزینۀ این انحطاط توجیه شد. در آغاز کار، این انقلاب ملّی با مخالفت اکثریت مردم مواجه نشد؛ اما با گذر زمان و سیر وقایع، انقلاب ملّی و سیاست‌های رژیم ویشی مشروعیت خود را تقریباً به‌طور کامل از دست دادند. تامس کریستوفرسون و مایکل اس. کریستوفرسن در این اثر علاوه‌بر روایت‌کردن روابط پیچیدۀ مردم فرانسه با رژیم ویشی از یک‌سو و نهضت مقاومت در سوی دیگر، به تعامل مشکل و پُرتنش میان «دوگل» با «چرچیل» و «آیزنهاور» نیز پرداخته‌اند.

خواندن کتاب فرانسه در جنگ جهانی دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ جهان، به‌ویژه تاریخ جنگ جهانی دوم پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فرانسه در جنگ جهانی دوم

«در این میان، بسیاری از کارهای پیش‌پاافتاده باقی مانده بود. در ۱۵ اوت، بخش عمده‌ای از ارتش فرانسه- ۲۰۰ هزار نفر که بسیاری از آنها در نبردهای ایتالیا جنگیده بودند- همراه با چند صد هزار نیروی متفقین به جنوب یورش بردند. آنها تحت رهبری ژنرال دولاتر دوتاسینی، تولون و مارسی را با سرعتی غیرقابل‌پیش‌بینی تصرّف کردند. مارسی تنها پس از پنج روز نبرد سقوط کرد، در حالی‌که تخمین‌ها حکایت از آن داشتند که نبرد مارسی سی‌ویک روز طول خواهد کشید. این پیشروی سریع آلمانی‌ها را کاملاً غافلگیر کرد، چرا که آنها انتظار داشتند که نیروهای متّفقین را به اندازۀ کافی متوقف خواهند ساخت تا عقب‌نشینی برنامه‌ریزی‌شده به رودخانۀ رُن را صورت دهند. این پیشروی همچنین برای متّفقین امکان تأمین مقادیر انبوهی ذخایر از طریق بندر مارسی را فراهم ساخت، بدین‌ترتیب آنها بیش از هر بندر اروپایی دیگری در ماه‌های پایانی سال ۱۹۴۴ از مارسی برای تأمین تدارکات بهره گرفتند. در ۳ سپتامبر ۱۹۴۴، نیروهای فرانسوی به لیون رسیدند و نقشۀ آلمان برای ایجاد خطی از شهر سانس تا شهر دیژون و مرز سوئیس را بر هم زدند. سه هفتۀ بعد، فرانسوی‌ها جبهه‌ای در امتداد شمال کوه‌های ووژ تا مرز سوئیس ایجاد کردند. بنابراین، عقب‌نشینی استراتژیک به درۀ رون نتوانست به هدف خود در جلوگیری از پیوند ارتش متفقین جنوبی با قوای نرماندی دست یابد. این امر تنها به سبب تعقیب سریع آلمانی‌ها از سوی ارتش فرانسه و متفقین نبود، بلکه نهضت مقاومت داخلی نیز آلمانی‌ها را مورد حملات ایذایی قرار داد و هنگام عبور از شهرهای گپ و گرنوبل به آنها حمله کرده، ۳ هزار و ۵۰۰ نفر از آنها را در منطقۀ اُ- سَووآ به اسارت درآوردند و در شهرِ مُنتِلیمار خسارات سنگینی را به آنها تحمیل کردند، جایی که ۱۱ هزار آلمانی کشته شدند. نهضت مقاومت و نیروهای داخلی فرانسه مانع از پیوستن حدود ۴۰ درصد از قوای آلمانی در جنوب به مابقی قوا در شمال شدند. تا ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۴، فرانسوی‌ها ۱۲۰ هزار زندانی آلمانی را در اسارت داشتند که حدود یک‌سوّم از کلّ تعداد اسرای متفقین در آن زمان بود. در جریان این رویدادهای پیروزمندانه، نهضت مقاومت سریعاً رشد کرد، نیروهای داخلی فرانسه از ۱۰۰ هزار نفر در ژوئن به ۵۰۰ هزار نفر در سپتامبر افزایش یافت. موفقیت، پُلی به موفقیت بعدی می‌زند.»