کتاب یک بعلاوه یک

کتاب الکترونیکی یک بعلاوه یک نوشتهٔ جوجو مویز با ترجمهٔ زهرا بیاتی و ویراستهٔ س. صداقت از انتشارات ۳۶۰ درجه است. این کتاب یک رمان خارجی، عاشقانه و اجتماعی است.

درباره یک بعلاوه یک 

رمان یک بعلاوه یک داستانی عاشقانه و اجتماعی است که توسط یک راوی سوم‌شخص روایت می‌شود. «جسیکا توماس»، مادری تنها است که وظیفهٔ مراقبت از دختر و پسر همسرش بر عهدهٔ او است. همسرش آن‌ها را رها کرده و جسیکا با کار نظافت، هزینهٔ زندگی‌اش را فراهم می‌کند. او تمام تلاش خود را برای تأمین زندگی خود و فرزندانش به کار می‌گیرد، اما با وجود کار و تلاش بسیار باز هم زندگی بسیار سختی را می‌گذراند. پسرش عاشق بازی‌های کامپیوتری است و به‌خاطر رفتارهای عجیبی که دارد، به مراقبت دائمی جسیکا نیاز دارد. دخترش با استعدادی کم‌نظیر به‌خاطر مسائل مادی نمی‌تواند در المپیاد ریاضی شرکت کند. این مادر در زندگی‌اش به درستکاری و اخلاقیات پایبند است و هر چقدر شرایط زندگی‌اش سخت‌تر می‌شود، تلاش بیشتری می‌کند و با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کند تا اوضاعش سروسامان بگیرد، اما چیزهایی هست که به‌تنهایی حل نمی‌شود. جسیکا توانایی کمک‌گرفتن از دیگران را ندارد. او که به‌عنوان نظافت‌چی در ویلاهای مردم کار می‌کند، یک روز که در ویلای «اِد نیکلاس» کار می‌کند شاهد اتفاقی می‌شود که شالودهٔ این رمان می‌شود.

اِد نیکلاس مرد موفق و ثروتمندی است که مدیر یک شرکت نرم‌افزار است. او به‌خاطر مشکلی که برای شرکت ایجاد شده، کارش را برای مدتی رها می‌کند و برای فکرکردن و استراحت و دوربودن از کارش به ویلای کنار دریا آمده است. آشنایی جسی و اِد نیکلاس رنگ‌وبوی دیگری می‌گیرد، همه‌چیز تغییر می‌کند و مسیر زندگی جسی عوض می‌شود. اِد نیکلاس برای اولین‌بار می‌خواهد کاری را با میل و ارادهٔ قلبی‌اش انجام دهد. او تصمیم به همراهی با جسی می‌گیرد. اِد نیکلاس با جسی هم‌سفر می‌شود تا دختر جسی، بتواند در المپیاد ریاضی شرکت کند و هر دو شاهد موفقیتش باشند. آن‌ها در این سفر یک به‌علاوهٔ یک می شوند و یکدیگر را همراهی می‌کنند. این رمان، همراهی عشق و دوستی برای جبران اشتباهات را بیان می‌کند.

خواندن کتاب یک بعلاوه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به کسانی که علاقه‌مند به خواندن رمان‌های خارجی عاشقانه هستند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جوجو مویز

جوجو مویز (Jojo Moyes) در ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن به دنیا آمد. او روزنامه‌نگاری انگلیسی است که از سال ۲۰۰۲ به نوشتن رمان‌های عاشقانه مشغول است. مویز یکی از چند نویسنده‌ای است که ۲ بار برندۀ جایزه سال رمان عاشقانه (Romantic Novel of the Year Award) به‌وسیلۀ انجمن نویسندگان رمان‌های عاشقانه (Romantic Novelists' Association) شده است. آثار او به ۱۱ زبان مختلف دنیا ترجمه شده‌اند. فهرست کتاب‌های جوجو مویز عبارت است از: باران پناه‌دهنده [یا «در پناه باران»] (۲۰۰۲)، میوهٔ خارجی (۲۰۰۳)، مرکز فروش طاووس (۲۰۰۴)، کشتی عروس‌ها (۲۰۰۵)، خلیج نقره‌ای (۲۰۰۷)، موسیقی شب (۲۰۰۸)، اسب رقاص (۲۰۰۹)، آخرین نامه از معشوقت (۲۰۱۰)، من پیش از تو (۲۰۱۲)، ماه عسل در پاریس (۲۰۱۲)، دختری که رهایش کردی (۲۰۱۲)، یک بعلاوه یک (۲۰۱۴)، پس از تو (۲۰۱۵)، تک‌وتنها در پاریس (۲۰۱۷)، باز هم من (۲۰۱۸)، بخشندهٔ ستاره‌ها (۲۰۱۹).

بخشی از کتاب یک بعلاوه یک

«نظافتچی بودن از یک طرف کار خوبی بود. می توانستی برای خودت کار کنی. ساعت‌ها را خودت تنظیم کنی و بیشتر وقت‌ها حتی مشتری‌ها را خودت انتخاب کنی. جنبه‌ی بد کار این نبود که بعضی مشتری‌ها واقعا کثیف بودند (و همیشه‌ی خدا یک مشتری واقعا کثیف وجود داشت.) یا حتی این نبود که سابیدن توالت کس دیگری این احساس را القا می‌کرد که یک پله از برنامه‌ات برای زندگی پایین‌تر هستی. جس مشکلی نداشت که یک دسته مو از سینک مردم بیرون بکشد و‌یا افرادی که برای تعطیلات خانه اجاره می‌کردند انگار مجبور بودند برای هفته‌ای مثل خوک‌ها زندگی کنند. چیزی که جس واقعا دوست نداشت این بود که بیشتر از مقدار لازم از زندگی مردم خبردار می‌شدی. جس می‌توانست عادت‌های مخفی خانم الدریج را در خرید کردن بگوید. رسید طراح‌های کفش‌هایی که می‌خرید، توی سطل زباله‌ی حمام پر می‌شدند؛ یا کیف لباس‌های استفاده نشده در کمدانباشته می‌شدند، با قیمت‌هایی که هنوز به آن‌ها چسبیده بود. جس می‌توانست بگوید که لنا تاپسون چهار سال است که سعی می‌کند بچه‌دار شود و ماهی دو بار تست بارداری می‌دهد. (حتی به خاطر شایعه‌ها لباس‌های چسبانش را هم کنار گذاشته بود.) می‌توانست بگوید که آقای میچل در خانه‌ی بزرگ پشت کلیسا، یک حقوق شش رقمی دریافت می‌کند. (او فیش حقوقی‌اش را روی میز هال رها رده بود. ناتالی قسم می‌خورد که این کار را عمدا انجام داده) و همچنین دخترش در حمام یواشکی سیگار می‌کشید. حتی اگر جس خیلی مایل بود می‌توانست نام زنی که برای پاک سازی پوست آمده بود را بفهمد. (با موهای بدون نقص، لاک ناخن و اسپری ملایمی از یک رایحه گران قیمت) پسربچه‌های دبیرستانی‌ای بودند که جس دلش می‌خواست حوله‌های تنشان را فقط با یک انبردست بلند کند. زوج‌هایی بودند که هر شب را در تخت‌های جداگانه سپری می‌کردند و زن‌هایی که با زرنگی از جس می‌خواستند روکش‌های اتاق مهمان را تعویض کند تا آن‌ها بتوانند «یک مهمانی خیلی افتضاح» را برگزار کنند. و همچنین در خانه‌ی مردم روشویی‌هایی بودند که ماسک ضد گاز و هشدار «مراقب عفونت باشید» لازم داشتند. اما به هر حال به اعتقاد جس، هر چند گاهی بالاخره یک مشتری خوب مثل لیزا ریتر پیدا می‌شد که برای جاروی کف منزل به آنجا می‌رفتی و با یک جفت گوشواره و اطلاعاتی که واقعا نیاز نداشتی برمی‌گشتی.»